Վեհացում դեպի Մհեր. Арсен Суренович Казарян

Чтение книги онлайн.

      Մի հայ էր կանգնած մեծ խաչի առջև՝

      աղոթում էր լուռ:

      Եվ մտքերը նրա տրոփուն, անողոք,

      ինչպես բորբոքված լեփ-լեցուն անդունդ,

      խեղդելով թշվառ աղոթքը անձայն,

      ելնում էին վեր,

      և հառաչը նրանց,

      ձեռքերի նման չորացած և սև,

      որ ճահճի միջից ձգվում են լարված,

      ահռելի ուժով նետվում էր երկինք:

      Եվ կայծակնահար երկինքն Աստծո

      անճար, անիմաստ հառում էր նրանց:

      Խղճուկ քարոզները Աստծո նվիրած

      մի պայծառ հանդես արտաբերեցին,

      և հրաբուխ դառած այդ հայի հոգին

      ժայթքում էր մի ցավ, անաստվա՛ծ մի ցավ,

      որն իշխում էր նրա մտքերին բոլոր

      և արյունը նրա մակարդում նրա մեջ:

      Մեծ խաչի առաջ, սև խաչի առաջ

      աղոթում էր նա աստծուն անիմաստ,

      պաղատված հոգին արցունք դարձնելով: