Uit die beek 2018. Barend Vos

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ om te kon preek.

      Want watter ander prediker, in die ou of die moderne tyd, of selfs ’n hedendaagse vuur-en-swawel-skreeuer op ’n TV-verhoog vol rook, kan aanspraak maak op die reaksie wat ’n enkele dag se prediking deur Jona tot gevolg gehad het? Predikers uit alle range en stande kan maar net droom oor wat Jona reggekry het.

      Die koning het die voorbeeld gestel, lees ons, en sy mense het hom gevolg – diepe berou, hartgrondige bekering. Met al die uiterlike tekens wat daarmee gepaardgaan: rouklere, ashoop, weerhouding van kos en water. En ’n ernstige geroep na God.

      Die Here se hart vermurwe wanneer Hy hierdie arme skepsels só sien – koning en onderdaan, mens en dier. Hy stuur toe nié die ramp wat Hy Hom voorgeneem het om te stuur nie.

      Waar God aan die werk is, is tweede kanse klaarblyklik nie tot enkelinge beperk nie. Hier is ’n stad se hele bevolking aan die ontvangkant van sy genade. Hul gesamentlike verootmoediging het God se hart geroer, en Hy skryf hul kollektiewe skuld af. Hy kán dit doen, want Hy is God. Sy oop arms is wyd genoeg om ’n hele nasie te omhels.

      ____________________

      U is ook my en my mense se God. Leer ons om saam na U te luister, en te hoor.

      Dinsdag 23 JANUARIE 2018 Lees Psalm 62:5-13

      Toevlug

      Vertrou altyd op Hom … stort julle hart voor Hom uit! (v. 9).

      Hy sal nie knak onder jou gewig nie, Hy raak nie moeg vir jou swaar hart nie. Hy is ’n rots. Hy is jou toevlug as die ander wegkruipplekke – vriende, bure, familie, medegelowiges – nie opgewasse is teen die aanhoudende aanslae nie. Op Hom kan jy vertrou.

      Só sê die psalmdigter. En ons weet presies waarvan hy praat.

      God is by uitstek ’n wegkruipplek. Ons skuiling teen die stormwind én teen uitputting te midde van die ongelyke geveg teen hierdie wêreld se dwarswinde.

      Dikwels is ons behoeftes nie so dramaties nie en verkeer ons nie sommer in lewensgevaar nie. Meestal wil ons bloot ’n bietjie wegkom van alles. Van die vele eise en verpligtings, van al die verwagtings en aansprake.

      By wie sal ons dan gaan skuil? Is ons dan steeds by hierdie Rots welkom – al is ons nie deurentyd yweraars vir sy koninkryk nie en al werk ons nie heeldag in sy wingerd nie? Kan ons dan steeds by Hom gaan aanklop, al het ons ons nie vir sý saak afgesloof nie?

      Jy is welkom! sê die mense wat weet. Nee, verseker hulle ons, Hy stel geen voorwaardes nie. Vertrou altyd op Hom, bevestig die digter. Altyd.

      Wanneer het sy kind ’n groter behoefte aan daardie “altyd” as juis in die tyd dat die lewe jou van alle kante druk? Wanneer jou hart so vol is dat jy dit moet uitstort, en dan by iemand wat verstaan, en vas staan?

      Hier is daardie Iemand! juig die psalmdigter. Hy was nog altyd hier vir jou.

      ____________________

      En hier is ek, Here, my Rots! U moeë, bewerige kind. Ek kom kruip weg by U.

      Woensdag 24 JANUARIE 2018 Lees 1 Korintiërs 7:29-31

      Tydelikheid

      … want hierdie wêreld soos ons hom ken, is aan die verbygaan (v. 31).

      Daar is ’n tyd vir alles, het die ou Prediker gesug, en eeue later waarsku Paulus dat “alles” ook sal verbygaan.

      Paulus gebruik nogal skerp taal om sy boodskap tuis te bring: Getroudes moet leef asof hulle nie getroud is nie; hartseer mense asof hulle nie bedroef is nie; dié wat verheug is asof hulle nie bly is nie; kopers asof hulle niks besit nie. Die dinge van dié wêreld is bloot tydelik, sê Paulus, en hul betekenis dus aan ’t verdwyn.

      Dit alles sê hy om sy lesers te help om hul perspektief te behou. Dat hulle nie so vasgevang raak in die alledaagse en die ondermaanse dat hulle die groter doel van hul lewe uit die oog verloor nie. Hy is bevrees dat dit hulle suur sal bekom.

      Tot vandag toe is perspektief van lewensbelang, en dalk juis in dié dae van inligtingoordaad en die keuse-oorvloed wat so dikwels dreig om ons te oorweldig. Spesifiek vir mense soos ons wat tog so graag op sleeptou geneem word. Gewillig meegesleur word, wat selfs entoesiastiese meedoeners word.

      Net om dan, wanneer ons tot satwordens toe moeg geword het of nie meer opgewasse is teen die dolle gejaag nie of dalk onseremonieel by die monster se bek uitgespoeg word, uit te roep: Help my!

      Pasop! sê Paulus. Draai om voordat dit te laat is. Jou en jou wêreld se tyd gaan vinniger verby as wat jy dink. Jou klein hoekie se dae is getel. Daarom: Gryp die dag, hiérdie dag.

      ____________________

      Here, vergewe my hierdie vermorsing. Hoor my wanneer ek sê:

      “My tye is u hand.” En help my om dit te glo.

      Donderdag 25 JANUARIE 2018 Lees Markus 1:14-20

      Dissipelskap

      “Kom hier! Kom saam met My, en Ek sal julle vissers van mense maak” (v. 17).

      Toe Jesus sy eerste dissipels geroep het, het Hy nie allerlei groot woorde gebruik nie. Hy het nie die geroepenes met somber, verhewe taal aangespreek nie. Hy het bloot gesê: Kom agter My aan.

      Dit is die eerste opvallende feit in hierdie stukkie verhaal. Die tweede, wat hiermee gelyk staan, is die plek waar Hy hulle vra om Hom te volg – hul werkplek. Hiér sou hulle sy beeldspraak oor “vissers van mense” die beste begryp.

      Wat presies hulle daarvan verstaan het, sal ons nie weet nie. Feit is, hulle het alles net so laat staan, hul gereedskap, hul mense, en gemaak soos Hy gevra het: Hulle het agter Hom aan gegaan. Simon en sy broer Andreas, Jakobus en sy broer Johannes.

      Dit is die eenvoud van dit alles wat die hedendaagse leser aangryp. Die totale gebrek aan vertoon, aan hoogdrama en emosie. Die beskryfde gebeure en gebruikte sinne vloei so naatloos en nugter inmekaar dat ’n mens dit lees asof dit sommerso was, asof alles gebeur het omdat dit so hoort. Asof dit nie ’n reuse-ingryping in vier mense se bestaan was nie. ’n Lewensveranderende omkeer van alles wat in hul wêreld bekend en gemaklik was.

      Dit alles is natuurlik wat dissipelskap is: ’n vaarwel-sê aan jou gemaksone, die saaklike aanvaarding van ’n nuwe bestel in jou lewe. Dit is, soos Jesus vir dié viertal gesê het, ’n reis saam met Hom.

      Dít is die vernaamste feit in elke roepingsverhaal, dié eenvoudige troos: Ek stap voor, jy volg in my spoor.

      ____________________

      Trap die spoor duidelik, Here! Ek kyk soms so vas in my eie vernaamheid. Ek kies so maklik my eie koers.

      Vrydag 26 JANUARIE 2018 Lees Psalm 62:5-13

      Wie is ék dan?

      Mense is verganklik, mense is niks: op ’n skaal wys hulle geen gewig nie, saam is hulle minder as niks (v. 10).

      Ons moet dit maar weer ’n keer hoor: Die Here is die rots van ons behoud, ons toevlug in ’n tyd vol benoudheid. Die СКАЧАТЬ