Վեհացում դեպի Մհեր. Арсен Суренович Казарян

Чтение книги онлайн.

      Եվ երբ այրված ոսկորների նման

      թափված՝ անապատով անծայր,

      հույսերը դառան,

      և լռության մեջ, ուժասպառ եղած

      հոգին տապալվեց,

      և կյանքի հաճույքը իր չոր դառնությամբ

      քեզ նայեց մռայլ,

      և մարդիկ բոլոր քեզանից թարսված՝

      թշնամի դառան,

      և սեր, և ընկեր դավաճանության

      պսակներ ստացան:

      Երբ զգում ես, որ դու աշխարհում այս մեծ

      մենա՜կ ես, մենա՜կ…

      և մեկը չկա, ում վրա հույս դնես:

      Այդժամ աննկատ մոտենում է մի ստվեր՝

      ճշմարտությունը իրական կյանքի,

      աչքերիդ մեջ է մոտիկից նայում,

      դառը հաճույքով իր մարմինը հրեշ

      տարբեր կողմերից քեզ է ցուցադրում,

      և ցանկանում է այդ գարշ մսերով

      գրավել,գայթակղել և իր մեջ քաշել:

      Զզվանքից մի դող է անցնում մարմնով,

      փորձում ես փախչել, ետ քաշվել նրանից,

      բայց նա լայնանում, օղակ է դառնում

      և քեզ իր անմաշկ մարմնով դիպչում:

      Օ՜հ , գարշա՜նք, գարշա՜նք,

      Օհ, թշվառ հոգի,

      ճեղքվածքում կյանքի СКАЧАТЬ