Uit die beek 2018. Barend Vos

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ gevorm is nog voordat ek gebore is, behoort aan Hom. Ja, hierdie liggaam is deel van Christus. Dit is niks minder nie as ’n tempel van die Heilige Gees.

      Dít is Paulus se oortuiging. Hoekom sal enigiemand dan daarvan wil verskil? Ons bring soveel tyd voor die spieël deur, sit ure om in ’n dokter se spreekkamer – moeite, geld, kommer en vrees, en dit oor ons lyf?

      Dit kan nie, mág tog nie anders wees nie. Ons beywer ons immers vir niks minder nie as ’n liggaam wat aan Christus behoort, bemoei ons met die tempel van die Heilige Gees.

      Elke keer as ons die lyf wat aan ons gegee is, verwaarloos of skend of geringskattende uitsprake moet aanhoor (of sélf maak!) oor dié ou liggaam wat ons het, bemors ons iets wat groter is as ons self. Telkens as ons hierdie lyf oorgee aan allerlei luste en belustighede, maak ons Christus en die Gees goedkoop. Paulus sê: Dán vergryp jy jou aan jou eie liggaam en dus aan God.

      Dit pas ons om tyd voor die spieël en op die skaal deur te bring, om moeite te doen met gesondheidkenners se aanbevelings en dokters se opdragte. Om dikwels na te dink oor wat ons eenheid met die Here beteken. Om goed te besef wat dit Hom gekos het, sodat ons nie ons eenwording met ’n ander mens goedkoop maak nie. Die tempel van die Heilige Gees word nie uitverhuur nie en is onder geen omstandighede teen ’n afslagprys beskikbaar nie.

      ____________________

      My lyf behoort aan U, Here. Leer my om uit respek vir U goed daarna te kyk.

      Vrydag 19 JANUARIE 2018 Lees Johannes 1:43-51

      Om deur Hom geken te word

      Natanael vra Hom toe: “Waarvandaan ken U my?” (v. 48).

      Jesus het hierdie man lankal raakgesien. Hy het dit net nie geweet nie. Hy dink hy ontmoet Jesus, toe ken Jesus hom reeds.

      Ja, toe Jesus Natanael onder die vyeboom sien sit, het Hy reeds tot in sy hart gesien. Daarom kan Hy van hom sê: “Hier is … ’n man in wie daar geen bedrog is nie” (v. 47). Toe Natanael sy oë nie kan glo nie, verseker Jesus hierdie man met die suiwer hart: “Jy sal nog groter dinge as dit sien” (v. 50).

      So werk dit maar wanneer Jesus – die Immanuel, die God by ons – Hom met mense bemoei. Hy ken ons lank voordat ons Hom leer ken. Hy ken ons beter as wat ons onsself ooit sal ken. Hy sien dieper en verder as wat ons in der ewigheid kan vermoed.

      Boonop wys Hy ons dinge wat ons verstand en ons verbeelding te bowe gaan, en probeer Hy op allerlei maniere om ons ’n uitsig op sy ewigheid te gee. Straks in die hoop dat ons ons eie oë sal begin glo, en dan vir Hom.

      Sal ons, wat tog sulke gebrekkige insig het, iets hiervan verstaan? Ons kennis oor onsself is beperk vanweë ons verraderlike selfdunk en getint met ons eie koesterende kwas. En as ons nie eens na binne kan kyk nie, hoe sal ons ooit leer om na buite, na Bó, te kan kyk?

      Om deur Hom geken te word, is ’n fenomenale voorreg. Om deur Hom verdra te word, is ’n Godswonder. As Hy ons boonop roep om Hom te volg – kan ons dan anders as om dit met vreugde en verwondering te doen?

      ____________________

      Here, ek sien u wonderwerke elke dag, veral ook dié in my eie lewe. Hou my oë asseblief wyd oop!

      Saterdag 20 JANUARIE 2018 Lees Psalm 139:13-18

      In u gedagtes

      Hoe wonderlik is u gedagtes vir my, o God … (v. 17).

      Wanneer jy hierdie klompie verse binne enkele dae ’n tweede keer lees, neem dit jou gedagtes dalk ’n entjie verder – hierdie keer verby die wonder van God se hand in jou vorming tot anderkant sy daaglikse sorg. Tot by sý gedagtes, wat op stuk van sake nie óns gedagtes is nie.

      Nee, ons het nie ’n idee wat en hoe sy gedagtes is nie; ons kan ons dit in ons wildste drome nie voorstel nie. Hy is God, die Gans Andere, en ons is doodgewoon. Goed gemaak, ja, en boonop nie so laat staan nie. Maar van sy gedagtes weet ons omtrent niks.

      Ons weet wel, só sê die verwonderde psalmdigter, dat ons ’n ereplek in daardie gedagtes het. Is dít nie al wat ons ooit hoef te weet nie? Is dit nie genoeg nie, vir tyd en ewigheid?

      Die Here dink aan my! Halleluja! Die Here dink aan my! Prys sy Naam!

      O, en ons sal wel na verloop van jare uitvind hoe die ideale lyk wat Hy vir sy skepsels koester, en die drome wat Hy vir hulle droom. Hoe Hy namens ons planne maak, struikelblokke van ver af raaksien, deure by voorbaat oopmaak. En dikwels ook tóé, omdat Hy gelukkig van beter weet.

      Dit kos ons boonop byna ’n leeftyd om vas te stel dat Hy ons tot in lengte van dae onthou, al vergeet ons Hom so gou. Dat Hy ons op ons naam ken, al gooi ons sy Naam so maklik weg.

      Sy gedagtes is nie ons gedagtes nie – goddank!

      ____________________

      O Genade, onbeskryflik groot! Ek is ’n korreltjie niks. Ek leef onder u vlerk.

      Sondag 21 JANUARIE 2018 Lees Jona 3:1-5

      ’n Tweede kans

      Die woord van die Here het ’n tweede keer tot Jona gekom … (v. 1).

      Die Here het darem maar baie geduld met ’n mens …

      Almal ken die verhaal van die eerste keer toe Hy met Jona gepraat en hom aangesê het om na Nineve te gaan. Hoe Jona Hom aangehoor het, en toe gemaak het dat hy wegkom, so ver weg as wat hy kon.

      Af na die hawe, áf na die skip se ruim waar hy gelê en slaap het toe die storm kom. En uiteindelik af in die see, tot onder in die groot vis se maag. “Rock bottom” kan jy maar sê.

      Want dit is mos wat met ’n mens gebeur wat van God af vlug: Jy begewe jou op ’n afdraande pad, jy is gly-gly, plas-plas, op pad ondertoe.

      Hoe ver kan jy vlug; hoe ver kan ’n mens van God af wegkom?

      Klaarblyklik nie juis ver nie. Eintlik net tot by die plek waar Hy jou staan en inwag. Met ’n lat? ’n Sweep om jou weer tot op die regte pad te slaan?

      Toe nie. Vra maar die skaap wat weggeloop het, die seun wat alles deurgebring en selfs ’n draai in ’n varkhok gemaak het. Hulle sal jou vertel wat verder gebeur het, hoe hulle toe nie hul verdiende loon gekry het nie. Inteendeel.

      Alhoewel God se kinders so erg sukkel om sewentig maal sewe te verstaan, kan hulle darem iets van ’n tweede kans begryp. Of hoe? Kyk tog: Die hand wat opnuut na ons uitgestrek word, hou nie ’n karwats vas nie. Sy hande vou om jou, wegloper. Dit beduie, weer: Dáárnatoe, my kind!

      ____________________

      Ek sal gaan, my Here en my God! Stuur my. Hierdie keer sal ek U hoor.

      Maandag 22 JANUARIE 2018 Lees Jona 3:10

      Ook vir hulle …

      Toe God sien wat hulle doen, en hoe hulle hulle bekeer … (v. 10).

      ’n Mens kan sekerlik baie dinge oor Jona en sy verhaal sê – oor sy ongehoorsaamheid en sy belaglike plan om van God af weg te vlug. Dalk klap die tonge СКАЧАТЬ