Rivoyat va ertaklar. USMON QO‘CHQOR

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ insonni mashaqqat

      Goho jondan to‘ydirar.

      Dubulg‘a-yu sovutlar

      Tekkan joyin kuydirar.

      Sabrning ham kosasi

      Asta to‘la boshladi.

      Oltinchi kun deganda

      Otlar o‘la boshladi.

      Tugarmikan bu azob,

      O‘tarmikan bu kunlar?!

      Bosib ketdi falakni

      O‘laksaxo‘r quzg‘unlar.

      Taskin beradi Doro

      Toliqqan cherigiga.

      Otdan ayrilgan jangchi

      Mingashar sherigiga.

      Faqat Shiroq ot uzra

      Bardam borar iz olib.

      Xuddi qoya ustida

      Turgan burgut misoli.

      Olti kun davom etdi

      Inson va muhit jangi.

      Nihoyat yetib keldi

      Yettinchi kunning tongi.

      Yana o‘sha jazira,

      Yana o‘sha qum-to‘zon.

      Doro so‘rar: “Sen aytgan

      Ul vodiy qayda, cho‘pon?

      Mana, o‘sha aytganing –

      Olti kun ham o‘tdi-ku.

      Muhlat tugadi, axir,

      Yettinchi kun yetdi-ku?!”

      “Shohim, qurol-aslaha

      Og‘irlik qildi bizga.

      Tez orada yetamiz

      Shaksiz, manzilimizga”.

      Dosh bermay bu azobga,

      Hattoki to‘yib jondan,

      Kimdir tashlar nayzasin,

      Kim voz kechar qalqondan.

      Pichanlar tugab bo‘lgan,

      Qurib bitgan kuch-mador.

      Na meshlarda suv bordir,

      Kajavada na non bor.

      Amringga shak yo‘q, Tangrim,

      Tangrim, qoyil ishingga.

      Qo‘shinga tegdi o‘lat

      Borar-bormay peshinga.

      Banda bilmas – qayda hayot

      Va qayerda qazo bor.

      Har jabrga bor javob,

      Har zulmga jazo bor.

      Qo‘ymasayding sen agar

      Har bir nafsga bir qopqon,

      Bu dunyoni yutardi

      O‘sha nafs degan o‘pqon.

      Go‘yo odam tomosha

      Qilgandek chumolini,

      Sen ham ko‘rib turarsan

      Har bandaning holini.

      Mana, buyuk shahanshoh

      Hali jang qilmay turib,

      Qo‘shinining yarmidan

      Turibdi-ku ayrilib.

      Yovga qarshi kurashar

      Yurtingdagi sahro ham.

      Nihoyat aldanganin

      Anglab yetdi Doro ham…

      Bitta boshda bir o‘lim,

      Shohim, ne g‘am chekasan.

      Faqat alam qiladi

      O‘lib ketsang bekafan.

      Oqsa-yu sarin suvlar

      Qaydadir bu dunyoda,

      Alam qilar sen tashna

      O‘lib ketsang sahroda.

      Qaylardadir bog‘-rog‘lar

      Yotsa mevaga to‘lib,

      Alam qilar o‘lganing

      Qora nonga zor bo‘lib.

      Kimdir chaman og‘ushida…

      E-voh, dunyo, voh, olam.

      Sen jasadlar orasida…

      Alam qiladi, alam…

      SHIROQNING G‘ALABASI

      Ichin it tirnasa ham,

      Sir boy bermasdan biroq,

      Doro so‘rar: “Cho‘ponim,

      Manzil yaqinmi, yiroq?”

      Birdan bosdi sahroni

      Bir qahqaha – telbavor:

      “Yetib keldik, shahanshoh,

      Shu yer – men aytgan diyor.

      Qoq sahro o‘rtasiga

      Men seni olib keldim.

      Shundoq buyuk qo‘shindan

      Bir o‘zim g‘olib keldim.

      Bir o‘zim zo‘r lashkarni

      Yengmoqqa bo‘ldim qodir.

      Endi qayon yursang ham,

      Yetti kunlik sahrodir!”

      Ranosbat g‘azab bilan

      Qilichini sug‘urdi.

      Doro uni to‘xtatdi,

      Doro oraga kirdi:

      “Shiroq, mayli, Vataning

      O‘zingga siylov, faqat,

      Suv tomon boshla bizni,

      Suvning СКАЧАТЬ