Helena Hugo Derde Keur. Helena Hugo

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ hom op en kyk.”

      “Ons Silvo is gedaan. Ek sal eers die regte goed moet kry.”

      “Sout en Sunlight-seep werk net so goed, en gebruik ’n tandeborsel.”

      “Hier’s ook nie Sunlight-seep nie.”

      “Gebruik liquid wash, maar maak dit dik aan met die sout.” Patience klink altyd so oud en ervare as sy raad uitdeel.

      Alinda kyk die lampie so. “Is jy seker?”

      “Van wat? Van die sout en seep?”

      “Dat hier ’n gees in is?”

      “Daar’s net een manier om uit te vind.”

      “Sal ons probeer?”

      Maar toe lui die telefoon en Patience lig die gehoorstuk. “My taxi!” Sy gooi die gehoorstuk op die mikkie terug, gryp haar handsak en draf voordeur toe.

      Alinda bly alleen agter. Sy staar na die lampie en kyk in die rigting van die bottel vloeibare seep langs die opwasbak.

      Liewer nie, sy sien nie nou kans vir ’n vreemde gees nie.

      Buitendien, wat vra sy hom? Om Danie in die restaurant voor Irmina se neus weg te raap en iewers in die woestyn te gaan neersit? Om Irmina terug te voer Amerika of sommer Siberië toe? Darem te drasties. Nee, sy sal hulle kans gee. So ’n ete kan ’n lang en vervelige besigheid word – veral as hulle niks het om oor te praat nie. Dalk is dit al wat Danie nodig het om hom vir goed van Irmina te genees – ’n uur of twee met niks om oor te praat of te stry nie. Irmina se krom en skewe Engels, die manier wat sy het om dinge verkeerd te verstaan. Ha! Dit kan aanleiding gee tot ’n paar goeie misverstande.

      Maar dan, sy twyfel. Danie sal nie met Irmina stry nie, daarvoor is hy te verlief. Hy sal haar reghelp, hy sal geduldig wees, hy sal moeite doen om te verstaan. Hy sal in haar mooi, sagte oë kyk. Hy sal in haar siel inkyk. Hy sal haar gedagtes lees en die woorde wat sy nog nie eens uitgespreek het nie, hoor.

      Só goed sal hy weet wat sy van plan is om te sê dat hy haar gedagtes vir haar in die regte woorde sal omsit. Hy sal haar stappie vir stappie met hom saamneem en haar leer om goeie Engels te praat. Sy sal hom Arabies leer, en naderhand sal hulle mekaar so goed verstaan dat hulle nie eens nodig het om ’n geluidjie te maak nie. Hulle kyk mekaar net in die oë en sien alles.

      Aan die ander kant, dalk hardloop haar verbeelding nou met haar weg. Danie hét haar vanmiddag uitgenooi om saam met hulle te eet – sý was die een wat nie wou nie. Miskien was die ete saam met Irmina ’n blote werksaangeleentheid, of sommer net toevallig.

      Danie is haar vriend, nie Irmina s’n nie. Sy gryp haar handsak en haal haar selfoon uit. Soms hoor sy nie die luitoon nie en dalk is daar ’n SMS. Sy knyp haar oë toe. Laat daar tog ’n SMS wees.

      Dan maak sy haar oë oop. Niks. Net die tyd en die skermskut. Hy kan beswaarlik vir haar ’n SMS stuur terwyl hy nog besig is om te eet.

      Alinda fokus op die aangeduide tyd. As sy reg is, eet Danie en Irmina nou al vier uur aanmekaar! Hy stuur ook nie elke dag en heeldag vir haar SMS’e nie. Maar hulle kan nie vier uur aaneen eet nie. Waar is hy? Wat doen hy? Sy vrek voor sy probeer uitvind.

      Sy sit haar selfoon in haar handsak. Sy pak haar sjampoe en ander toiletware in ’n sak en gaan bêre dit in haar kas in die slaapkamer. Toe sy terugkom om die lampie te kry, staan dit in ’n poeletjie lig.

      Vreemd, dink sy, waar kom die lig vandaan?

      “Iets wat so gloei in die donker gee my hoendervleis,” sê Regina toe hulle daardie aand hul bedliggies afgeskakel het en die lampie steeds bly lig afgee.

      Alinda beskou dit en giggel. “Kan jy glo, dalk het die ou mannetjie van Oman hom met fosfor behandel.”

      Regina bly ’n rukkie stil. “ ’n Woestynsmous sal enigiets doen om sy ware verkoop te kry,” sê sy dan.

      “Ek wou dit van die begin af koop, maar nie teen sy prys nie.”

      “Dis ook tipies. Hulle het nooit ’n vaste prys nie.”

      “Ook al agtergekom toeriste weet nie van onderhandel nie, dan vat hulle ’n kans.”

      “Hy moes darem baie desperaat gewees het vir daardie prys.”

      “Ek het klaar daaroor getob.”

      “Vir al wat jy weet, is hy besig om sy werkgewer te besteel.”

      “Sy werkgewer sal sekerlik agterkom as die lampie in die glaskas weg is.”

      “Sal nie verbaas wees as hy vannag op pad is Oman toe nie.”

      “Met ’n sak vol identiese lampies oor sy skouer!”

      “Solank jy nie voel jy’s gekul nie.”

      “Vyftig rial is nie só buitensporig nie.”

      “Ja, maar as dit ’n namaaksel is, dan is dit.”

      “Wanneer laas het jy so iets in ’n winkel gesien?”

      “Dit ís nogal iets. Hoekom vat jy dit nie museum toe dat hulle dit vir jou dateer nie?”

      “En uitgevang word omdat ek ’n belangrike artefak in my besit het?”

      “Soos Aladdin se lampie?”

      “Soos Aladdin se lampie, wat nou Alinda se lampie is – my gelukkige lampie.”

      “Ten minste trek dit jou aandag van Danie en Irmina af.”

      “Dis jý wat nou hul name genoem het.”

      “Jammer, vriendin. Slaap lekker.”

      “Nag, Regina.”

      Alinda lê nog vir die lampie en kyk. Hier is een of ander chemiese proses aan die gang, want waar kom die lig vandaan?

      Dalk is dit net die maanlig wat deur die venster val. Maar die lig is so helder, dit lyk of iemand die lampie vol olie gemaak en aangesteek het.

      Sy wag tot Regina se asemhaling diep en rustig is voordat sy haar hand uitsteek en die lampie versigtig aanraak. Dis koel onder haar vingerpunte. Sy sit regop, tel dit versigtig van haar bedtafeltjie af op. Dit gloei soos ’n bol vuurvliegies, maar nêrens sien sy ’n vlammetjie nie.

      Is hier regtig een of ander krag in die lampie – ’n gees of ’n djin? Nee tog, dan is dit van die bose, en al het sy ’n goeie verbeelding en geniet sy nog steeds ’n goeie sprokie, wee haar as sy dit glo!

      Sy dink terug aan haar kinderjare toe haar pa vir haar sprokies voorgelees het terwyl haar ma met Herman sukkel om sy skoolwerk te doen. Aladdin se lampie was een van haar gunstelingstories. Sy het lank gedroom en gewens sy het ook so ’n lampie met ’n gewillige slaaf daarin vasgevang – een wat in ’n oogwink verskyn en haar bevele sonder teëspraak uitvoer. Wat haar broer sal optel en in die see gooi as sy so wreed wil wees om dit te vra.

      Vandag sal sy dit nie meer doen nie СКАЧАТЬ