Zaginione laleczki. Ker Dukey

Чтение книги онлайн.

      – MOGĘ PUŚCIĆ PIOSENKĘ? – PYTA MACY, trzymając w małych rączkach szkatułkę z pozytywką. – Proszę.

      Podnoszę wzrok znad podręcznika i marszczę brwi.

      – Ostatnim razem przekręciłaś pokrętło za mocno i tatuś musiał to naprawiać.

      Jej dolna warga zaczyna drżeć, a mnie natychmiast dopada poczucie winy.

      – Uch – wzdycham w końcu, odrzucając książkę na łóżko. – Niech ci będzie. Przekręć trzy razy. Kiedy poczujesz opór, nie kręć na siłę, okej?

      Siostra uśmiecha się od ucha do ucha i zaczyna nakręcać starą pozytywkę. Jej oczy błyszczą z podekscytowania, gdy odkłada pudełeczko na nocną szafkę, która stoi pomiędzy naszymi łóżkami.

      – Gotowa?

      – Gotowa.

      Podnosi wieczko i obydwie słyszymy słodkie dźwięki muzyki. Mała baletnica w jasnoróżowym stroju obraca się w rytmie piosenki. Macy nie odrywa od niej wzroku, radosna i uśmiechnięta.

      Budzę się nagle. Mam wrażenie, że wciąż słyszę tę melodię. Kiedy tylko przypominam sobie, gdzie jestem, natychmiast pragnę powrócić do krainy snów. Na jawie przeżywam jedynie koszmary.

      Widzę, jak coś wpada przez okno mojej celi i cicho upada na podłogę. To koperta. Podchodzę do niej na słabych, rozdygotanych nogach. Jest zaadresowana do Niegrzecznej Laleczki.

      Marszczę czoło i rozrywam papier, by przeczytać list napisany różową, świecową kredką.

      Ten liścik… Wydaje się, jakby był napisany przez dziecko. Wciąż gapię się na niego z rozdziawionymi ustami, kiedy nagle przez kraty wpada kawał jasnoniebieskiego materiału. Falbaniasta sukienka spada na ziemię.

      – Przyjęcie zaczyna się za dziesięć minut – szepcze Macy po drugiej stronie drzwi. – Goście już się schodzą.

      Nagle w moim sercu rodzi się nadzieja. Jeśli siostra mnie wypuści, zdołam uratować całą naszą trójkę. Od zeszłej nocy nie widziałam ani nie słyszałam Benny’ego. To może być nasza szansa na ucieczkę.

      Szybko wkładam sukienkę przez głowę. Pasuje niemal idealnie. Głęboki dekolt odsłania sporą część mojego biustu. Dół jest falbaniasty i sięga mniej więcej do połowy uda. Rękawy są długie i zakrywają moje ręce aż po nadgarstki. Ktoś spędził sporo czasu, przyszywając do nich koronkowe ozdoby.

      – Macy – szepczę najciszej jak potrafię, z obawy, że Benny może jednak być gdzieś w pobliżu. – Macy, jeśli możesz, otwórz drzwi. Zabiorę nas stąd.

      – Okej – mruczy.

      Gdy drzwi się otwierają, od razu wyglądam na zewnątrz. Zerkam w stronę korytarza, który prowadzi do naszego piekła. A kiedy odwracam głowę, widzę swoją siostrę, stojącą przede mną w pięknej, różowej sukience. Posyła mi promienny uśmiech, po czym wyciąga białą szmatkę w kierunku mojej twarzy. Nagle wszystko przechodzi w czerń.

      Budzi mnie ta sama melodia ze starej pozytywki, którą słyszałam wcześniej. Tym razem jest jednak głośniejsza. Próbuję uchylić powieki, choć oczy strasznie mnie pieką. Z ich kącików wypływa jakaś ciecz. Mrugam kilka razy, by pozbyć się łez i dopiero wtedy zauważam, gdzie jestem. Siedzę w różowym pokoju. Są tu różowe ściany, różowe pluszowe zabawki i różowa kołdra na niewielkim łóżku. To pomieszczenie wygląda jak idealny pokój dla małej dziewczynki.

      Czuję w nadgarstkach jakiś tępy ból. Gdy próbuję je podnieść, zauważam, że są związane. Nie mogę poruszyć rękami. W ogóle nie mogę się ruszać. Siedzę przywiązana do krzesła przy niedużym stoliku. Na blacie stoją szklane filiżanki i talerze. A na talerzach leżą stosy smakowitych ciastek.

      Zauważam СКАЧАТЬ