Ні на небе, ні на зямлі. Отсутствует

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ людзі, што малая дзяўчынка разумнейшая за пана, тады хоць з маёнтка ўцякай.

      Пагаварыў пан з дзяўчынкай і сабраўся назад ехаць, а ёй наказаў перадаць, няхай бацька ўвечары да яго прыйдзе.

      Калі настаў вечар, бядняк пайшоў да пана. Той кажа яму:

      – Ну, разумная ў цябе дачка. Але я ўсё ж такі разумнейшы.

      І даў пан бедняку рэшата яек, папярэдзіўшы:

      – Занясі дачцэ, каб яна пасадзіла на іх квактуху і да заўтра вывела мне куранят на снеданне. А не зробіць гэтага – загадаю бізуноў усыпаць!

      Прыйшоў бядняк дахаты засмучаны. Сеў на лаве і плача.

      – Чаго, татка, плачаш? – пытаецца дачка.

      – Ды вось, дачушка, бяда: задаў табе пан новую загадку.

      – Якую?

      Бацька паказаў тое, што прынёс:

      – Загадаў, каб ты на гэтыя яйкі квактуху пасадзіла і да заўтра вывела куранят яму на снеданне… Хіба ж такое магчыма выканаць?!

      Дачка падумала і супакоіла:

      – Нічога, тата. Заўтра нешта прыдумаем. А пакуль што, мама, бяры гэтыя яйкі ды смаж на вячэру яечню.

      А раніцою сказала дачка бацьку:

      – Вось табе, тата, гаршчок, ідзі з ім да пана. Перадай, каб пан за дзень край лесу высек, усё там выкарчаваў ды ўзараў, проса пасеяў, зжаў, змалаціў і ў гэты гаршчок зерня насыпаў – куранят карміць.

      Зайшоў бацька да пана, падаў яму гаршчок і перадаў усё, што дачка сказала.

      Пан зморшчыўся, паскуб вусы і заявіў:

      – Што ж, разумная твая дачка. Але я ўсё ж такі разумнейшы!

      Узяў ён ільну тры сцяблінкі і падаў бедняку:

      – Занясі дачцэ, каб яна да заўтра гэты лён сцерла, спрала, выткала і пашыла з яго мне кашулю.

      Зноў бядняк вярнуўся дахаты засмучаны. Дачка пытаецца:

      – Што сказаў табе пан?

      Падаўшы льну тры сцяблінкі, бацька растлумачыў ёй, чаго пан патрабуе.

      – Кладзіся, тата, спаць, – супакоіла дзяўчынка. – Заўтра нешта прыдумаем.

      А назаўтра яна дала бацьку тры кляновыя дубчыкі і сказала:

      – Занясі пану іх, няхай ён пасадзіць, за адну ноч вырасціць і зробіць начынне для кроснаў, каб было як палатно яму на кашулю выткаць.

      Зайшоў бядняк да пана, падаў тры кляновыя дубчыкі і перадаў тое, што дачка сказала.

      Пан ажно пачырванеў і прамовіў:

      – Разумная твая дачка, нічога не скажаш. Але я ўсё ж такі разумнейшы! Дык перадай ты ёй, каб яна да мяне прыйшла не пехатою і не прыехала на кані, каб была не голая і не апранутая, ды каб мне падарунак прынесла, а каб я не мог яго прыняць. Калі выканае ўсё гэта, вазьму яе за дачку – вырасце, пані будзе! А не выканае – кепска ёй будзе…

      Вярнуўся бядняк дахаты ў засмучэнні яшчэ большым.

      – Ну, тата, што табе пан сказаў? – пытаецца дачка.

      – Ды вось, дачушка, нарабіла ты сваімі адгадкамі бяды і нам, і сабе… – і расказаў гаротнік, чаго пан патрабуе.

      – Нічога, тата. Пастараемся неяк перахітрыць пана і гэтым СКАЧАТЬ