Мой дзень пачынаецца (зборнік). Коллектив авторов

Чтение книги онлайн.

      Спяшаюся. Усё наперакос.

      Спяшаюся са старту, ад пачатку.

      Бягу ў кантору, дзе паставіць лёс

      У бланк жыцця апошнюю пячатку.

      Сярод мітрэнгаў прамінаюць дні,

      Хоць нават непакоіцца не трэба.

      Марную зноўку час у мітусні

      І пада мной амаль дыміцца глеба.

      Але жыве пытанне, як жыло…

      Кажу сабе: «Куды ж ты, небарача?»

      Я кідаюся з цемры на святло.

      Чаму? Бо я святла яшчэ не бачыў.

      Шпакі галілі крыламі паветра,

      Гарэў заход прыгожы, як мана.

      На вышыні недасягальных метраў

      Хадзіў па дахах чорны камінар.

      Блукаў штовечар ён без працы новай

      І зразумець не мог, што ўсё дарма.

      У джунглях гарадскіх шматпавярховых

      Ёсць камінары – комінаў няма.

      Жангліраваў кастрычнік жоўклым лісцем,

      Ды слухаў чалавек, як вецер ныў.

      Замест жыцця надзеі засталіся,

      Але каму патрэбныя яны?

      І доўжыцца дасюль ягоны шпацыр,

      І сумна ўніз глядзіць мурзаты твар…

      Чаму мне пачынае зноў здавацца,

      Што я такі ж, як чорны камінар?

      Цемра шыбы залепіць, і дзень праміне,

      Напляце павуцінку мароз на вакне,

      На дварэ заскрыгоча завея…

      Сёння я ўпершыню цябе бачыў у сне —

      Ты ў крыштальную далеч сышла ад мяне,

      Дзе ад сцюжы ўвесь свет прамянее.

      Сон мой хутка растаў, як сняжынка вясной.

      Лямпа зноў асвятляе няўтульны пакой,

      Дзесь за шыбай віецца дарога.

      Кіну ўсё, каб напоўніць душу цеплынёй,

      Развітаюся ўрэшце з самотай сваёй…

      Толькі побач са мной – анікога.

      Веру, зменіцца ўсё! Веру будзе яшчэ

      Шчасця міг, подых твой – за сняжынку лягчэй —

      І каханне, адно, назаўсёды.

      А пакуль маё сэрца завея сячэ

      І на позірк халодных блакітных вачэй

      Прамяняць я гатовы свабоду.

      Цвітуць апенькамі грыбовішчы.

      Хадзем, прабавім час у пошуках

      Ды набяром грыбоў. Або ні з чым

      Мы вернемся – паветра ў кошыку.

      Красуе жоўты лес убраннямі…

      І хай грыбоў не дасць нам верасень,

      Але ратуе СКАЧАТЬ