Уладзевы гісторыі (зборнік). Уладзімір Сіўчыкаў

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ заінтрыгаваны амбасадар Украіны Дзмітры Ліхавы. – І чаму яна падабаецца вам больш, чым сённяшняя “Міс Інтэркантыненталь”?

      – Ды хаця б таму, што яна – мая жонка!!! Хадземце, я вас зараз пазнаёмлю!

      Сітуацыя нагадвала знакамітую сцэну, калі самы папулярны герой Артура Конан Дойла, дэтэктыў Шэрлак Холмс дабрадушна пацвельваў свайго сябра і біёграфа доктара Уотсана. Глядзеў ён нібыта на незнаёмага праходжага праз акно кватэры місіс Хадсан і расказваў пра таго неверагодныя падрабязнасці.

      А потым прызнаўся небараку, што пераказваў дэталі біяграфіі, апісваў… свайго роднага брата Майкрафта Холмса!

24 верасня 2009 года.

      Піжоны

      Спаслаўся адзін дзяржаўны дзеяч на нібыта шматлікія просьбы, і ў адзін дзень праспект Машэрава стаўся праспектам Пераможцаў.

      Затое Машэрава перакінуў хоць і бліжэй да цэнтра горада, але на меньш прэстыжную транспартную артэрыю. Да таго ж панізіў у статусе: усё ж вуліца, а не праспект, як гэта было раней.

      А яшчэ надумаўся паставіць памятны знак Машэраву і адным стрэлам забіць трох-чатырох зайцоў.

      Па-першае, легітымізаваць, замацаваць у свядомасці мінчукоў і гасцей сталіцы новую назву замест Варвашэні.

      Па-другое, адпрэчыць нават думку пра імаверны помнік Машэраву, маўляў, скульптурная адмеціна, хай сабе і барэльеф, ужо ёсць.

      Па-трэцяе, канчаткова заблытаць недасведчаных з датамі перанайменняў праспекта.

      Але і сам гэты памятны знак стаўся аплявухай дачцэ колішняга партыйнага і дзяржаўнага кіраўніка, якая намервалася была выставіць на прэзідэнцкіх выбарах сваю кандыдатуру, а таксама ўсім ягоным паплечнікам і прыхільнікам.

      Паводле законаў манументальнага (не садова-паркавага!) мастацтва, выява мусіць быць большай за натуральны памер чалавека. А з Машэрава зрабілі паленца з метар вышынёю, гэткага Бураціну, хіба што не драўлянага. Ну ніяк не цягне тая выява на знакамітага і значнага дзеяча! Рука правадыра павінна была б паказваць як мінімум шлях у светлую будучыню. А тут атрымаўся піжон (ад фр. pigeon = голуб – пусты франтаваты малады чалавек) у модным плашчыку ды яшчэ з рукамі ў кішэнях! Хаця, можа, добра яшчэ, што не зрабілі калгасным кіраўніком з кошыкам бульбы.

      А вось у плане піжонства паспрачацца з выявай Пятра Міронавіча можа хіба што скульптурная выява Уладзіміра Ільіча, што на галоўнае плошчы ў Заслаўі. Так званы правадыр сусветнага пралетарыяту з задавальненнем жыў у еўрапейскіх сталіцах на партыйныя, а дакладней на буржуйскія грошы, на грошы такіх фундатараў як рэвалюцыянер-авантурнік Аляксандр Парвус, народжаны ў Беразіно як Ізраіль Лазаравіч Гельфанд.

      Здаецца, вось-вось ступіць Ільіч на заслаўскі асфальт з лонданскага паба ці з брусельскага бістро. Левая рука ў яго ўтульна пачуваецца ў кішэні нагавіцаў, а пальцы правай фацэтна закладзеныя за борт моднай камізэлькі. Яму б яшчэ “кацялок” замест кепкі на галаву дый кіёчак пад паху!

7 лістапада 2009 года.

      “Макавеі”

СКАЧАТЬ