Wesele Figara. Пьер Бомарше
Чтение книги онлайн.

Читать онлайн книгу Wesele Figara - Пьер Бомарше страница 13

Название: Wesele Figara

Автор: Пьер Бомарше

Издательство: Public Domain

Жанр: Зарубежная драматургия

Серия:

isbn:

isbn:

СКАЧАТЬ aby rozsiewać podobne bajki i gubić nieszczęśliwe dziecko, które popadło w niełaskę u pana.

      BAZYLIO

      Czy to ja wymyśliłem? Powtarzam, co wszyscy mówią.

      HRABIA

      wstając

      Jak to, wszyscy mówią!

      ZUZANNA

      O nieba!

      BAZYLIO

      Cha! cha!

      HRABIA

      Biegnij, Bazylio, niech go wypędzą.

      BAZYLIO

      Och, jakże mi przykro, że wszedłem tutaj.

      ZUZANNA

      pomieszana

      Boże, Boże!

      HRABIA

      do Bazylia

      Słabo jej. Posadźmy ją w fotelu.

      ZUZANNA

      odpychając go żywo

      Nie chcę. Wchodzić tak przemocą to niegodnie!

      HRABIA

      Jest tu nas dwóch, moja duszko. Nie ma żadnego niebezpieczeństwa!

      BAZYLIO

      W istocie, jestem w rozpaczy, że tak sobie ostrzyłem język na paziku, skoro pan hrabia mógł słyszeć. Chciałem jedynie wybadać uczucia panny Zuzi; w gruncie bowiem…

      HRABIA

      Pięćdziesiąt pistolów, konia i niech go odeślą do rodziców.

      BAZYLIO

      Ekscelencjo, dla prostego żarciku?

      HRABIA

      Mały ladaco: wczoraj jeszcze złapałem go z córką ogrodnika.

      BAZYLIO

      Z Franusią?

      HRABIA

      W jej izdebce.

      ZUZANNA

      oburzona

      Gdzie pan hrabia też widać czegoś szukał!

      HRABIA

      wesoło

      Doskonałe spostrzeżenie.

      BAZYLIO

      I dobrze nam wróży.

      HRABIA

      wesoło

      Ależ nie; szukałem wujaszka Antoniego, pijaczyny ogrodnika, aby mu dać jakieś rozkazy. Pukam, długo nikt nie otwiera; kuzyneczka wydaje się zmieszana, zaczynam coś podejrzewać, zagaduję ją i tak, wśród rozmowy, przyglądam się spod oka. Była tam za drzwiami jakaś firanka, wieszadło, nie wiem co zresztą, jakieś schowanie na szmatki; otóż nie pokazując nic po sobie, powoli, powoli, odsłaniam firankę naśladując gest, podnosi suknię z fotela i widzę… spostrzega pazia A!…

      BAZYLIO

      Cha! cha!

      HRABIA

      Ta sztuka warta tamtej.

      BAZYLIO

      Jeszcze lepsza.

      HRABIA

      do Zuzanny

      Wybornie, panienko: ledwie zaręczona, już sobie poczynasz w ten sposób? Więc to dla mego pazia tak pragnęłaś zostać sama? A ty, paniczu, brakowało jeszcze tego, abyś, niepomny szacunku dla chrzestnej matki, obrócił oczy na jej garderobianą, żonę twego przyjaciela? Ale ja nie ścierpię, aby Figaro, człowiek, którego szanuję i kocham, padł ofiarą podobnej zdrady. Czy on wszedł z tobą, Bazylio?

      Конец ознакомительного фрагмента.

      Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

      Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

      Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

      1

      Wstęp – wstęp T. Żeleńskiego (Boya) w obecnej postaci jest skróconą przedmową do Cyrulika sewilskiego (opuszczenia zaznaczono w tekście kropkami w nawiasie), która została uzupełniona wstawką ze wstępu tegoż autora do Wesela Figara (od słów „I teraz” do „pokazało mu nowe drogi”). [przypis redakcyjny]

      2

      Jan Jakub Rousseau (1712–1778) – pisarz francuski, zaliczany do nurtu sentymentalnego, zwolennik życia blisko natury, krytyk cywilizacji, prekursor romantyzmu; autor epistolarnego romansu Nowa Heloiza, autobiograficznych Wyznań, filozoficzno-politycznego dzieła Umowa społeczna i in. [przypis edytorski]

      3

      do Hiszpanii (…) sprawy rodzinne – chodziło o siostrę pisarza uwiedzioną przyrzeczeniem małżeństwa przez niejakiego Clavijo. Beaumarchais opisał później w swoich Memoriałach całe zdarzenie i swoją interwencję w sposób tak żywy i dramatyczny, iż opis ten stał się natchnieniem Wolfganga Goethego (1749–1832) do jego tragedii Clavigo. [przypis tłumacza]

      4

      furia francese (wł.) – francuska gwałtowność. [przypis edytorski]

СКАЧАТЬ