Икки жаҳон оворалари. Абдужаббор Обидов

Чтение книги онлайн.

      Бу кампирнинг сўзи эди.

      Акобир пиёладаги чойни тез-тез ҳўпларкан:

      − Вақти келса қазилади, − деди онасининг аччиғига парво қилмай. Мазмунан у онасининг аччиқ-қуруқ гапларига ўрганган.

      − Ҳар йили шу аҳвол. Аканг бўлмаса, уканг бўлмаса. Бу қишлоқда қариндош-уруғимиз йўқ, яқинда кўчиб келган бўлсак. Кимдан мадад кутяпсан?

      − Ўзим эплайман. Пахта планини тўлдириб олайлик, – Акобир шундай деб пиёлани дастурхонга қўйди.

      Хотини яна чой қуяй деганига бошини чайқаб, «ишим кўп, кейин», деб ўрнидан қўзғалди.

      Кампир дарвозахонада ҳам жаврашга тушди:

      − Бу ёқда маккани ўриш керак. Мол-ҳолга тайёр ем. Ёмғир бошланса, намиқиб, қорайиб кетади. Сен лоқайд, қанақа эркак бўлдинг.

      Бу гап Акобирнинг этидан ўтиб кетди. Айниқса, бу гапдан у титрайди. Чунки, хотини Қалдирғоч билан турганига неча йил бўлса-да, болалари йўқ. Ўшанга, охирги пайт ўзидан ҳам айб қидирарди. Шу ернинг шифокори «ота бўласиз, ҳаммаси жойида», деган бўлса-да, катта шаҳарларга бориб текширтириб келишга юраги дов бермайди.

      − Ойи, бўлди-да энди. Ҳаддингиздан ошманг. Аввал давлат режаси бажарилмасдан хусусий мулкка зўр бериб бўлмайди. Шуниям тушунмайсизми?

      − Сен бунча қулоқсиз бўлдинг. Катта ўғлим ҳарбийда, Корея жангида ўлмаганида, сенга ялиниб юрармидим, – кампир энди ўкириб йиғлаб юборди.

      Қалдирғоч қайнанасини тинчлантириш учун қучоқлаб олди.

      Акобир ойисига нима дейишини билмай, бошини қашиди ва Оловиддинга кўзи тушиб сўради:

      − Хўш, илғор, бир нима демоқчимисан?

      − Мен ўша картошкани қазиб беришим мумкин.

      − Нима, − деб қулоқларига ишонмай сўради Акобир. − Сенга йўл бўлсин. Кетмон уриб, ярмини нишхўртга чиқариб берарсан.

      − Ҳасанбойда сабзавот экавериб пишиб кетганман. Яна ўзингиз биласиз. Айтдим қўйдим-да.

      Акобир ойиси томон ўгирилди. Бу билан «ойи, нима дейсиз, жавобини сиз айтинг», дегани эди.

      Кампир ёшини артиб:

      − Бошқа ишларни эплаган буни ҳам қойиллатиши турган гап. Ҳа барака топ, − деб кампир хурсанд қўлини дуога чоғлади.

      − Теримга чиқмасанг, қанча пахта ёзиб қўяман, − деди Акобир, ойисининг жағи ёпилишидан хурсанд.

      − Ўзингиз биласиз. Ҳимматингиз…

      − Териб юрганингча ёзиб бораман. Ўшанда гап чиқмайди.

      − Яхши.

      − Келишдикми?

      − Келишдик, фақат қоплашга битта ёрдамчи берасиз.

      Акобир бошини қашиб бир нима дегунча, кампир: «сен энди ишингга боравер. Ёрдамчи топилар, қийин ишмас-ку», деб у келинига кўрсатди.

      Нонуштада кампир: «Ол ўғлим, каттароқ тишла, бугун ўзингни кўрсатмасанг бўлмайди», – деди қаймоқни Оловиддин томон сураркан.

      Келинига уни ишга солишлари унча маъқул келмаган шекилли, СКАЧАТЬ