Kocham cię na niby. Kat Cantrell

Чтение книги онлайн.

      Spędziła kilka godzin w kuchni, rozpakowując pudła, ale zanim skończyła, musiała jechać do schroniska. Nieprawda, specjalnie wyszła wcześniej, by odpocząć od Lucasa. Nie miała pojęcia, jak wytrzyma w tym domu dzisiejszą noc. A także jutrzejszą i kolejne.

      Klamka zapadła, nie ma odwrotu.

      Do nowego domu kazała przewieźć meble z sypialni, odzież, drobiazgi. Od dziś mieli mieszkać razem. Jutro pójdą na kolację do jego rodziców, a w poniedziałek po południu spotkają się w budynku sądu, by złożyć przysięgę małżeńską.

      Cia Wheeler. Tak się będzie nazywała. Nie powinna być małostkowa i rwać włosów z głowy, w końcu Lucas miał tylko ten jeden warunek.

      Powtarzała więc w myślach i na głos swoje nowe nazwisko, usiłując do niego przywyknąć, a w wolnych chwilach zapisywała je na karteczkach, samo i z imieniem: Wheeler, Cia Wheeler, Dulciana Alejandra de Coronado y Allende Wheeler.

      Tak minął wieczór. W schronisku zjawiła się kolejna zmiana wolontariuszy. Przed wyjściem Cia poszła sprawdzić, jak się czuje Pamela Gonzalez.

      Dwa tygodnie temu odebrała telefon z oddziału ratunkowego. Pojechała do szpitala, by porozmawiać z Pamelą, której partner złamał rękę, i przywiozła ją do schroniska. Samym ofiarom niełatwo było tu trafić; schronisko nie reklamowało się. I słusznie, bo do drzwi dobijaliby się mężowie i kochankowie z żądaniem, aby personel zwrócił im ich żony.

      Pamela zapewniła swoją wybawczynię, że czuje się dobrze i świetnie dogaduje się z trzema współlokatorkami. Nie mając nic więcej do roboty, Cia wróciła do nowego domu, który od dziś dzieliła ze swoim przyszłym fikcyjnym mężem.

      Kierując się do sypialni, minęła pokój Lucasa. Widząc zamknięte drzwi, odetchnęła z ulgą. Nie wiedziała, czy Lucas specjalnie je zamknął czy niechcący, ale to nie miało znaczenia. Położyła się do łóżka i spała kamiennym snem aż do rana.

      Gdy rano wyłoniła się z sypialni, Lucasa już nie było. Zjadła śniadanie, włączyła na cały regulator muzykę i przystąpiła do rozpakowywania reszty pudeł. Lucas wrócił po godzinie. Zastał Cię w salonie: siedziała na podłodze, porządkując książki. Na jego widok ściszyła radio: wspólne życie wymaga kompromisów.

      – Wstałaś… – Usiadł spocony na kanapie. Miał na sobie szorty i T-shirt z nazwą uniwersytetu. – Mam nadzieję, że cię nie obudziłem? Starałem się być cicho.

      – Nie, nie obudziłeś. Zwykle śpię dłużej, kiedy pracuję do późna. A ja mam nadzieję, że nie obudziłam cię wczoraj wieczorem?

      – Nie. Wkrótce poznamy swoje przyzwyczajenia.

      – A propos poznania… – Wstała z podłogi, odczekała chwilę, bo nogi jej zdrętwiały, po czym przeszła do drugiej kanapy ustawionej pod kątem prostym do tej, na której Lucas siedział. – Znalazłam w internecie zestaw pytań, jakie władze imigracyjne zadają cudzoziemcom, którzy starają się o zieloną kartę. Trzymaj, to nam pomoże lepiej się poznać.

      Patrzył na nią jak na dziwnego robaka pod mikroskopem.

      – No co? Musimy przekonać wszystkich, że się kochamy.

      – W ten sposób? Ucząc się na pamięć nazwy kremu do golenia?

      – Pytania dotyczą różnych rzeczy, nie tylko nazw kremów czy perfum. Na przykład: po której stronie łóżka sypia twój partner? Gdzie się poznaliście? Jak według ciebie mamy się czegoś o sobie dowiedzieć?

      Powiódł wzrokiem po liście pytań.

      – Rozmawiając przy kolacji. Umawiając się na randki.

      – Oszalałeś? Jakie randki? Kiedy? Przyjęcie u twoich rodziców jest dziś.

      – Ale oni nie zapytają, po której stronie łóżka śpimy.

      – To prawda, ale mogą spytać, gdzie się poznaliśmy. Albo dlaczego tak nagle postanowiliśmy wziąć ślub. I gdzie zamierzamy jechać w podróż poślubną. Zerknij do kwestionariusza, wszystko tu jest.

      – Czuję się jak w szkole – mruknął, odgarniając z czoła mokre włosy. – Jakbym się uczył do egzaminu. Co będzie, jeśli nie zdam?

      – Wtedy mój dziadek nabierze podejrzeń, ja nie uzyskam dostępu do swoich pieniędzy, kobiety, którym pomagam, nie będą miały gdzie się ukryć przed mężami brutalami, СКАЧАТЬ