Название: Ena Murray Keur 17
Автор: Ena Murray
Издательство: Ingram
Жанр: Эротическая литература
isbn: 9780624084938
isbn:
“U is nie seker nie?”
“Nee. Jy weet hoe dit gaan, sersant. Jy is op pad êrens heen en let nie op nie.”
“Dan kan u ook nie sweer daar was nie ’n vrou met ’n stootwaentjie op die brug toe u daaroor gery het nie?”
“Nee. Seker nie. Ek het tog nie gesit en rondkyk nie. My gedagtes was met ander dinge besig. Ek was op pad êrens heen. Ek kan u ongelukkig nie help nie.”
“Waarheen was u op pad?”
“Na … e … ’n kliënt toe.”
“Waar bly die kliënt?”
“In die nuwe uitbreiding.”
“Die nuwe woonbuurt anderkant Houtbrug?”
“Ja.”
“Was hy toe tuis?”
Daniël frons. Die ondervraging begin nou ’n trant inslaan wat hom nie aanstaan nie. “Ek kan nie sien wat dit …?”
“Ek sal bly wees as u net my vraag beantwoord, meneer Pohl.”
’n Ongemaklike gevoel begin in Daniël posvat. “Nee, hy was nie, as jy moet weet. Luister, sersant, ek begryp nie die strekking van hierdie vrae nie. Dit wil amper lyk asof jy my van die misdaad verdink!”
“U sê u kliënt was nie tuis nie. U was dus daar – tot by sy huis?”
Daniël voel verward … en skielik onrustig. Asof daar nie reeds genoeg probleme is nie, moet hulle hom nog met sulke onsin lastig val!
“Nee. Ek het toe nie tot by hom gery nie. Ek het halfpad omgedraai en teruggekom.”
“Hoekom?”
“Hoekom nie? Magtig, man …”
“Bedaar, meneer Pohl. Dis ’n onskuldige vraag. Jy was op pad na ’n kliënt, en het halfpad omgedraai. Hoekom?”
“Omdat ek besluit het om die probleem waaroor ek met die man wou gesels eers daar te laat. En die probleem is, voordat jy dit vra, dat die man se paaiemente vier maande agterstallig is. Ek het besluit om die saak eers weer te oordink om seker te maak van die regte optrede in dié geval, want die man is nie bloot ’n kliënt nie. Hy is ook ’n … e … kennis, en ’n vooraanstaande man. Nog iets?”
Sy sarkasme is soos water op ’n eend se rug. “Ja. Waar het u toe omgedraai?”
“Net anderkant die brug.”
“Het u omgedraai en direk teruggery, weer oor die brug?”
“Ja, of … nee, ek het eers by die kafeetjie op die hoek stilgehou en ’n pakkie sigarette gekoop. Toe het ek teruggery oor die brug direk na my kantoor hier.”
“Rook u straf?”
“Nee. Ek het eintlik jare gelede opgehou met rook.”
“Maar toe koop u gister weer ’n pakkie sigarette.”
Daniël Pohl kan sy ontevredenheid nie langer wegsteek nie. “Ja, sersant. Toe koop ek gister weer ’n pakkie sigarette. Ek het nie geweet ek moet eers die polisiemag se toestemming kry nie.”
“Meneer Pohl, dit sal nie help om daardie houding in te neem nie. Ek doen net my werk.”
“Ja, maar magtig, man, jy mors my tyd en irriteer my met niksbeduidende vrae! Wat op aarde kan my rokery of nie-rokery te doen hê met die misdaad wat gepleeg is? Dis mos belaglik!”
Die sersant bly onversteurbaar. “Volgens die kafee-eienaar het u senuweeagtig en ontsteld voorgekom, eers die verkeerde bedrag vir die sigarette betaal, toe vergeet om u kleingeld te neem, en daarná het u by die deur omgedraai en weer ’n dosie vuurhoutjies gekoop voordat u vertrek het. Was dié hewige ontsteltenis net oor die kliënt wat u wou gaan sien?”
Daniël vee oor sy oë. “Jy sou ook ontsteld gewees het as die kans daar was dat jy ’n hele paar duisend kon verloor, sersant. Die kafee-eienaar … Hy is blykbaar baie spraaksamig.”
“Net oplettend. Hy het u geëien as meneer Pohl van Daniël Pohl Beperk.” Die oë kyk hom stip aan. “U ry met ’n silwergrys Mercedes, nie waar nie? Verlede jaar se model?”
“Ek het.”
“Het?”
“Ja. Ek het dit van die hand gesit en iets meer ekonomies aangeskaf. En as jy wil weet hoekom: bloot omdat dit vanuit ’n ekonomiese oogpunt ’n moeilike tyd is waarin ons leef. Ek is nog nie op pad na bankrotskap nie, maar ek glo aan …”
“Wanneer het u die transaksie beklink?”
“Vandag. Vanoggend, om die waarheid te sê.”
“Aan wie het u dit verkoop?”
“Aan die man by wie ek dit ’n jaar gelede gekoop het.” Hy verskaf die besonderhede, terwyl hy by homself dink: Genugtig! Dis om enige mens tot raserny te dryf! Wat soek die man nou juis?
Eindelik staan die speurder op. “Dankie, meneer Pohl. Jammer dat ek so baie van u tyd in beslag geneem het. Goeiedag.”
Daniël sit lank en staar na die deur wat agter die speurder toegegaan het. Dan sit hy meteens regop, sy gesig ’n oomblik vol verdwasing. Iets het hom soos ’n weerligstraal getref. Gisteraand … by die Malans. Dit was net voordat hy en Rina huis toe is dat hierdie misdaad onder bespreking was. Die vroue het daarvan gepraat en die gasvrou het opgemerk die polisie soek na ’n silwergrys Mercedes-Benz wat in die voorval betrokke was. Iemand het nog grappenderwys gevra: “Een soos Daniël s’n?”
Dan blaas hy sy asem stadig uit en sit weer terug. Verdomp! Hy weet mos dis nie hy wat by die saak betrokke is nie, al het hy met ’n motor gery wat dieselfde kleur en fabrikaat het as dié een waarna gesoek word. Hulle kan in elk geval maar sy motor gaan ondersoek. Hulle sal niks kry wat daarop dui dat hy in ’n botsing betrokke was nie. Hy glimlag grimmig. Hy kan sweer daardie speurdertjie is nou op pad na die motorhawe om sy ou motor van hoek tot kant te deursoek. Wel, laat hom maar soek. Hy sal niks kry nie.
Teen sluitingstyd stap die speurder weer Daniël Pohl Beperk binne. Die personeel is pas weg en Daniël maak ook gereed om huis toe te gaan. Hoe gouer hy en Rina hul gesprek agter die rug kry, hoe beter.
Hy frons openlik toe sersant Lukas in sy kantoordeur verskyn.
“Ek is jammer om weer te pla, meneer Pohl …”
“Ek is op pad uit, sersant. Ek verseker jou ek kan jou geen verdere inligting gee nie. Ek het jou alles vertel wat ek weet. Ek gaan nou huis toe.”
“Net een vragie, meneer. Waar en teen wat het jy die linkermodderskerm van die Mercedes gestamp? Waar kom daardie duik vandaan?”
“Die wát? Daar is geen duik …”
“Daar is, meneer Pohl. Nie groot nie, maar dis СКАЧАТЬ