Ні на небе, ні на зямлі. Отсутствует

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ расла як на дражджах. Прычым такая разумніца ўдалася, што нават старыя прыслухоўваліся, што яна кажа.

      З цялушкі-лысушкі выгадавалася добрая кароўка.

      Тым часам і дзяўчынка падрасла, з сямігадовага ўзросту сама стала пасвіць кароўку.

      Багаты сусед неяк убачыў карову бедняка, загледзеўся і пытаецца:

      – Адкуль у цябе такая ладная карова?

      Бядняк жа ўзяў ды расказаў яму ўсё, як было.

      – Эге, дык гэта ж мая цялушка! – заявіў багацей. – Я выгнаў яе тады, бо не думаў, што яна здолее на ногі ўстаць. А цяпер забяру назад сваю карову…

      Зажурыўся бедны чалавек і пачаў тлумачыць:

      – Я ж падняў яе на ногі і выгадаваў. Так што гэта мая кароўка.

      Але багаты не згадзіўся і нават пагражаць стаў:

      – Калі па-добраму не аддасі, то пойдзем да пана судзіцца.

      Што тут было рабіць? Пайшлі на суд у панскі маёнтак. Багацей павітаўся з панам за руку – вядома, багаты з багатым свае людзі, – і пан прапанаваў яму сесці. Той сеў у крэсла. А бедны стаяў сабе каля парога, шапку зняўшы. Пан на яго і не глядзеў.

      – Ну, што добрага скажаш? – запытаўся ён у багацея.

      – Ды вось, пане, якая справа, – пачаў скардзіцца багаты. – Сем гадоў таму назад гэты чалавек забраў маю цялушачку і цяпер не аддае…

      Выслухаў пан і бедняка. А пасля гэтага абвясціў:

      – Добра. Суд мой будзе такі. Я загадаю вам тры загадкі: што на свеце сыцей за ўсё, што на свеце саладзей за ўсё, што на свеце шпарчэй за ўсё? Хто адгадае, таму і дастанецца карова. Ідзіце дахаты, падумайце, а заўтра прыйдзеце з адгадкамі.

      Вярнуўся бедны чалавек дахаты, сеў і заплакаў.

      – Чаго, татка, плачаш? – пытаецца дачка.

      – Ды так і так, – расказаў ёй бацька. – Багаты сусед хоча адабраць у нас кароўку. Былі мы з ім ужо на судзе ў пана. І пан загадаў нам тры загадкі.

      Хто з нас адгадае, таму і карова застанецца. А дзе ж мне адгадаць тыя загадкі!

      – А якія загадкі? – удакладніла дачка.

      Бацька пераказаў.

      – Нічога, тата, не турбуйся, – сказала дачка, – спаць кладзіся. Пераначуем, болей пачуем. Заўтра нешта прыдумаецца.

      А багаты прыйшоў дадому, радуючыся, і жонцы пахваліўся:

      – Ну, баба, карова наша будзе! Нам з табою трэба толькі адгадаць тры загадкі: што на свеце сыцей, што саладзей, і што шпарчэй?

      – Ды тут і адгадваць няма чаго! – засмяялася жонка. – Усё проста. Сыцей за нашага рабога парсюка нікога на свеце няма. Саладзей за ліпавы мёд ад нашых пчол няма нічога таксама. Ды і шпарчэй за нашага гнядога жарабца ніхто не зможа бегчы: ён жа як памчыцца, дык і вецер не дагоніць!

      – Гэта праўда, – згадзіўся муж. – Так я і скажу пану.

      Назаўтра пайшлі бедны з багатым да пана.

      – Ну, што, адгадалі мае загадкі? – пытаецца той.

      Багаты выйшаў наперад і адказаў:

      – А што ж тут адгадваць?! Няма нікога і нічога на свеце сыцей за майго рабога парсюка, саладзей – за ліпавы мёд ад маіх СКАЧАТЬ