Versamelde poësie. D.J. Opperman

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ

      oor die kraal tussen kiepersol en klip.

      I

      Kontrak

      U het die wêreld oopgeskiet

      tot grot en gramadoela;

      toe die blaar en riet,

      U arbeiders, gestuur; wortels

      wat nederig werk, die mier

      wat stokkies dra

      en beitelpunt van die rivier.

      U droom met dinamiet

      en laat aan arbeiders

      die besonderhede en verdriet.

      Sarkofaag

      Vas teen die stad rys bruingekerf

      met ’n groen kuifie bo, die halwe berg

      waar honderde bandiete

      agter skoorstene van fabrieke

      jare al met koekepan en pik

      hul dieper ingrawe in skuinstes klip;

      en om hul uit klein vensters van die stad

      kyk klerke dag vir dag met huiwering na die gat.

      Stadsnag

      Op deuntjies van die saxofoon verdwyn

      die siel se kommer, stryd en ongeloof,

      en waar die stringe liggies troostend skyn,

      bied ons ’n nagtelike vrees die hoof.

      Saans in die stad as elke siel so pyn,

      word dit aan Mefistofeles beloof

      as hy ons net jong vrouens of ou wyn

      wil gee om ons ’n rukkie te verdoof.

      Maar tot die na-nag is ons dan verdoem

      om tussen die geslote deur en muur

      te lê, met alle stryd net uitgestel

      tot nou, tot ’n erkenning, onverbloem,

      tot hierdie wakkerlê om uur na uur

      koorsig die klanke van ’n klok te tel.

      Stad in die mis

      Met gespanne spier

      loop ek deur die mis

      want om my sluip ’n dier

      onder wit duisternis;

      ek hoor hom knor en in oop mote

      waggel sy pilare-pote

      en sy kantelende rug metaal;

      op hoeke van die strate blink

      sy oë bloedbelope,

      en met sy hap sluit staal op staal.

      Vyfuur

      Teen vensters gryp geel strooi van reën,

      die dakke kwyn tot malvas lig,

      en met die skemer oor die strate

      skuif die moeë duisendpoot terug,

      wentel en wentel die wêreld uit

      deur verdiepings, die eerste, die tweede . . .

      tot hy homself in eie duister sluit.

      Vakansiebrief

      Voor my in ’n mispel kras

      drie kraaie; my dae verdwyn

      in stiltes soos kwartels in lang gras.

      Vanoggend toe ek erdwurms soek,

      raak ek oor ’n fossiel verstrooid

      soos oor ’n bladsy uit ’n muf dagboek.

      ’n Ou meid lê langs haar skerm, die wange

      weggesak, haar oë reën en sand

      in holtes van ’n maalklip opgevang.

      Die berg se donker lies, vars spore

      van die likkewaan en kuttels van ’n bok

      roer iets in my van lank tevore;

      maar die tarentaal sit stom

      op haar nes vol eiers – my hart broei

      oor die stad: glas, sink, beton.

      Reën in die Bosveld

      Lang maande lê die reënboog

      in ’n miershoopgat gekrul,

      blink en nat soos ’n voël se oog.

      En winternagte as die steenuil fluit,

      blaas ’n wit os op die rivier

      dik mis teen riete en die walle uit . . .

      Maar een middag bulk hy in die poort, swaai boos

      sy horings oor die klowe,

      en uit ’n miershoop vlieg die voël omhoog.

      Stelsel

      KLEINBOER

      Vroeg Saterdag as die koekoekhaan kraai,

      sing ek bo-op my karretjie gelaai

      met wortels en koolkoppe; maar swyg

      met bitter haat as ek saans huis toe draai.

      MISOES

      As ek die skrale oes van uitgedorste

      goue dae sien, treur ek oor vermorste

      krag en tyd, en soek vergeefs vergoeding

      teen jou diepbewoë borste.

СКАЧАТЬ