Иясез шатлык. Эльмира Закирова

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ бухтасы, иммиграция утравы Эллис Айленд һәм, әлбәттә, атаклы Азатлык статуясы. Алсу искиткеч гүзәллектән күзләрен йомды. Пумала, буяуларын алып, тизрәк шушы сурәтне кәгазьгә күчерәсе килде.

      – Бигрәк матур син, Алсу! Тик бик яшь, бала гына шул әле! – Таһир, күзләренә туры карап, кызның җил тузгыткан чәчләреннән сак кына сыйпап алды.

Хуш, Америка!

      Ошыймы аңа Таһир, юкмы, үзе дә аңламый Алсу. Артык якын да килгәннәре, ерагайганнары да юк. Инде хәл иттем, Нью-Йоркта калам дип йөрсә дә, Мәскәүгә кире очасы көне – 2 сентябрь – запас аэродром булып тора иде. Калам-калам дип йөрер дә, көне килеп җиткәч, кызык итеп кайтты китте булыр. Һич югы, аның карамагында тагын алты ай вакыт бар уйларга. Юллар әле киселмәгән, күперләр яндырылмаган.

      Тик, тик… 2 сентябрьдә көндезге уникедә күктә самолёт гөрелтесе ишетелүгә, әллә ни булды кызга. Түбәннән тизлек алып һавага күтәрелгән боингны да аермачык күрде кебек. Бу… бу бит… Нью-Йорк – Мәскәү рейсы, Алсуны алып очасы самолёт! Әтисе, әнисе, Казаны, университеты, кайтсын дип өзгәләнүче бабасы күз алдыннан йөгереп узды. Йөрәген сулкылдатып, үкенечле уй бәреп чыкты: «Аһ, нишләдем?!» Куллары кинәт телефонга сузылды: «Әни, әни!.. Яңа гына Мәскәү самолёты очып үтте… Йөрәгем өзелеп төшкәндәй булды! Уф, нишлим?!» – «Кайт, кызым. Башка көнне кайт, балам… Бик сагындык, көтәбез!»

      Океаннар аша килеп ирешкән якын тавыш хәлиткеч карарга этәрде. Һәм Алсу Гөлназны, Таһирны, үзен шаккатырып җыена башлады.

      Ә Таһирны әйтерсең алыштырып куйдылар. Күзгә күренеп суынды. Алсуның «Мин тагын киләм әле» дигән сүзләренә, ярсып: «Мондый очрак башка беркайчан да кабатланмаячак! Сиңа виза бирмәячәкләр! Акылыңа кил!» – дип бәргәләнде. Әмма кайту уе белән алгысыган күңелне бернәрсә дә тыеп тора алмый шул инде. Таһир аны «киребеткән» дип атады, саубуллашканда, үзенең кесә телефонын бүләк итте. Ә озатырга… килмәде. Итагать белән генә телефон аша хәерле юл теләде. Ниндидер ясалма саубуллашу. Алсу, гомер булмаганны, Таһирның килүен көткән иде. Эчен нидер тырнап-тырнап алды алуын. Әмма ул артык игътибар итмәскә тырышты.

      Хуш, Нью-Йорк! Хуш, Америка! Хуш, Таһир! Сез минем йөрәгемдә үз урыныгызны алдыгыз.

Кияү егетенең Казандагы маҗаралары

      Казанга кайткач, бер-берсенә охшаш ыгы-зыгылы көннәр башланды. Университет, лекцияләр, педпрактика, диплом язу, китапханә, өй… Еракта калган Нью-Йорк, океан яры, сагындырып, һаман-һаман искә төшә. Матур төш, татлы хыял булып… Ул сагыну, җанга гына сыя алмыйча, рәсемгә күчә. Хәер, электрон почтада Гөлназ язган хатлар андагы мохитне югалттырмый анысы. Таһирдан бер хәбәр дә юк… Үч иткәндәй, әнисе белән әтисе сораштыра, Таһир язамы, янәсе. «Кайчагында» дип алдалый Алсу.

      Ә беркөнне… Алсу үз күзләренә үзе ышанмады: Таһирдан, чынлап та, хат бар иде. Экрандагы хәрефләр күз бугандай биеште: «Мин Казанда. Телефон номерыңны җибәр». «Мәгънәсез шаярту!» дип үртәлде кыз. Нью-Йорктагы кеше капылт кына каян килеп чыксын инде монда?! Тик… бу шаяртуның очында нәрсә икән? Алсу кызык ясамакчы булды: «Казанда булгач, шалтыратып кына калма инде, әйдә, кунакка кил СКАЧАТЬ