Қўрқма. Жавлон Жовлиев

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ жонзотнинг жасадини биринчи бўлиб кемирадиган эшакқуртлар орзуларимни ямламай ютарди.

      Қоринлари аллақачон қаппайган, оёқлари шишган, устлари аллақачон булғанганди. Орзуларим устига ёзилибди, қўшилибди ҳатто.

      Жаҳлим чиққанидан бензин қуйиб ёқиб юбордим. Орзуларим отам, онам ва эшакқуртлар каби ёниб кетди.

      Шундан бери эшакқуртларни ёмон кўраман. Улар оёқларим остида ўрмалаб, ўлимга азон айтаётгандай бўлади.

      Пичирлайди секин минғирлаб: “Ҳамма ўлади ва сенинг миллионлар сарфлаб асраган тананг менинг тишларимдан бошқа жойга бориб тушмайди – таом бўлади биз қуртларга!”

      Эй, уларни ўлдиравериб, оёғим билан босавериб, жирканиб кетаман. Адоғи йўқ, кети узилмайди, пана-панада ўлим кутиб ётади.

      Сероёқ, кичкина, шалоғи чиққан автобусга ўхшаб инқиллаб ўрмалайди. “Ўлим автобуси!”

      Улар ҳеч кимни чақиб ўлдирмайди, тишламайди ҳам, лекин жимгина, садоқат билан ўлимингни кутади.

      Қабрни биринчи бўлиб излаб топади ва сен асраб-авайлаган мўътабар онанг этини еб, тамом қилади.

      – Тирноқнинг учича чиқмайсан-ку, филнинг гўшти ҳам сенга кам. Жами одам ўлса ҳам, сен тўймайсан, эшакқурт!

      – Бугун бобонгнинг чап қўлини едик.

      – Ширинмикан?

      – Бўлади, қари, тиришган. Лекин, жўра, кўп гўшт еганим учун таъм хотирасида адашаман.

      – Менга ҳам олиб чиқ, озгина, бир парча гўшт. Бобомни соғиндим!

      – Аҳмоқмисан, тиригида шунча кемирганинг етмайдими, бу ёғи меники…

      – Эшакқурт!

      – Сен эса одамқуртсан!

      Бобом саҳарда жон берди.

      Ўлиш олди мени уйғотди.

      Ҳар доимгидай бобомга эркалик қилдим. Кўзимда ширин ва шайтоний уйқу тўлиб турарди. Талаба бўлгач, унга меҳрим кундан-кунга ошиб, мудраш борасида баҳоларим “беш” эди.

      – Нима, кампирингиз гапингизни олмай қолдими, бобо? Мени ярим тунда туртасиз?

      – Эшит, нодон! Мен ўляпман… Азроил атрофимда кезиб юрибди…

      – Момом сизни севмай қолдими? Ухлашини қаранг, хур-хур, ўйламайди бобойни. Жойимни бошқа ерга кўчирайми, сизларга халал бермай!

      – Келяпти, болам… Бир нима келяпти…

      Жим бўлдим. Ўйладим. Барча нарсалар ҳақида.

      Бизнинг кулбага арвоҳлар, ўғрилар, шайтонлар, амакиларим, тушлар, ҳатто жаноб президент ҳам келишини тахмин қилиш мумкин, аммо ажал!..

      “Бобом қари тут каби қуримайди”, – дердим. Аммо ўша қиш пишди у.

      Ўлимнинг нафаси январь тунидан миллион баробар совуқ эди…

      – Қорбўрон ўйнайлик, бобо…

      – Кейин, – кулишга мажоли етмайди. – Тортмада ўн қўйнинг пули бор… Ўлимимга қисилманглар, ошни беринглар, бировларникидан еб юрганмиз. Қарзим йўқ ҳеч кимда. Менга қасам ич “Лаънатларни оиламиздан аритаман”, деб…

      – Мендан-чи, қарзингиз йўқми, бобо? “Уйлантираман, тўйингда ўйнайман”, дегансиз! Шунчалар номардмисиз отангизга ўхшаб?

      – Сен ғалатисан, СКАЧАТЬ