40 dae tot hoop. Ronell Bezuidenhout

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ oper is ons om die geskenk te ontvang.

      Hoe passievoller die begeerte, hoe waardevoller die vrug.

      Wanneer die apostel skryf: “Bid sonder ophou” (1 Tess 5:15)

      bedoel hy juis dít daarmee: Smag met alles in jou, sonder

      ophou, dat die lewe van vreugde – wat niks anders as

      ’n ewige vreugde is nie – aan jou geskenk sal word.

      Net Hy alleen kan die Gewer wees.

      Augustinus van Hippo (354-430 nC )

      Daar is slegs een rede, of daar behoort net een te wees waarom jy jou aan hierdie hartsreis verbind, en dit is dat jy ’n behoefte aan geloofsverdieping het. Maar dit is nie net bloot ’n behoefte nie, dit is diepliggender as dit. Dit is eintlik ’n verterende begeerte.

      Dalk kan jy dit nog nie in presiese taal verwoord nie, maar jy weet dat iets van hierdie reis te make het met jou begeerte na agterlaat en oorbegin.

      Jy weet (ag, en dalk voel jy dit net aan) dat woorde soos “selfontdekking” en “eerlikheid” stapmaats in hierdie volgende weke sal wees.

      Dalk het dit met belydenis en vergifnis te maak. Dalk met koersverandering. Ten minste weet jy dat dit ’n reis van herbesinning en herbelyning gaan wees.

      Die Bybel praat in geen onduidelike taal nie oor God se begeerte dat mense met Hom versoen moet wees (vgl Joh 3:17). Maar is dit nie bloot kerktaal nie?

      Kom ons beskryf dit dan anders. Só: God begeer om in jou teenwoordigheid te wees. God begeer dat jy nie met jou rugkant na Hom gedraai sal leef nie.

      God kan Hom nie van sy eie begeertes wegkeer nie. Hy kan jou nie prysgee nie! Hieroor gebruik Hosea sterk woorde: God kan nie anders nie (vgl Hos 11:8-9).

      Augustinus van Hippo het eens gesê: Hoe groter jou geloof, hoe groter sal jou begeerte na God wees. En Lydenstyd het waarskynlik presies hiermee te make: om in jou ’n begeerte aan te wakker – die begeerte na God; die begeerte na heelheid; die begeerte na nuwe kanse; die begeerte om te kan opstaan.

      Die begeerte na Hoop.

      Die einste Augustinus skryf ook dat wanneer jy na God smag, jy maar kan weet dat jy nie minder gaan kry as waarna jy smag nie. Jy gaan waarskynlik meer kry.

      Die 1933/1953-vertaling van Psalm 27:4 klink só: “Een ding het ek van die HERE begeer, dit sal ek soek: dat ek al die dae van my lewe mag woon in die huis van die HERE, om die lieflikheid van die HERE te aanskou en te ondersoek in sy tempel.”

      In die 1983-vertaling begin hierdie sin só: “Net een ding het ek van die Here gevra en dit sal ek najaag …”

      Dít wat ek begeer, is altyd ook dít wat ek sal najaag. Wetend of onwetend. My default is altyd my eie begeerte. My begeertes bepaal my lewe se koers.

      Lydenstyd wil ons hart se begeertes ondersoek. Dit wil ons uitdaag om soos die psalmdigter uit te roep: Ek weet wat ek begeer: net een ding …

      Sielkundiges leer ons dat daar naas al ons liggaamlik behoeftes nog twee ander basiese behoeftes is wat deur alle mense gedeel word: die behoefte aan aanvaarding en die behoefte aan bewondering. Ek wil weet dat ek êrens aan iemand behoort; méér: dat daardie mens my geselskap ook nodig het.

      Ons almal soek na ’n plek waar ons kan voel: Dit is my plek dié. ’n Plek van tuiskoms. Die skrywer van Psalm 27 het geweet waarna hy soek. Die plek van aanvaarding is ook sy plek van veiligheid. Hy is ’n “iemand” – iemand wat God se goedheid mag beleef.

      As jy op Dag 1 van hierdie reis nog nie presies weet waarna jy smag nie, maak dít dan jou gebed. Ons lewe met soveel verskeurdheid, soveel dubbele boodskappe, dat ons selde met duidelikheid kan sê dat ons presies weet wat ons wil hê. Moderne mense het soveel keuses uit soveel moontlikhede dat dit vir hulle moeilik is om te dink dat hulle net een kan kies.

      Want sê nou jy kies … en jy kies verkeerd?

      Maak ook dit jou gebed. Selfs as jy voel dat jy juis nie op ’n plek in jou lewe is waar jy enigsins in aanraking met jou eie begeertes is nie. Maak dan selfs dít jou gebed. Jaag juis dít na.

      Die vraag bly: Wat is die een ding wat jy, met alles in jou, in hierdie tyd wil najaag?

      Een manier hoe jy weer in voeling met jou diepste begeertes kan kom, is om ’n boekie by jou te hê – langs die bed, in die badkamer, in die motor, waar ook al – sodat jy elke keer ’n woord of gedagte wat by jou opkom, kan neerskryf. Maak dit die laaste ding wat jy saans doen, en die eerste ding wat jy in die oggend doen. Soek daardie een ding wat jy begeer.

      Gebed: Here, ek smag na u teenwoordigheid. Wees U my Reisgids, U alleen!

      Geloofsgewoonte 1: Die kruis op jou voorkop

      Die een ding wat ’n Lydenstyd-reis ’n mens leer is dat God die God van tweede (en derde en vierde) kanse is. Die God van Nuutbegin. Dit is wat elke sonsopkoms beteken. Wat elke Sondag beteken. Daarom mag jy nie by gister se afdwaal vashaak nie.

      Beskou dit dus as ’n voorreg dat ons, jaar na jaar, met ’n 40 dae lange lydenstyd-reis kan begin. Wat verby is, kan begrawe word. Daar is altyd die hoop op nuwe moontlikhede. Daar is altyd die hoop om Hoop jou bestemming te maak.

      Dit alles vra wel van jou om eerlik na ou, slegte lewenspatrone te kyk. Om ou gewoontes af te sterf, is swaar; die dood veronderstel immers altyd ’n rouproses.

      Maar wat ons rouproses anders maak, is dat ons weet dat die uiteinde ’n geboorte is, nuwe lewe. Dit is dít wat jy teen die einde van hierdie reis ook kan verwag.

      Om jou daaraan te herinner dat jy weer ’n keer ’n kans op vernuwing kry, gebruik die ritueel wat tradisioneel op Aswoensdag gebruik word: Verbrand ’n paar droë takkies of blare. Dié proses gee jou reeds die geleentheid vir ’n gebed sodat jy ’n naam kan gee aan dit wat jy wil agterlaat.

      Nou kan jy een van jou vingers (tradisioneel is dit die duim) in die as druk en dan daarmee ’n kruis op jou voorkop of op jou hand trek.

      Moet dit tog nie gou wil afwas nie! Kyk in die spieël daarna. Laat neem ’n foto, of neem ’n selfie, sodat jy dit die heeltyd as ’n herinnering kan gebruik. Dat dit vir jou sê: Dit is waar ek vandaan kom, met as op my hoof. Ek is op pad na die opstanding.

      Jy sou dit ook in die daaropvolgende dae kon herhaal, om daarmee simbolies te sê: Ek weet waarheen ek op pad is.

      Nota: Jy kan bogenoemde ritueel alleen uitvoer, of saam met jou gesin of gemeente.

      Dag 2

      Metamorfose

      As ons nie verander nie, groei ons nie.

      As ons nie groei nie, lewe ons nie werklik nie.

      Gail Sheehy

      Ons kán verander, al wil ons dit nie altyd glo nie. Ook nie van ander mense nie. Die bekende sielkundige Aaron Beck skryf: “Die grootste onreg wat ons enige mens kan aandoen, СКАЧАТЬ