Opieka logopedyczna nad mową dziecka. Małgorzata Kitlińska-Król

Чтение книги онлайн.

51

za Gałkowski T., Jastrzębowska G. (red.): Logopedia… Opole 2003, s. 309-310; por. Demel G.: Kilka liczb i uwag dotyczących mowy i głosu dzieci szkolnych, [w:] Życie Szkoły 1959, nr 2; Nitendel-Bujakowa E.: Logopedyczne aspekty dojrzałości szkolnej, [w:] Zagadnienia Wychowawcze a Zdrowie Psychiczne 1975 nr 5.

52

Por. Smółka L.: Ocena poziomu sprawności językowej dzieci 4-8 letnich za pomocą testów logopedycznych, [w:] Rocznik Naukowo-Dydaktyczny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie. Prace Pedagogiczne 1995 z. 17, s. 7-11; Emiluta-Rozya D., Mierzejewska H., Atys P.: Badania przesiewowe do wykrywania zaburzeń rozwoju mowy dzieci dwu-, cztero-, i sześcioletnich. Warszawa 1995; Nitendel-Bujakowa E.: Logopedyczne aspekty dojrzałości szkolnej, [w:] Zagadnienia Wychowawcze a Zdrowie Psychiczne 1975/5; J.T. Kania: Szkice logopedyczne. Warszawa 1982 i in.

53

Program wychowania w przedszkolu. Warszawa 1981, s. 111.

54

Rozporządzenie MEN z dn. 23.12.2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. z dnia 15 stycznia 2009 r.).

55

Rozporządzenie MEN z dn. 23.12.2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego…., Załącznik nr 1. Podstawa programowa wychowania przedszkolnego dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych form wychowania przedszkolnego.

56

Rozporządzenie MEN z dn. 23.12.2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego…, Załącznik nr 2. Podstawa programowa kształcenia ogólnego dla szkół podstawowych.

57

Szumska J.: Zaburzenia mowy u dzieci. Warszawa 1982, s. 18-19.

58

W wielu wypadkach zaburzeń mowy (np. stany afazji, jąkania) wpływają niekorzystnie na społeczną aktywność człowieka. Niejednokrotnie pojawia się problem samotności, depresji bądź agresji (autoagresji). por. Sawa B.: Dzieci z zaburzeniami mowy. Warszawa 1980; Sawa B.: Uwarunkowania i konsekwencje psychologiczne zaburzeń mowy u dzieci. Warszawa 1991; Styczek I.: Logopedia. Warszawa 1980; Błachnio K.: Humanistyczne wartości logopedii, [w:] Logopedia 1993, nr 20, s. 17-25; Pąchalska M.: Kompleksowy model rehabilitacji dorosłych z ogniskowym uszkodzeniem mózgu i afazją całkową. Kraków 1986. Stecko E.: Zaburzenia mowy u dzieci. Warszawa 1996 i inne. Innym zjawiskiem aktualnym we współczesnym świecie, szczególnie istotnym na rynku pracy jest wymóg dobrej komunikatywności. Stąd liczne szkolenia w zakresie komunikacji interpersonalnej „pablic realations”.

59

Z danych statystycznych wynika, iż w roku 2007/2008 przy wyraźnym ograniczeniu funkcjonujących klas wyrównawczych nastąpił znaczący wzrost ilości zajęć korekcyjno-kompensacyjnych (214203) w porównaniu do wcześniejszych i późniejszych lat.

60

Błachnio K.: Vademecum…, s. 80-83.

61

Rozporządzenie MEN z dnia 11.06.1993 r. w sprawie organizacji i zasad działania publicznych poradni psychologicznych oraz innych poradni specjalistycznych; por. z wchodzącym w życie z dn. 1.02.2011 r. Rozporządzeniem MEN z dnia 17.11.2008 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych specjalistycznych.

62

Rozporządzenie MEN z dnia 11.06.1993 r. w sprawie organizacji i zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych oraz innych publicznych poradni specjalistycznych. W powyższym Rozporządzeniu w § 2 wymienione zostały poradnie specjalistyczne uwzględniające specyficzny, jednorodny charakter problemów w zależności od potrzeb środowiska. Są to poradnie:

− ukierunkowane na wczesną profilaktykę zapewniającą prawidłowy rozwój dziecka od urodzenia do 6 roku życia,

− dla dzieci z odchyleniami i zaburzeniami rozwojowymi,

− udzielające pomocy w wyborze szkoły i zawodu,

− udzielające pomocy w rozwiązywaniu problemów młodzieży, w tym młodzieży nieuczącej się i nie pracującej,

− dla dzieci wybitnie uzdolnionych.

63

Rozporządzeniem MEN z dnia 17.11.2008 r. w sprawie szczegółowych zasad działania publicznych poradni psychologiczno-pedagogicznych, w tym publicznych specjalistycznych.

64

Por. Dramska D.: Proces instytucjonalizacji zawodu logopedy w Polsce. Katowice 2001 r.; Dramska D.: Profesjonalna tożsamość logopedów w Polsce w świetle przeprowadzonych badań. Katowice 2001.

65

Por. Rozporządzenie MEN z dn. 23.12.2008 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół (Dz. U. z dnia 15 stycznia 2009 r. – Załącznik 1. Podstawa programowa wychowania przedszkolnego dla przedszkoli, oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych oraz innych form wychowania przedszkolnego”); „Podstawa programowa wychowania przedszkolnego dla przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych” według załącznika nr 1 do Rozporządzenia MENiS z dnia 26.02.2002 r.

66

Gałkowski T., Jastrzębowska G.: (red.): Logopedia… 2003, s. 311-312.

67

Por. Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dn. 23.12.2008 roku w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół – załącznik 1 i 2, por. także Podstawa programowa wychowania przedszkolnego dla przedszkoli i oddziałów przedszkolnych w szkołach podstawowych, według załącznika nr 1 do Rozporządzenia MENiS z dnia 26.02.2002 r. w sprawie podstawy programowej wychowania przedszkolnego oraz kształcenia ogólnego w poszczególnych typach szkół.

68

Parol U.Z.: Logopedia to nie tylko patologia mowy, [w:] Przedmiot logopedii. Komunikacja językowa i jej zaburzenia. Materiały ogólnopolskiego seminarium w Kazimierzu nad Wisłą, 1991 r., (red.) S. Grabias, Lublin 1991, s. 76.

69

Przybysz-Piwkowa M.: Aby prowadzić badania… Lublin 1991.

70

por. Rozporządzenie MEN z dn.17.11.10 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach wnosi kilka istotnych zmian w pracy przedszkoli i szkół. Wynikają one z potrzeby wychodzenia naprzeciw indywidualnym potrzebom edukacyjnym uczniów. MEN w rozporządzeniu przewiduje m.in.: powołanie i nadzorowanie pracy – przez dyrektora przedszkola, szkoły, placówki – zespołu do spraw indywidualnych potrzeb edukacyjnych uczniów (§ 19-§ 33); zmodyfikowanie systemu pracy nauczycieli, by dokonywali wstępnej oceny specjalnych potrzebach uczniów, tworzyli i realizowali indywidualne programy pracy z uczniami (§ 18); wyłonienie przez dyrektora osoby koordynującej pracę zespołu (§ 19.3); założenie i prowadzenie przez zespół tzw. Karty Indywidualnych Potrzeb Ucznia, która zawiera szczegółowe informacje dotyczące możliwości, specjalnych potrzeb ucznia, jak i zaleceń dot. form, sposobów, okresów udzielania pomocy oraz ocenę efektywności СКАЧАТЬ