Tezer yahut Melik Abdurrahmân-is-sâlis. Abdülhak Hamit Tarhan

Чтение книги онлайн.

      Edeyim ırzımı bu gün ikmâl,

      Yarın olsam da kaailim hammâl,

      Çok olursa ne sûd eğer pârem!

      Yok olup gitti nuhhe-i âmâl!

      İrtikâba nasıl değer pâre,

      Irza fâik midir meğer pâre?

      Ne var etsem şu kîseyi pâmâl?

      Bu değil ya benim ciğer-pârem!

      Geçemem ben bu kanlı hülyâdan.

      Öc alıp gitmeli şu dünyâdan!

      İntikaam, âh, o bir kudurmuş kelb!

      Dişleri gönlüme değip gûyâ

      Etti her zerremi şerâreye kalb!

      Bende her hisse şimdi galibdir!

      Neye mâliksem etti gasb ile selb;

      Hiç gözümde değil bugün dünyâ!

      Bu fürûzân olan cerîha-i kalb

      Kan ile ıntıfâyı tâlibdir!

      Sâbitim ben bu fikr-i ahsende.

      Kalmaz âhım benim Tezer sende!

      Berka benzer hayâtımız çâlâk;

      Bitme yok seyl-i mihnetinde yine.

      Ki anın cûsiş-i peyâpeyine

      Kalbolur mâlik olduğun emlâk.

      Hele bulmaktayım tesellîmi:

      Seni ben mutlak eylerim ihlâk!

      Kanda görsem bütün şu iklîmi.

      Âteşe yansa serteser eflâk,

      Yine ben senden ahz-i sâr ederim!

      Hûnum olsan seni nisâr ederim!

      Ay gibi ayda bir eder de zuhûr,

      Yine ben gözlerim onu her ân?

      Sâniye sür’atinde olsa şühûr,

      Râzıyım ömrüm eylesin güzerân.

      Geçmiyor firkatiyle bir sâat;

      Sanki ömrüm benim tedennîde!

      Yine can vaslını temennîde;

      Sanki mahvında gözlüyor sür’at!

      Severim ba’zı ben şeb-i târı;

      Veririm subh-ı nevbahârı ana!

      Dûş-i nâzında zülf-i zer-târı,

      Görünür yârımın hayâli bana:

      Yetişip hâl-i ıztırâbımda,

      Yüzüme nûr-i hüsnünü serper;

      Sanırım bir perî-i zerrin-per

      Dolaşır külbe-i harâbımda!

      Çekil ordan, çekil, git ey mehtâb!..

      Acabâ kimledir o hem-sohbet?

      Ettiğim nâleler olup da musîb,

      Gelecek mi aceb bana nevbet?

      Şüphesiz şâha eyledi rağbet!

      Harem-i vuslatı olunca nasîb,

      Ona da âşık oldu şâh elbet!

      Bu ne, yâ Rab, nedir bu hüsn-ü-cemâl?

      Mütecessim mi nuhbe-i âmâl?

      Buna binlerce şâh olur çâker!

      Ne kadar etse fikrini i’mâl,

      Bunda âciz mi kalmaz ehl-i kemâl?

      Ah, bak bak, ne de melek-peyker!

      Resmi ressâm-ı kudreti vâlih

      Edecek raddelerde câzibedâr!

      Düşünün kendisi ne âfetdir!

      Bu ne hey’et, nasıl kıyafettir?

      Mutlakaa böyle arzeder dîdâr,

      Mütecellî olursa bir âlih!

      Gecesi var mıdır bu mâhveşin?

      Hangi zulmet bu şu’leyi örter?

      Bu karanlıkta da ziyâ-küster!

      Gökte gördün mü böyle bir ahter?

      Neresinde kusûru var, göster?

      Neresi şu’lesiz olur güneşin?

      Resmi de bak nasıl güzel bakıyor…

      Bu ne muhrık nazar, aman yâ Rab,

      Yakışında bile halâvet var!

      Resmi de bir melek kıyâs olunur,

      Resmi de canlı, resmi de pür-nûr!

      Kalbimi hiç acıtmadan yakıyor,

      Neyleyim, neyleyim ki gönlü arab!

      Seherimde zalâm-ı kasvet var!

      Merdümü tıfl-ı aşka hem-sûret;

      Sesi yok, ayn-i nokta-i hayret,

      Yine de nâtık-ı garâibdir!

      Yere çarpar bunu Rişar, ne yapar?