Helena Hugo Derde Keur. Helena Hugo

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ heks in die storie van Sneeuwitjie toe sy die lampie met haar laken begin opvryf. Sy verwag niks nie, en skrik haar flou toe ’n gees omhul van ’n oranje wolk uitborrel en reusagtig oor haar toring. Hy is definitief van Oman, want hy dra sy ghutra in ’n ronde bol om sy kop geknoop. Yslike goue oorbelle aan sy ore. Hy kyk na haar met sy donker, deurdringende oë, sulke welige wenkbroue. Sy snor hang lank en dun aan weerskante van sy mond af en sy neus is die spreekwoordelike arendsneus.

      Nogal aantreklik vir ’n gees, besluit Alinda. Sy is glad nie bang nie, want sy weet mos hy is haar eie, getroue slaaf.

      “My skone dame,” sê hy. “U woord is my bevel.”

      Sy stewige, gespierde boarms is voor sy bors gevou. Daar is baie ringe aan sy vingers en armbande om sy gewrigte. Al wat haar pla, is die goue Rolex wat effens onvanpas lyk, maar dalk kom dit deesdae saam met sulke slawe. Sy sal nie verbaas wees as sy selfoon in sy tulband weggesteek is nie.

      “U bevel, skone dame?”

      Alinda krap haar kop. “Jy het my onverhoeds betrap.”

      “Oho! U moenie my rus verstoor as u my nie nodig het nie. Gou, u bevel?”

      “Irmina het my vreugde gesteel, ek wil hê jy moet haar vreugde ook steel.”

      “ ’n Oog vir ’n oog en ’n tand vir ’n tand.”

      “Nie oë en tande nie – vreugde, geluk. Kan jy dit doen?”

      Die gees kyk op sy goue Rolex. Hy het die pragtigste borskas wat sy in ’n lang tyd gesien het, byna so perfek soos Daniel Craig s’n.

      “Laat dit aan my oor,” grinnik hy. “Ek sal sorg dat Irmina die ongelukkigste vrou in die ganske Arabië is.”

      “Irmina Al Sa’ud!” skree Alinda nog agterna. “Sy’s ’n prinses.”

      Maar die gees het klaar verdwyn en iemand is besig om haar aan die skouers te skud.

      “Alinda, word wakker, jy praat in jou slaap.”

      “Keer hom!” sê Alinda. “Voor hy die verkeerde Irmina beetkry.”

      “Wat?”

      Alinda se oë gaan oop. Sy sien Regina oor haar bed buk.

      “Jy het so pas ’n vreeslike nagmerrie gehad,” paai sy.

      Alinda se mond is droog. “Ellendige lampie,” mompel sy.

      “Nee, jong, ek glo nie dis die lampie wat jou pla nie.”

      Alinda kom orent. Haar kop voel soos ’n huis. Die lampie lyk vaal en onskuldig, geen ligstrale of oranje wolke nie. “Ek het ’n nagmerrie gehad.”

      “En haar naam is Irmina.”

      “Irmina?”

      “Jy’t haar naam gemompel en iets van geluk. Kan jy onthou wat jy gedroom het?”

      Alinda onthou. “Jy bly stil as ek jou vertel.”

      “Ons praat nie uit die kamer nie.”

      “Ek’t gedroom ek vryf die lampie blink en toe borrel daar so ’n oranje gees uit.”

      “Oranje?”

      “Ek bedoel die rookwolk, die rook was oranje.”

      “En hy?”

      “Kaal bolyf. ’n Aantreklike duiwel met spiere soos Daniel Craig en oë soos Sean Connery, goue oorbelle, goue Rolex.”

      “Goue wát?” Regina giggel.

      “Rolex en ’n selfoon – een van die heel nuutstes.”

      “Oukei, different times call for different measures. Praat hy?”

      “Ja, diep stem.”

      “Your wish is my command?”

      “Nee, suiwer Afrikaans. Hy’t gesê … Wag nou …”

      Teen dié tyd krul Regina soos sy lag. “Wat?”

      “Skone dame. U woord is my bevel.”

      “Ag nee, dis outyds.”

      “Wat? Dis mooi, dis sjarmant.”

      “Goed, elke meisie het haar eie droom. Wat sê jy toe vir hom?”

      Alinda se gesig val. “Ek was lelik.”

      “Met wie?”

      “Irmina, wie anders?”

      “En?”

      “Ek’t gesê hy moet haar vreugde steel, want sy’t myne gevat.”

      Toe lyk Regina ernstig. Sy sit haar hand op Alinda se skouer en druk dit liggies. “Ag, Alinda …”

      “Ek het nie besef ek sal hom so mis nie.” Alinda sug sidderend. “Hy was my vriend, Regina, my beste vriend.”

      Regina kyk haar ernstig aan. “Ek sou nie my hoop op lampies en towergeeste stel nie. As ek jy was, sou ek self iets doen.”

      9

      Regina was reg oor die slaaf van die lamp. Want hy rig net mooi niks uit nie al borsel en vryf Alinda sy lampie so blink dat dit skitter, of die lig daarop skyn of nie. Al toets sy hom uit, gooi olie in en steek die lampie aan die brand, die rokie bly grys en dunnerig. En daar is nie die geringste teken van die slaaf wat veronderstel is om in die lampie te skuil nie.

      In die dae en weke wat volg, moet Alinda saam met die ander verpleegsters toekyk hoe Danie Hartstog en die mooie Irmina al meer en al langer in mekaar se geselskap vertoef. Daar hang ’n sagte gloed om hulle en Irmina se glimlag word by die dag ouer en wyser, haar mond al sagter.

      “Soos ryp pruime, so papperig en perserig,” sê Regina eendag katterig. Dit troos Alinda nie, want vir haar klink dit soos ’n baie raak beskrywing van ’n sexy, soenbare mond.

      Een Saterdagoggend is hulle besig om ’n pasiënt vir ’n hartomleiding te prep en hulle praat saggies met mekaar. Die man is van die Al Sa’ud-familie en seker maar een van die prinse. Hy gluur hulle met sy donker oë aan, en te oordeel na die frons tussen sy oë is hy glad nie gediend met die twee uitlandse verpleegsters en hul vreemde taal nie. Hy reageer onwillig op Engels, terwyl Afrikaans sy oë senuweeagtig aan die knip sit. Alinda beduie vir Regina dat hulle liewer moet stilbly.

      Die man het Donderdagnag ’n hartaanval gehad en omdat hy betyds by die hospitaal uitgekom het en heel Vrydag gemonitor kon word, was dit nie nodig om hom op die heilige dag te opereer nie. Alinda ken heelwat Arabiese woorde en troos hom in kort sinnetjies.

      Hy kyk haar wantrouig aan, maar sy verduidelik in Arabies dat hy niks het om te vrees nie. Insha Allah stap hy oor drie weke hier uit – fris en gesond en sonder al die masjiene waaraan hy op die oomblik gekoppel is.

      Die СКАЧАТЬ