40 dae tot hoop. Ronell Bezuidenhout

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ geskenk speel nie! Of, soos die digter in ’n ander psalm sug: Moet tog nie dat my lewe nutteloos wees nie!

      Moenie die kans op lewe verspeel nie. Moenie met huiwerigheid of onsekerheid leef nie. Moenie tegelyk in verskillende rigtings probeer loop nie.

      Wees gefokus; jou lewe is kosbaar. Staak jou besluiteloosheid. Of, soos Chittister in The Liturgical Year skryf: “Repent (y)our dillydallying on the road to God.”

      Dit alles laat my aan Thomas Merton se bekende sin dink: “If you want to identify me, ask me not where I live, or what I like to eat, or how I comb my hair, but ask me what I am living for, in detail, and ask me what I think is keeping me from living fully for the things I want to live for.”

      Dalk is dít waaroor hierdie reis gaan: om die regte vrae te begin vra sodat jy by die regte bestemming kan kom.

      Gebed: Here, verander my “sommer net”-lewe na ‘n voluit-lewe!

      Geloofsgewoonte 3: Maak jou potlood skerp

      Die goeie ou gewoonte om dagboek te hou is ’n waardevolle hulpmiddel om jou oor jou “dillydallying” te help nadink.

      Maar dalk is jy een van daardie mense wat vol energie begin om ’n dagboek te hou, en ná ’n paar dae moed opgee en ophou omdat jy dit nie élke dag “reggekry” het nie.

      Ons behoefte aan perfeksie is een van ons grootste struikelblokke. Buitendien is skryf nou nie meer in die mode nie; daar is mos kriptiese e-posse, of kort teksboodskappe. Skryf is tydrowend, en wie kan dit bekostig om só lank stil te sit?

      Sommige mense voel ook ongemaklik met ’n gedurige gekarring in hul eie gedagtes. Die befaamde CS Lewis was eens ’n kranige dagboekskrywer, maar hy het dit ná sy bekering gestaak, juis omdat hy nie op homself wou fokus nie. Hy het dit as ’n egosentriese aktiwiteit beskou om oor sy eie doen en late te skryf.

      Daar kan inderdaad bedenklike redes wees waarom jy dagboek hou, en daarom moet jy sekerheid oor jou motiewe hê. Daar is wel ’n goeie rede om dit, al is dit net tydens hierdie reis, tóg te oorweeg: Hier gaan dit nie oor “mooi” skryf nie; dit gaan oor biddend skryf. Dit is nie ’n verslag oor jou doen en late nie; dit help jou om jou lewe te bedink. Dit gaan nie oor wat gebeur het nie, maar oor hoe jy daarop gereageer het.

      Dalk kan jy met behulp van jou dagboek, ná ’n paar dae of weke se skryf, ’n klompie patrone in jou lewe raaksien. Dalk herken jy slaggate wat jy andersins sou miskyk.

      Dit gaan hier dus oor ’n bestekopname, en oor hoe jy op die lewe-as-geskenk reageer. Om die gewoontes te ondersoek wat van ’n kosbare lewe ’n tydmors-lewe kan maak. En, nee, ’n tydmors-lewe het allermins iets met “nie besig genoeg nie” te maak. ’n Tydmors-lewe kan net soveel te make hê met ’n oorlaaide program as met ’n lewe vol verveling.

      ’n Tydmors-lewe is om dit te doen wat nie jou bestaansdoel is nie.

      En dit is eers wanneer jy oor jou lewe begin nadink dat jy begin verstaan dat jy keuses moet maak tussen dit waarmee jy jou lewe vul, en dit waarmee jy dit eerder sou wou vul.

      Eers dan sal jy ontdek wat die aandagafleiers is. Wat presies dit is wat jou daarvan weerhou om te leef soos jy bedoel is om te leef.

      Dag 4

      Stilhouplek

      Ná ’n leeftyd se middelmatige gewoonheid of

      ’n ondeurdagte vasval in die slaggate van godsdienstigheid,

      vereis Lydenstyd van my as Christen om tot stilstand te kom.

      Net dan kan ek eerlik nadink oor wat regtig in my

      binneste aan die gang is. Lydenstyd dwing my tot stilstand

      sodat ek myself weer kan uitdaag: Glo ek regtig?

      Joan Chittister

      Elke reis het ’n stilhouplek nodig, ’n plek waar jy weer die padkaart kan bestudeer. Of waar jy sommer net kan asemskep voordat jy die reis later hervat.

      Nou hoekom sal ons tussen die Kaap en Johannesburg die motor by Colesberg onder ’n boom in trek om te rus, maar ons gun ons nie dieselfde soort stilhouplek vir ons lewensreis nie?

      Gewoonlik sal Dag 4 ’n Saterdag wees. (Dit is inderdaad só as jy op Aswoensdag begin het). En dit bied jou die ideale geleentheid om vir ’n slag nee te sê vir jou gewone aktiwiteite, en om ’n bietjie meer tyd by jou stilhouplek deur te bring.

      Het jy dit al oorweeg om een van jou naweekdae as ’n heilige stilhouplek in te rig? Nee, ek bedoel nie dat jy op ’n Sondag ’n erediens bywoon of later vir ’n middagslapie omkantel nie. Ek bedoel unplug. Om jou selfoon vir ’n volle dag af te skakel. Of dan ’n halwe dag …

      Hoor hoe verduidelik die Ou-Testamentiese teoloog Walter Brueggemann dit: “’n Rusdag-viering, wat in die Bybel ook ‘sabbat’ genoem word, gaan nie in die eerste plek oor aanbidding nie. Dit gaan oor nee sê vir werk. Dit gaan oor nee sê vir die kultuur wat die farao’s geskep het om van mense slawe te maak. Dit gaan oor nee sê waar een groep mense hulle ten koste van ’n ander groep mense verryk.”

      Dit maak dus sin dat hierdie pelgrimsreis jou ook oor die farao’s in jou lewe wil laat nadink. Dit is nie maklike dinkwerk nie, want ons hedendaagse farao’s is nie altyd so sigbaar soos die destydse Egiptiese vorste nie – of só dink ons.

      Ons hoef ons dalk nie af te sloof om piramides te bou nie, maar ons is steeds baksteen-pakkers, dag na dag na dag. Steeds sloof ons ons af. Ons base het net ander name.

      Hoe bedink ’n mens hierdie siklusse as jy dit nie soms onderbreek nie?

      Die ou geloofvaders en -moeders het geglo dat jy minstens een dag per week êrens in die natuur moet kom. Hoekom? Dit dwing jou om na ander dinge rondom jou te kyk as na dit waarna jy gewoonlik kyk.

      Dit laat my dadelik dink aan God se gesprek met Abram in Genesis 15. Nadat Abram sy lot by God bekla – en in die proses ook ’n bietjie protesteer by God omdat God se tydsberekening nie na sy sin is nie – antwoord God hom só: Kyk ’n bietjie na die hemel, Abram! Probeer die sterre tel.

      Hiermee verwys God nie bloot na die sterre as ’n simbool van sy voorsienigheid nie, maar Hy sê dit waarskynlik ook om vir Abram te laat hoor: Haal ’n bietjie jou oogklappe af! Kyk na die groter wêreld waarvan jy deel is.

      Hoeveel te meer sal dit ons hier in die 21ste eeu nie baat om ’n slag verder en wyer te kyk nie – ons wat heeldag na ’n rekenaar se skerm staar …?

      Môre sit ons die reis voort met die aanbreek van die eerste Lydensondag. Natuurlik sal dit ’n onderbreking van ons gewone handelswyse wees. Dit sal amper wees asof God vir ons sê, soos vir Abram: “Kyk op …”

      Sondag is nooit soos ’n ander dag nie. Só lui een van die ou Christelike wyshede.

      Die lewe kan hóé sleg wees, maar Sondag is anders. Sondag herinner ons aan die opstanding. Sondag is Die Dag van Nuwe Lewe.

      Eugene Peterson se vertaling van Psalm 119 in The Message is ’n kunswerk. Luister hoe verwoord hy hierdie pelgrim se gebed: “Guide СКАЧАТЬ