Վեհացում դեպի Մհեր. Арсен Суренович Казарян

Чтение книги онлайн.

      Գժվելով ցավից, ծաղրանքից վայրի,

      վախից, ամոթից ու ստորացումից,

      մի ազգ, մի ամբողջ ազգ էր կոտորվում,

      հոշոտվում էր ողջ աշխարհի առջև:

      Կանչում էին նրանք և հույսերն անհույս

      ուղղում էին նրանք միմիայն Աստծուն,

      և ձայները նրանց արնաքամ երկրում

      տարածվում էին ղողանջի նման:

      Մանուկներն անուժ և կանայք անզոր,

      վանքերում այրվող սերունդներն արու

      աղաչանքներով դիմեցին Աստծուն,

      բայց խուլ էր Աստված:

      Մարդիկ խենթացած՝ մահ էին փնտրում,

      մահն էր հանգրվան գեհենից ահեղ,

      և մահին խոնարհ իրենց իսկ ձեռքով

      նրան էին հանձնում միակ երեխուն:

      Օ՜հ, աշխարհ մարդկանց,

      արնոտ, արնածոր,

      գռեհիկ, անաստված, լպիրշ, բութ էակ:

      Հուսահատ մեր ձայնն ականջին քո մեծ

      չհասավ երբեք, լոկ մեզ խլացրեց: