Название: Киһи биирдэ олорор
Автор: Софрон Данилов
Издательство: Бичик
isbn: 978-5-7696-2349-7
isbn:
– Ээ, утуйа сыталлар… – оҕонньор оһох диэки атыллаата. Кини тылын ылыннарбатаҕыттан, уола тук курдук эйэҕэстик кэпсээбэтиттэн кыыһыра быһыытыйан, тоҥуй соҕус куолаһынан көхсүнэн туран иккиһин ыйытта: – Ханна баран иһэҕин диибин дии?
– Ыраах.
– Ол ханна?
– Дьокуускайга.
– Ха… ханна даа? – оҕонньор эргиллэ түстэ.
– Дьокуускайдаан иһэбин диибин.
– Онно… кыһылларга дуо?
– Кыһылларга.
– Тугу-тугу дойҕохтуугун? Миигин, түөһэйбити, күлүү оҥостор дьүһүнүҥ дуу?
– Кырдьыгым, аҕаа, – аҕата соһуйбут сирэйин көрөн, уол куолаһа сымнаата.
– Онно… тоҕо бардыҥ?
– Куттаныма, аҕаа. Хомуньуус буола иликпин. Билиҥҥитэ бэринэр даҕаны санаам суох.
– Оччоҕо… тоҕо?
– Кыылы өлөрүөҕү баҕардахха, арҕаҕар киирэр баҕайы буолбат дуо?
– Ха… хайдах?
– Чэ ол уһун кэпсээн, аҕаа.
– Уһаатын! – Аргыылап талах олоппоһу ылан уот иннигэр олордо, уолугар атын олоппоһу халбарыччы аста. – Эн миигин кытта үһү-таамах курдук кэпсэтимэ. Төрөппүт аҕаҥ буолабын. Онто суох быһаас барыаххыттан сүтэн хааллыҥ, дьонноохпун диэн, дьон курдук, биирдэ эмэтэ илдьит да ыыппаккын. Аны туран, бачча өр сылдьан кэлэн баран, хайдах-туох олордугут диэн ыйыталаһа да соруммаккын. Тиэтэйэриҥ оччо дуу, кыһамматыҥ оннук үлүгэр дуу?
Валерий аҕатын чиҥ-чаҥ куолаһыттан кыыһырбытын өйдөөтө. Ол да буоллар олус холурдук кэпсэттим дуу диэн буруйдана санаммытын таһыгар биллэрбэтэ, олоппоско олорбокко, көмүлүөк хардаҕастарыгар күөх төлөн үҥкүүлүүрүн одуулаһа турда. Ити туран аҕатын дьэбир харахтарын уота тирэммититтэн көхсө кэдэйэн барарга дылы буолла. Уол онтукатыттан, баччааҥҥа диэри кыра оҕо курдук аҕатыгар сүрүн баттатарыттан, бэйэтэ да кыйахана быһыытыйда.
– Мин күүлэйдии, көрүлүү сылдьар үһүбүн дуо? Сорох баҕас сарсыҥҥы күн тыыннаах буоларын дуу, суоҕун дуу билбэт даҕаны. Эһиги буоллаҕына сылаас дьиэҕитигэр бүгэн олорон арааһы дойҕохтуугут.
Оҕонньор уола буруйданан илэ-сала түспэтэҕин, хардары өһүргэнэн саҥарбытын иһигэр сөбүлүү санаата: “Чэ сити, үүт-үкчү мин… Сынньылба сыраан буолбатах, хатан тимир киһи. Өҕүллэҥниэн кэриэтэ тостуо…” Кини кыыһырбыта арыый уҕараан, куолаһын сымнатан, эйэ дэмнээхтик эттэ:
– Ким да эйигин көрүлүү сылдьаҕын диэбэт. Билигин күнэ-дьыла оннук. Киһи хонон турдаҕына турдум диир кэмэ. Сурахтыын сүтэн хааларыҥ куттала үлүгэрэ бэрт ээ. Ол иһин этэбин.
– Төһө да сүттэрбин, эһиги хайдах олороргутун барытын истэ-билэ сылдьабын. Ол иһин да бу быһа тиийэн кэллэҕим дии.
– Чэ сөп. Ити хааллын. Тыыннаах көрүстүбүт – үчүгэй. Ол эрээри өйү-төйү булунан, итиини-буһууну тумнан сылдьыахха баара.
– Ол аата хайдах?
Оҕонньор уолун саҥатыгар дьиэк киллэрбэт дьэбир дорҕоону, ону ааһан өссө улаханнык өһүргэниэх чинчини иһиттэ. Син биир тылын ылыннарбатын билэн, кини бу кэпсэтиини СКАЧАТЬ