Kan ek maar aan jou selluliet vat?. André le Roux

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ bloed vloei na daardie gedeeltes van jou brein wat die meeste dopamienreseptore het, soos in die breinstam. Sou die dopamiensentrum in jou breinstam elektries gestimuleer word, sal dit intense plesier verskaf, soortgelyk aan ’n orgasme. Dopamien is die rede hoekom julle altyd terugkom vir nog seks. (Die stelling dat ’n man seks op die brein het, is dalk nie ver van die waarheid nie.)

      Dit laat jou ook emosies soos vreugde, hartseer en toegeneentheid of lieftalligheid ervaar. Dit maak dat ’n vrou versorgend optree teenoor haar kinders, en dit skep uitgelatenheid (playfulness). Mense wat met ’n genetiese defek gebore is en te min dopamienreseptore het, verloor later hul spelerigheid en lus vir die lewe omdat hulle nie meer die gewone plesiertjies van die lewe geniet nie. Dan gryp hulle na alkohol, dobbel of die soetgoed …

      Dopamien styg juigend tydens seks (woelmuise s’n styg met 50%) en serotonien val, hoewel dit ook ’n goedvoel-oordragstof is. Laasgenoemde speel ’n rol in depressie en het te doen met jou bui, eetlus, slaap, geheue, seks. (Vroue het sewe keer minder serotonien as mans.)

      Dopamien en serotonien is gemoeid met emosies en verskeie middels kan albei verhoog of verlaag. Dopamien is die basis van baie psigiatriese medikasie.

      Navorsers (1999) het bevind wanneer serotonien tydens seks val – met tot 40% – val dit tot op die vlak wat aangetref word in mense met obsessief-kompulsiewe versteuring. Medikasie wat die werking van serotonien beïnvloed, soos Prozac, word gebruik om toestande soos dié en depressie te behandel.

      Die liefde is ’n obsessie, diagnoseerbaar. Enigeen kan sien julle het “die skoot hoog deur”.

      Maar dopamien is sterker as serotonien. (’n Hoë dopamienvlak speel ’n rol in seksuele fetisje en ook skisofrenie.) Trouens, alle middels of gewoontes wat verslawend is, soos dwelms en dobbel, verhoog die dopamien in jou brein. Jy raak inderwaarheid verslaaf aan die styging van dopamien.

      Selfs net ’n foto van jou maat laat dopamien styg. Mense loop nie verniet rond met foto’s van hul geliefdes in handsakke, beursies, op selfone of rekenaarskerms nie.

      “Ek’s malverlief op jou, my Woelmuis, ek’s verslaaf aan jou!”

      Hy wil op die dak klim en vir jou viool speel, die resultaat van die dopamien en ook noradrenalien. Wat nie baie rasioneel is nie, want hy kan in die eerste plek nie viool speel nie.

      Julle doen irrasionele dinge.

      Julle lag baie.

      Julle plaas mekaar op ’n troontjie. Julle kan niks verkeerds doen of sê in mekaar se oë nie. Julle is sienderoë blind. Eers jare later sal jy sê: “Ek sien nou eers hoe krom jou neus eintlik is.”

      Paartjies wat deur ’n rooskleurige bril na mekaar kyk – die sogenaamde pienk-lens-effek – is baie meer tevrede met mekaar, ook later in hul verhouding. Dit sal jul verhouding dus op die lang duur goed doen as julle die pienk-lens-effek so lank moontlik kan behou.

      Dit kan natuurlik ook andersom gebeur: Dat julle éérs tevrede is met mekaar en daarom deur ’n rooskleurige bril na mekaar kyk. Wat belangrik is, is die rooskleurigheid. En die hormone wat help, is oksitosien, vasopressien en endorfien, laasgenoemde die liggaam se natuurlike pynstiller.

      Oksitosien word saam met dopamien afgeskei tydens seks, wat ’n emosionele band help vorm. Hoe meer seks, hoe meer oksitosien en hoe sterker die binding. Sonder oksitosien sou julle in die eerste plek nie op mekaar verlief geraak het nie. Dis ook bekend as die troetel- of liefdeshormoon, nes dopamien ook bekend staan.

      Nou’s daar (onromantiese!) wetenskaplikes wat sê oksitosien gaan nie eintlik oor emosionele binding nie. Dit veroorsaak die spiersametrekkings tydens orgasme om die man se sperm voort te dryf, en ’n vrou se kontraksies tydens geboorte. Hul sterkste argument: Mense het seks sonder om te “bind”, hulle beweeg eenvoudig aan.

      Buitendien: Soos jul binding binne die verhouding sterker word, verflou die vasopressien en oksitosien. Maar hoe langer die verliefde stadium (romantiese fase), hoe sterker jul langtermynbinding.

      Julle gesels deurnag en deel emosionele goed wat julle nog nooit met iemand anders gedeel het nie, en julle voel veilig daarmee. Liefde laat jou pupille vergroot, wat jou oë aantrekliker maak. (Is dit hoekom julle so in mekaar se oë sit en kyk?)

      Om weg van mekaar te wees, selfs vir kort rukkies, is pynlik. Siek van verlange. Die liefde is so lekker, dit maak eintlik seer. Siek van die liefde. Koorsig. Duiselig, hartkloppings, maagpyne, kan nie reguit dink nie, konsentrasieprobleme, kan nie slaap nie. Julle wil flou word. Julle asem mekaar in, eufories.

      Julle kry ander mense, wat nie ervaar wat julle ervaar nie, eintlik jammer. Jul liefde is die beste en grootste in die geskiedenis. Cleopatra s’n was sommer kalwerliefde. Julle kan jul hande nie van mekaar afhou nie. Enige verskoning om in mekaar se arms te wees, julle is onafskeidbaar.

      Wat wetenskaplikes via magnetiese resonansie agtergekom het, sal die romantikus in jou laat glimlag: Romantiese gevoelens in jou brein registreer nie dieselfde as seksbeluste gevoelens nie. Trouens, Fisher glo romantiese liefde is sterker as die seksdrang: Wanneer jy seks geweier word, gaan soek jy bloot verder daarna. Maar as jy romantiese liefde geweier word – jou liefde word nie beantwoord nie of jou groot liefde los jou – stort jy in duie.

      In die Health24-meningspeiling van 2009 is gevra: Wat kom eerste: liefde of seks? Vir die meeste mans én vroue was dit liefde: 45,3% van mans, 61,8% van vroue. Seks: 18% van mans, 8,3% van vroue.

      Mans is in die minderheid hier, maar byna die helfte is inderdaad romanties!

      Daarom sal ’n man verby tien vroue kyk tot hy jóú raaksien. En as hy hou van wat hy sien, kliek iets in sy kop en hy staan vinnig nader … dis die dopamien wat hom so doelgerig na jou toe stuur.

      En terwyl julle gesels, boots julle mekaar se lyftaal na. Hy kruis sy bene, jy kruis jou bene. Jy vat aan jou hare, hy vat aan sy hare. Julle is in pas. Dit word interaktiewe of sosiale sinchronie genoem, ook bekend as isopraktyk (isopraxis).

      Die proses begin reeds by babas, verduidelik Fisher – die baba sinchroniseer die bewegings van sy lyf met die ritme van sy ma se stem.

      Julle kantel ook jul koppe terwyl julle so in mekaar se oë staar. Julle stel jul nekke bloot, volgens Navarro.

      Nek-taal.

      Navarro maak heelwat afleidings uit nek-taal. Wanneer ’n situasie stresvol of ongemaklik is, vat ons onwillekeurig aan ons nekke. Mans vat met die hele hand agter of aan die kant van die nek, of hulle trek aan die vel van hul ken net bokant die adamsappel, waar senupunte bymekaarkom. Wanneer dié area gevryf word, laat dit die bloeddruk daal en hartklop bedaar.

      Dis kalmerend.

      Vroue vat effens anders. Hulle vat eerder met die vingerpunte as die hele hand, voor, in die kuiltjie onder die adamsappel, of hulle speel met die hangertjie om hul nek. Wanneer ’n vrou aan die hangertjie om haar nek vat terwyl julle mekaar nog leer ken, dui dit op ’n bietjie senuweeagtigheid, of sy’s skaam. Die man wys dieselfde deur aan die kuiltjie in sy nek of hempskraag te vat.

      Dis wanneer julle jul koppe kantel sodat die nek ontbloot is. Julle vat baie aan mekaar se nekke. Maar sodra daar die een of ander ongemaklikheid intree (iemand het ’n té persoonlike vraag gevra, daar’s iets waaroor julle nie wil praat nie), maak julle jul nekke styf. Dan trek die man aan sy hempskraag of sy T-hemp wurg hom skielik, en jy lig op jou beurt die hare agter uit jou nek, al kry jy nie warm nie.

      Julle trek jul nekke in (skouers СКАЧАТЬ