Ena Murray Keur 17. Ena Murray

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ weet. Hoe … by wie het jy dit gehoor?”

      “Ma en Pa het vanmiddag baklei. Hulle het gedink ek speel tennis. Ek kon nie help nie. Ek het gehoor … gehoor hoe Ma alles opnoem.”

      “Hoekom het jy nie gaan tennis speel nie?”

      Hy skud sy kop. “Ek speel nie meer nie.”

      “Johan!”

      “Ek kan nie, Maryke! Jy het nie die vaagste benul … die atmosfeer, die kyke.”

      “Maar jy is die skool se kampioen!”

      “Nie meer nie. Roelf du Toit het my gister liederlik geklop. Ek kan my aandag by niks bepaal nie!”

      Sy sug. Dit kan sy ook goed verstaan. “Wat het jou sportonnie gesê?”

      “Niks. Maar ek kan nie anders voel oor die saak nie.”

      Maryke draai om. “Ma is aan die oortrek na die vrykamer. Ek sal gaan kyk wat daar vir aandete te maak is.”

      “Ek is nie honger nie. Asseblief, sus, ek kom nie tafel toe nie. Sê maar ek leer.”

      Sy knik. “Goed, boetie.”

      Maar op die ou end kom niemand by die etenstafel aansit nie. Vir die eerste keer vandat Maryke kan onthou, is nie een van die gesinslede aan tafel toe sy die koue vleis en slaaie opdra nie.

      Later moet sy dit maar weer afdra. Ma het gesê sy is nie honger nie, sy gaan bad en slaap. Pa het van buite af ingekom en gesê hy het slaap meer nodig as kos. Hy is tot die dood toe moeg.

      “Roep maar jou ma en Johan. Ek gaan lê.”

      “Johan leer. Hy wil nie eet nie. En Ma het reeds gaan lê … in die vrykamer.”

      Pa en dogter se oë ontmoet mekaar. Dan draai Daniël om.

      “Nag, my kind.”

      “Nag, Pa.”

      Hy druk die slaapkamer se deur agter hom toe, skakel die lig aan en kyk lank na die groot, leë dubbelbed voor hom. Toe begin hy uittrek, gaan lê op sy kant, en skakel die lig af … en weet dat sy pad vorentoe ’n alleenpad gaan wees.

      5

      Maryke doen die volgende oggend haar bes om Emily, Mary en haar ma se plek vol te staan in die groot huishouding. Sy is dankbaar dat sy besig kan bly, hoewel sy gou agterkom dat sy nie al die spookgedagtes met handewerk kan besweer nie.

      Sy dwing haar pa om eers iets te eet voordat hy werk toe gaan.

      Haar hart wil breek toe sy sien hoe hy byna oornag verouder het. Die grys langs die slape het hoër opgestoot. Teen sy voorhoof groef nuwe fronslyne. En hy is stil. Toe sy sê hy móét net iets in sy maag kry, gaan sit hy soos ’n gehoorsame kind, tel die lepel op en begin eet aan die bord pap. Die hele tyd is sy oë strak gevestig op die soutpot voor hom. Die beweging van die lepel na die mond is soos ’n eentonige refleks.

      “Pa …” Geen reaksie. Sy probeer weer. “Pa … Pa moenie Ma se houding so aantrek nie. Probeer haar gevoelens verstaan, asseblief.” Stilte. Met bewende lippe gaan sy moedig voort: “Die skok toe sy by Emily – van alle mense – moes hoor daar was ’n uitkenningsparade … Vir enige vrou sal dit iets moeiliks wees om te verwerk. Ek kan dit verstaan. Dis ’n vreeslike ding vir ’n vrou, Pa! Wees tog redelik en regverdig!”

      Daniël skuif die leë bord van hom af weg. Dis asof hy nie eens hoor wat sy alles praat nie. “Pa, hoekom … hoekom het Pa dit verswyg? Hoekom het Pá haar nie daarvan vertel nie?”

      Die stoel word agtertoe geskuif en hy staan sonder ’n woord op.

      “Asseblief, Pa! Ek probeer net help!”

      Eindelik kyk hy na haar. “Ek wou haar maar net verdere skok en seerkry spaar. Maar sy glo my nie … en jy ook nie meer nie.”

      “Nee! Ek glo Pa! Ek gló!” Sy kom staan langs hom, die nat wange na hom opgelig. “Het Pa dit so aan haar verduidelik? Pa moet …”

      Sag, baie sag vee sy wysvinger die een wang droog. “Laat staan maar, my kind. Laat staan maar.”

      Verwese kyk Maryke hom agterna toe hy uitloop. Met ’n moedelose sug besluit sy om Johan in sy kamer te gaan opsoek.

      Vir die eerste keer in sy jong lewe van sewentien jaar lê ’n hele Saterdag oop voor hom – en hy weet nie hoe hy dit gaan omkry nie.

      “Jy moet kom eet, Johan.” Sy voel hoe haar hart vir hom pyn. Hy is nog so jonk! “Wat gaan jy vandag doen?”

      “Niks.”

      “Dan kan jy gerus die motorhuis ’n bietjie regpak.”

      “Goed.”

      Sy draai om. Om die motorhuis aan die kant te maak was nog altyd ’n groot straf vir enige jong seun wat liewer wil gaan tennis speel, swem of êrens saam met die maats rinkink. Vanoggend bied dié sleurtaak vir hom ’n uitkoms. Sy kan die verligting duidelik op sy gesig sien. Hy het ’n verskoning om by die huis weg te kruip.

      Met ’n skinkbord gedek met ’n ligte ontbyt, stap Maryke ’n rukkie later haar ma se kamer binne. Die vrykamer het vir haar van gisteraand af ’n nuwe betekenis gekry. Sy kyk teen dieselfde kil, beleefde masker van die vorige dag vas.

      “Hoe voel Ma?”

      “Goed, dankie. Dis gaaf van jou,” en sy neem die skinkbord.

      “Het Ma lekker geslaap?”

      “O ja. Baie lekker, dankie.”

      Dit is ’n blatante leuen, soos die eerste, en Maryke wonder of dit die moeite werd sal wees om weer te probeer.

      “Het Ma nou al gedink wat die uiteinde hiervan gaan wees?”

      Die ouer vrou hou haar besig met haar ontbyt. Net soos haar man het sy nie die vaagste benul wat sy proe nie.

      “Nee, hoe sal ek weet, Maryke? Ons sal maar moet sien wat teen die end gebeur … die regter se bevinding …”

      “Ek praat nie van die hofsaak nie. Ek praat van Ma en Pa … van die verwydering tussen julle twee! ’n Mens kan ’n ding ook te ver laat gaan.” Sy moet haar bewende onderlip vasvang. “Asseblief, Ma!”

      Die mes en vurk word met ’n klikgeluid neergesit. “En daar is doodloopstrate. Party dinge kan nooit weer reggemaak word nie. Dis ook ’n waarheid wat jy gerus in jou boekie van wyse gedagtes kan aanstip, terwyl jy nou blykbaar besig is om sulke gesegdetjies te versamel.”

      Maryke sluit haar oë ’n oomblik. “Nou is Ma tot vir my ook kwaad.”

      Rina sit die skinkbord eenkant neer, vou haar hande op die deken. “Nee, Maryke. Ek weet wat jy probeer doen en ek waardeer dit. Maar al dink jy jy verstaan wat aangaan, besef jy nie wat ek werklik deurmaak nie. Hoe kan ’n kind van twintig weet wat in ’n vrou van veertig omgaan? Jy dink dis iets wat ek saam met my klere kan СКАЧАТЬ