Бургут тоғда улғаяди 1-китоб. Нуриддин Исмоилов

Чтение книги онлайн.

      – Унда шу юкни эртароқ ортгин, белдаги қувват туравериб айнибам кетди.

      – Гап бўлиши мумкин эмас, – дея Турғун Ғаниевич ўрнидан туриб, ресторанда хизмат қилиб юрган хизматчи аёл ёнига борди-да, унинг қулоғига: – Иккита янгисидан бўлсин, икки соатдан кейин олиб кетаман, – деди пичирлаб.

      – Хўп, акаси жонидан, – деди жувон кўзини сузиб, – сиздай ҳотамтой одам айтади-ю, бажармасак уят бўлар.

      – Жуда шумтакасан-да, бирдан пулни эслатасан, – деди Турғун Ғаниевич жилмайиб.

      – Ака, касбим шунақа. Ўрганиш бўп қолган, шунинг учун айбга буюрмайсиз, – деди жувон.

      – Бўпти, унда мени уялтириб қўймайсан, деган умиддаман. Меҳмон анча нозик. Келишдик-а?

      – Бўлмасам-чи, – дея жилмайганча жувон нари кетди.

      – Ҳаммаси ҳал бўлди, дўстим, – деди Турғун Ғаниевич меҳмоннинг ёнига бориб, креслога ўтирар экан. – Ишни бошлайверсак ҳам бўлар.

      Аввал улар чой қадоқлаш фабрикасига боришди, текширувчи жиддий тортиб, ишчилар билан гаплашган, уларнинг қилаётган ишларини кузатган бўлди. Кейин директорнинг аввалдан тайёрлаб қўйган "бир пиёла чой"ига ҳам қарамасдан, цемент заводига кетишди. У ерда ҳам номига ҳужжатлар кўрилди, дастгоҳдар кўздан кечирилди ва ишни битиришди. Бу вақт мобайнида Турғун Ғаниевич югурдакларига қўнғироқ қилиб тоғда яхшигина жой тайёрлаб қўйишни ва ресторандаги иккита оқбилакни олиб кетишни буюрди.

      – Билсанг, – деди йўлда кетаётганларида текширувчи Мурод Болиевич амалдорнинг тиззасига юмшоққина уриб, – ҳамма нарсадан чарчадим. Тўғриси, бу ерга сен билан дам олиб кетиш учун келгандим. Шунинг учун каттага: "Бориб келайин, ҳам областдаги ишларни кўздан кечираман, ҳам дам оламан", дедим. Катта жуда тушунадиган одам, йўқ демади. "Одам ишлашниям, дам олишниям билиши керак", деди.

      – Тўғри айтибди, – деди Турғун Ғаниевич деразадан ташқарига қараб кетар экан, – ўрнига мен бўлганимдаям шунақа деган бўлардим. Ҳаётга бир марта келсак. Шуниям итнинг кунидай қилиб ўтказишимиз керакми?.. Шунақангиларига "заказ" бериб қўйдимки, кўрсанг оғзингдан сувинг оқади.

      – Биламан, дидинг бало! – деди Мурод Болиевич кулиб ва ёнидан сигарета олиб лабига қистирди.

      Дид ҳақида гап бошланиши билан Турғун Ғаниевич Моҳирўй ҳақида ўйлади.

      Кобра нари кетгач, Фаррухни ўз ҳолига қўйишди. Фаррух унинг нима демоқчи бўлганини яхши англаган эди. Шу боис қони бирдан кўпириб кетди. Ўрнидан тура солиб илоннинг бошини мажаклаб ташламоқчи ҳам бўлди. Бироқ вужудидаги оғриқ қўзғалишга йўл қўймади. У кўзини юмди-да, лабини маҳкам тишлади. "Нима бало қил-моқчи булар, одамлар орасига тушдимми ўзи? Мени ким деб ўйлашаяпти? Йўқ, бунисига чидолмайман. Майли, ўлсам ўлиб кетаман, лекин ўзимни шарманда қилдириб қўймайман", дея хаёлидан ўтказди у.

      – Яхши бўлиб қолдингми? – деган овозни эшитган Фаррух чўчиб кўзини очди.

      Унинг тепасида ҳалиги Турткўз турарди. Фаррух унинг кўзига тикилган кўйи жим тураверди.

      – Ҳечқиси СКАЧАТЬ