…І прыдбаў гэты дом. Мікола Адам
Чтение книги онлайн.
Читать онлайн книгу …І прыдбаў гэты дом - Мікола Адам страница 10
Название: …І прыдбаў гэты дом
Автор: Мікола Адам
Издательство: Четыре четверти
Жанр: Историческая литература
Серия: Жаночыя лёсы
isbn: 978-985-581-340-9
isbn:
– Нікуды я з табой не пайду!
– Ты ж так ірвалася туды. Ужо не хочаш?
– Я перадумала.
– Што так?
– Ды хто ты такі, каб указваць мне?!
– Ніхто.
– Тады пусці і гуляй, Вася, пакуль цэлы!
– Ты мне пагражаеш?
– Папярэджваю.
– Агайдара нацкуеш на мяне?
– Ты не разумееш!
– Што я павінен зразумець?
– Што ты хочаш ад мяне?
– Адвядзі да Агайдара.
– Гэта дрэнная ідэя.
– Не, геніяльная. У мяне на марозе заўсёды ўзнікаюць геніяльныя ідэі.
– Яму не спадабаецца.
– Мне пляваць. Я за справядлівасць.
– У кожнага яна свая. Лоха абуць таксама справядліва для некага.
– Для цябе? Ці для Агайдара?
– Ты яму нічога не зробіш.
– Паглядзім.
– Тут і глядзець няма чаго.
– Тады я цябе заб’ю.
– Цябе пасадзяць.
– А цябе закапаюць. Каму з нас будзе лепей?
– Ты не здатны на злачынства, фраер.
– Гэта яшчэ чаму?
– Вочы добрыя.
– Памыляешся.
– Наадварот, разбіраюся ў людзях. Так што пусці і адчальвай! Лічы, што табе пашанцавала не сустрэцца другі раз з Агайдарам.
Бацька ніколі не біў жанчын. Удар, які ён нанёс Зарыне кулаком у жывот, быў першым у ягоным жыцці. Ён не бачыў іншага выйсця. Зарына павалілася ў сумёт, схапіўшыся за жывот рукамі. Яе твар перакрывіла сутарга болю. Вочы зашкліла здзіўленнем, як шыбы марозам.
– Падымайся! – пацягнуў бацька дзяўчыну за каўнер.
Яна паслухмяна ўстала на ногі.
– Грошы ёсць? – запытала раптам.
– З якой мэтай цікавішся? – адказаў пытаннем на пытанне бацька.
– Таксоўку трэба лавіць, – памуляла вуснамі Зарына, – каб даехаць да Паўночна-Заходняга, – дадала.
– Не перажывай, – прамовіў бацька. – У мяне грошы ёсць заўсёды.
– Шкада, – сумна адгукнулася Зарына.
Бацька нічога больш не сказаў, узяў дзяўчыну за руку, разам з ёй выйшаў да праезджай часткі, спыніўся на крайку тратуара і загадаў галасаваць. Зарына выцягнула руку, адтапырыўшы вялікі палец, каб спыніць машыну.
Неўзабаве каля іх прытармазіла жоўтая «Волга» з чашачкамі на даху, і яны селі ў салон на задняе сядзенне. Зарына назвала кіроўцу адрас і адвярнулася да акна. Бацька ўзяў яе руку і прасунуў пад сваю, для надзейнасці. Зарына павярнула твар да яго, узнагародзіла недарэчнай усмешкай і зноў утаропілася ў акно.
У Паўночна-Заходнім бацьку раней бываць не даводзілася. Ён ведаў, што там на ФАПе працавала цётка Груня, і ўсё на гэтым. Пройдуць гады, і яму прыйдзецца вазіць мяне, хворага трохлетку, у Паўночна-Заходні, СКАЧАТЬ