Diriliş . Морган Райс

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ bizim hiç bilmediğimiz hayatlar yaşıyorlar. Siz görmeden onun arkadaşlarıyla neler yaptığını bilemezsiniz.”

      Başka bir polis memuru “Son zamanlarda eve hiç yeni bir arkadaş getirdi mi?” diye sordu.

      Birden Caleb’in yüzü sertleşti.

      “Aslında dün akşam eve yeni bir erkek arkadaşını getirdi,” dedi, öfkelenmeye başlamıştı. “Birlikte sinemaya gittiler.”

      Üç polis memuru da sinsi bir ifadeyle birbirlerine baktılar.

      Caleb “Cevabın bu olduğunu mu düşünüyorsunuz?” diye sordu. “Sizce bu çocuk ona uyuşturucu mu veriyor?” Caleb bunu sorar sormaz, kendisi bundan emin olmaya ve her şeyi açıklayacak doğru düzgün bir cevap bulmuş olduğu için daha iyimser bir hal alamaya başladı.

      Caitlin sessiz bir şekilde orada oturuyor, yalnızca bütün bunların bitmesini istiyordu. Onlara gerçek nedeni söylemek için yanıp tutuşuyordu. Ama bunun hiçbir işe yaramayacağını da biliyordu.

      Memurlardan biri “Çocuğun soyadı nedir?” diye sordu.

      “Hiçbir fikrim yok.” Caleb döndü ve Caitlin’e baktı. “Sen biliyor musun?”

      Caitlin başını iki yana salladı ve Sam ve Polly’e döndü. “Sizler biliyor musunuz?”

      Onlar da başlarını hayır anlamında salladılar.

      Polly “Ama ben belki bulabilirim,” dedi. “Facebook’tan arkadaşlarsa…” diye başladı, ardından cep telefonunu çıkardı ve yazmaya başladı. “Ben Scarlet’le Facebook’tan arkadaşım. Onun ayarlarının ne olduğunu bilmiyorum ama belki diğer arkadaşlarını görüntüleyebilirim. Ve eğer Blake’le arkadaşsa…”

      Polly telefonuna yazdı ve bir an gözleri aydınlandı.

      “İşte burada! Blake Robertson. Evet, bu o!”

      Polisler eğildiler ve Polly uzanıp telefonunu onlara verdi. Telefonu aldılar ve birbirlerine uzatıp Blake’in yüzüne yakından bakarak soyadını not ettiler.

      Polly’e telefonunu geri verirlerken memur Hardy “Onunla konuşacağız,” dedi. “Belki bir şeyler biliyordur.”

      Başka bir polis memuru “Peki ya Scarlet’in diğer arkadaşları, onları aradınız mı?” diye sordu.

      Caitlin boş gözlerle Caleb’e baktı, sabahtan beri serseme döndüklerini ve bunu düşünmediklerini fark etti.

      Caitlin “Bunu hiç düşünmedim,” dedi. “Hiç aklıma gelmedi. Bir arkadaşının evine gitmemiştir. Hastaydı. Gideceği bir yer varmış gibi fırlayıp çıkmadı.”

      Bir polis memuru “Arayın,” dedi. “Bütün arkadaşları ile iletişim kurun. Bu onu aramaya başlamak için en iyi yerdir.”

      Memur Hardy “Duyduklarım göz önünde bulundurulursa, şunu söylemek zorundayım,” diye çıkarım yapmaya başladı, her şeyi özetlemeye çalışıyor gibiydi, “bu uyuşturucu gibi görünüyor. Sanırım Bob haklı. Uyuşturucu onu kötü etkilemiş. Biz bu arada sokaklarda devriye gezmeye devam edeceğiz. Siz ikinizin yapacağı en iyi şey evden ayrılmamak. Onu burada bekleyin. Geri gelecektir.”

      Polis memurları birbirlerine baktılar ve ardından hepsi birlikte ayağa kalktılar. Caitlin onların gitmek için sabırsızlandıklarını görebiliyordu.

      Caleb, Sam ve Polly ayağa kalktı ve Caitlin de yavaşça doğruldu, dizlerinin üzerinde duramayacak kadar güçsüz hissediyordu. Polis memurlarının ellerini sıktı ve tam herkes gitmek üzereyken, Caitlin’e bir şey oldu. Artık daha fazla sessiz kalamayacaktı. Bildiği şeyi bu insanlara anlatmak için, içinde yanan ateşe daha fazla engel olamıyordu. Onlara bu konuda doğru düşünmediklerini söyleyecekti.

      Tam polis memurları ayrılacakken Caitlin birden “Ya başka bir şey söz konusuysa?” diye bağırdı.

      Hepsi birlikte tam paltolarını giyerlerken durdular ve yavaşça ona doğru döndüler.

      Memur Hardy “Ne demek istiyorsunuz?” diye sordu.

      Caitlin, neredeyse kalbi göğsünden fırlayacak bir haldeyken konuşmak için öksürdü. Bunu onlara söylememesi gerektiğini biliyordu; bu sadece onu delirmiş gibi gösterecekti. Ama bunu artık içinde tutamıyordu.

      Caitlin “Ya kızım ele geçirildiyse?” diye sordu.

      Hepsi oldukları yerde durup sanki karşılarındaki kadın tamamen çıldırmış gibi şaşkın şaşkın ona baktılar.

      İçlerinden biri “Ele geçirilmek mi?” diye sordu.

      Caitlin “Ya artık kendi değilse?” diye sordu. “Ya değişiyorsa? Başka bir şeye dönüşüyorsa?”

      Odaya ani, yoğun bir sessizlik hâkim oldu ve Caitlin, Caleb, Sam ve Polly de dahil herkesin dönüp ona baktıklarını hissetti. Yanakları sıkıntıdan kızardı. Ama duramadı. Şimdi zamanı değildi. Konuşmayı daha da ileriye götürmeliydi. Ve bunu yaparken bile, bunun bir dönüm noktası olacağını biliyordu, bundan sonra bütün bir kasaba artık ona normal bir insan gözüyle bakmayacak ve hayatı sonsuza dek değişecekti.

      “Ya benim kızım bir vampire dönüşüyorsa?”

      İKİNCİ BÖLÜM

      Caleb polisleri geçirdikten sonra kapıyı kapattı ve hızla odaya geri dönerek sinirli bir şekilde Caitlin’e baktı. Caitlin onun daha önce kendisine hiç böyle bir öfkeyle baktığını görmemişti ve kendini çok kötü hissetti. Sanki bütün hayatı gözlerinin önünde kayıp geçiyormuş gibi hissetti.

      Caleb “Herkesin önünde böyle konuşamazsın,” diye çıkıştı. “Delirmiş gibi görünüyorsun! Hepimizin delirdiğini düşünecekler. Bizi ciddiye almayacaklar.”

      Caitlin de aynı şekilde “Ben deli DEĞİLİM!” diye çıkışarak cevap verdi. “Ve sen benim tarafımı tutmalısın, onlarınkini değil ve her şey normalmiş gibi davranmayı bırak artık. Sen de o odada benimleydin. Ne gördüğünü benim kadar iyi biliyorsun. Scarlet seni odanın diğer tarafına fırlattı. Bir kriz buna neden olabilir mi? Ya da bir hastalık?”

      Caleb de “Yani ne demek istiyorsun?” diyerek aynı şekilde karşılık verdi, sesi gittikçe yükseliyordu. “ Bu onun bir canavar olduğu anlamına mı geliyor? Bir vampir mi? Bu oldukça saçma. Gerçeklikle bağlantını kaybediyormuş gibi konuşuyorsun.”

      Caitlin’in de ona karşı sesini yükseltti. “O zaman sen bu durumu nasıl açıklıyorsun?”

      “Bunun bir sürü açıklaması olabilir!”

      “Ne gibi?”

      “Belki hastalığı ile ilgili bir şeydir. Ya da belki polislerin de dediği gibi bir tür uyuşturucu hap falan almıştır. Belki o Blake denen oğlan—”

      Caitlin hemen “Söylediğin şey çok gülünç,” diye onun sözünü kesti. “Blake iyi bir çocuk. СКАЧАТЬ