Название: Helena Hugo Derde Keur
Автор: Helena Hugo
Издательство: Ingram
Жанр: Контркультура
isbn: 9780624090519
isbn:
“Ja, Danie. Abdel Mahmoud en daai nuwe dokter Kassas assisteer.”
“Ek kyk vanoggend na hom.”
“Wie? Dokter Kassas?”
“Nee, Danie.”
“En?”
“Dink jy nie hy lyk besonder goed nie?”
“Ek sal nie juis kan sê nie.”
“Hoekom nie?”
“Ek stel nie belang in hoe hy lyk nie, dis al.”
“Jy sien hom tog elke dag.”
“Kan nie anders nie, ons werk saam.”
“Hy het verander.”
“Ja, sy nuutgevonde geluk moet seker iewers uitstraal.”
“Hy oefen.”
“Hy draf mos van altyd af.”
“Hy oefen met gewigte.”
“Eindelik. Hoe weet jy?”
“Ek’t gehoor hoe hy en Naguib praat. Nooit gedink Danie is ernstig nie, draf is nou eenmaal sy ding. Hy word so fris, dit raak ooglopend.”
Alinda maak of sy nie weet nie. Sy het wel deeglik opgelet, ’n paar keer al as hy klaar geopereer het en sy sien hom in sy operasiejas, moue opgerol. Ook sy skouers as hy wegstap nadat sy hom weer ’n slag ’n goeie afjak gegee het. Hy laat hang hulle nie meer nie, hy lig hulle en loop asof hy die koning van die oerwoud is, aanstaande skoonseun van ’n ryk oliesjeik.
Die waarheid is, hy is nog vriendelik met haar. Hy het haar ’n paar keer weer geSMS en gebel, maar dan antwoord sy nie. Hy probeer soms nog geselsies aanknoop, maar sy knip dit kort. Sy wil eenvoudig nie naby genoeg aan hom kom nie. Wanneer hy haar vra wat verkeerd is, antwoord sy met een woord: “Niks.”
Hy het haar drie dae nadat sy hom en Irmina in die restaurant betrap het, in die gang voorgekeer.
“Wat gaan aan met jou?”
“Hoe bedoel jy, wat gaan aan met my?”
“Jy loop sulke wye draaie om my, ek moes letterlik voor jou inspring om jou te keer.”
“Dis nie die eerste keer dat jy voor my inspring nie.”
Konstabel, het sy altyd geterg. Jy moes ’n verkeerskonstabel geword het, hulle maak so – stop jou in jou spore.
“Dis die eerste keer dat ek so sukkel om jou te vang. Jy vermy my. Hoekom?”
“Jy verbeel jou, Danie. Ek kan jou nie vermy nie, ons sien mekaar byna elke dag.”
“Ons praat nie meer nie.”
Jy het iemand anders gekry om mee te praat.
Sy het dit nie gesê nie, net weggekyk. Sou hy iets in haar houding agtergekom het?
“Wat pla jou?”
“Niks.”
“Het jy gister my SMS gekry?”
Sy het. A smile is a light in the window of the soul, indicating that the heart is at home. Vreeslik sentimenteel, maar paslik. Sy het dae laas reguit in sy oë gekyk en dae laas vir hom geglimlag.
“My foon was af.”
“Sit dit aan en lees jou SMS’e.”
“Ja, baas. Nog iets?”
“Moenie dat ons vriendskap skipbreuk ly nie.”
“Jy preek en dit pas nie by jou nie.”
“Ek moet iets sê, die stilte aan jou kant raak ondraaglik.”
“Danie, wat wil jy hê?”
“Die ou Alinda.”
“Goed, die ou Alinda. Wat is sy vir jou werd?”
“Ons was maats.”
“Kinders is maats. Ons is grootmense.”
Hy het haar ’n oomblik lank skuldig aangekyk.
“Ons het altyd so lekker gestry,” het hy lamlendig gesê.
“Wat doen ons op die oomblik?”
“Ons kommunikeer vir die eerste keer in drie dae, ons praat.”
“Dis nie praat nie, dis stry.”
“Is nie.”
“Is!”
“Nie!”
“Simpel, hou op.”
Hy het sy kop agteroor gegooi en gelag. “So simpel soos in die ou dae.”
Is dit wat hy van haar verwag – om simpel te wees sodat hy haar kan uitlag? Ekskuus, watter ou dae?
Hy het sy hand uitgesteek. “Vriende?”
Sy het haar hande voor haar bors gevou gehad en dit net daar gehou.
“Nee, Danie, die afstand is te groot, en dis nie van vandag of van gister of eergister af nie.”
“Wat?”
“Die probleem wat aanleiding gegee het tot ons … ons wapenstilstand en alles het nie sommer uit die lug geval nie. Dit het … dit is …”
Hy het na haar gekyk, gewag. Sy het nooit gedink dit sal so moeilik wees om dit te sê nie en skielik was sy smoorkwaad. Waarom moet sy sy vuilwerk vir hom doen? Hy weet goed wat aan die kom is. Hy is die een wat begin het.
Daar was ’n knop in haar keel. Die vernedering! Sy het omgespring en geloop.
Hy het nie agterna gekom nie. Twee mense soos hulle, soos sy en Danie Hartogh wat mekaar so goed ken, weet mos nou duidelik wanneer die een ’n geheim het wat hy nie met die ander een wil deel nie.
In daardie oomblik het dit op haar neergedaal: Danie Hartogh is verlief – en nie op haar nie.
Daardie selfde aand ná werk het sy vir hom geSMS: Jy het ander geselskap, geniet dit en los my hart. Sy is veilig agter die tralies van my siel.
Sy het die boodskap deurgelees en dit verander na: Leef jou lewe en moenie jou oor my bekommer nie.
Van toe af stry sy met Abdel Mahmoud en maak sy grappe met Naguib Kassas. Sy vra baie uit oor Egipte en praat oor haar taxi-man, Gamal, wie se seun navorsing oor die standhoudendheid van die Nylrivier doen. In die proses leer sy nogal baie СКАЧАТЬ