İşığın oyunu. Tanrını axtaran detektiv. Stephen Smoke

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ ki, sizi tələsdirirəm missis Tirel…Valeri, siz məndən nə gözləyirsiz?

      – Sizin "Sarı Səhifələr"dəki elanınız deyir ki, siz kimi istəsələr tapa bilirsiz.

      – Ola bilsin, "kimi istəsələr" bir qədər şişirdilmişdir. Mərhum həyat yoldaşlarının izlənib tapılmasına gəldikdə isə, yəqin ki, ekstrasensə və ya mediuma müraciət etmək daha doğru olardı.

      – Mənə bu lazım deyil.

      – Bəs sizə nə lazımdır?

      – Bu bir az gülməli görünə bilər.

      – O zaman mən də güləcəm.

      – Amma, sizi inandırıram ki, mən tamamilə ciddiyəm. Daha dəqiq desəm, ümidsiz vəziyyətdəyəm. – Növbəti qullabdan sonra, vurğu edə-edə dedi: – Mən istəyirəm ki, siz Tanrını tapasınız.

      Az qala qəhqəhə çəkəcəkdim, amma haradansa oxumuş olduğum “psixi xəstəyə gülsən, o, qəzəblənə bilər” fikri yadıma düşdü:

      – Siz istəyirsiniz ki, mən… istəyirsiz ki, mən… Tanrını tapım, – deyə, sanki, ətraflı düşünülmüş cavab verən kimi mızıldandım.

      – Bilirəm, bu cəfəngiyat kimi səslənir, amma, açığı özünü öldürmək daha yaxşıdır, nəinki, həyatda onsuz yaşamaq… – mənə elə göründü ki, Valeri, qəfildən, bir az karıxdı. – Kimsə onu Tanrı, başqaları – Hüdudsuz Şüur adlandırır. Mənim üçün bu mərkəzdir, cəmlənmə duyğusudur. Başa düşürsünüz, nəyi nəzərdə tuturam?

      Mən başımla təsdiq etdim.

      – Qordon mənə Tanrı haqqında danışıb. – O, pəncərəyə baxaraq, bir qədər susdu. – Qordonsuz, özümü tamamilə ümidsiz hiss edirəm. Mənim həyatım zibil quyusu kimi idi, amma, mən Tanrı haqqında biləndən sonra o nağıla döndü. Ancaq, Qordon daha yoxdur və mən artıq yadırğamışam… Tanrını dərk etməyi. Yəqin, mən ona həmişə Qordonun gözləri ilə baxmışam. Qordon mənim ruhumun vasitəçisi idi. Amma, indi… indi mən bədbəxtəm. Elə bədbəxt ki, mənə kömək edəcək birini tapmasam, gözümü qırpmadan özümü öldürəcəm.

      – Bəs niyə məhz məni seçdiniz? Axı telefon kitabçası detektiv adları ilə doludur.

      – Siz bir neçə ay bundan əvvəl, mənim rəfiqələrimdən birinə yardım etmisiniz. O, dedi ki, siz ona şövqlü bir insan təsiri bağışlamısınız.

      Etiraf edim ki, təbii ərzaq mağazalarında, meditasiya mərkəzlərində və dini ədəbiyyat dükanlarında detektivlərə o qədər də tez-tez rast gəlmək mümkün deyil. Mənim isə lazımi etibarım var imiş.

      – Bəs, keşişlə necə, danışmaq istəyərdinizmi? Yersiz görünsə, ifadəmə görə məni bağışlayın, amma Tanrı onların peşəsidir.

      – Qordon kilsəyə meylli adam deyildi. Onun Tanrı ilə bilavasitə əlaqəsi var idi. Əksər dinlər Tanrı ilə birbaşa əlaqəyə əngəl törətməkdə maraqlıdırlar.

      – Başa düşürəm.

      Burada başa düşülməməli nə var ki?

      – Mən demək istəyirəm ki, əgər Tanrı hər yerdədirsə, o zaman çətinlik nədədir? Bura yəqin ki, hər gün həyatda olmayan yaxınlarını tapmaq istəyən insanlar gəlir. Tanrı haqqında hami eşidiblər. Hesab olunur ki, yer üzünün hər guşəsində onun elçiləri var. O, ona müraciət edən hər bir kəslə ünsiyyətə hazırdır. Eləsə, burada çətin nə var? Düşünürəm ki, sizə bundan daha asan iş tapşırılmayıb.

      Səsimə arxayınlıq verməyə çalışaraq

      – Açarlarımız həqiqətən də az deyil, – deyə sözə başladım. – Amma, bilmirəm…

      Valeri səliqəsiz şəkildə çantasını açıb, oradan tapança çıxardı. Mən qeyri-iradi olaraq stolun arxasında gizləndim.

      – Narahat olmayın, sizə atəş açmaq fikrində deyiləm.

      Mən boynumun ardını yavaşca ovuşduraraq, üzümdən qorxu əlamətlərini qovmağa çalışdım.

      – Mən sadəcə istədim ki, mənə inanasınız. Siz müraciət etdiyim birinci adam deyilsiniz. Mən keşişlərdən başlayıb, mediumlara keçmişdim, sonra, rəfiqəm sizi tövsiyə etdi. Siz mənim son ümidimsiniz, Nik. And içirəm ki, Tanrını tapmasam özümü öldürəcəm. Burda və indi yox, amma tezliklə. Mənim sadəcə, Tanrının olmadığı dünyada yaşamağa gücüm yetmir. Bundan əlavə, siz nə itirirsiniz ki? Mən haqqınızı ödəyəcəyəm.

      Cavab verməmişdən əvvəl, xəyalımda onun sözlərini götür-qoy etdim. XX əsrin sonlarında Tanrını tapmaq elə də asan məsələ deyil. Əlbəttə, əvvəlcə bu, uşaq oyuncağı kimi asan görünür: Bütün radio və televiziya kanallarında, hər küncdə-bucaqda Tanrının adı ilə alver edirlər. Saxta tanrılardan da qıtlıq çəkmirik. Amma, mən özüm…də həqiqi mala hələ rast gəlməmişəm. Yaxşı, bu çoxdan olub. Bununla belə, Tanrını axtarmaq fikrində nəsə cəlbedici bir şey var idi.

      Bundan başqa, Valeri haqlı idi: mən heç bir şey itirmirdim.

      O, məni də maraqlandıran problemi araşdırmaq üçün pul təklif edirdi. Həm də anlayırdım ki, onun intihar təhdidləri zarafat deyil. Onun son ümidi olduğum halda işdən imtina edirəm, o da tapançanı gicgahına dirəyərək, evini güllədən dağılmış beyninin parçaları ilə bəzəyir – düşüncəsi ilə necə yaşaya bilərdim?

      Nə qədər ağlasığmaz görünsə də, razılaşmaq üçün səbəblərim imtina etmək üçün olanlardan daha çox idi.

      – Adətən, mən günə iki yüz alıram… Rokfordun aldığı qədər.

      2

      Yaşamıram, sadəcə çalışıram dəli olmayım

      O üzündə ümidsizlik olan xətti keçməyim

      Səhər Meditasiya edib, İşığ Qatarına minim,

      Gecə bir şüşə şərabla özümü müalicə edim.

      Mən San-Fransiskonu sevirəm. Şəhərin ruhu mən yaşayan hissədə başqa rayonlardan daha yaxşı duyulur. İki il bundan əvvəl, sığorta şirkətini tərk edərək, "Balıqçı Liman"ından bir neçə məhəllə yuxarıda, şəhərin işgüzar hissəsində məskunlaşdım. Çox da böyük olmayan köhnə anbarın yuxarı mərtəbəsini beş illiyə icarəyə götürəndə, orada tam nizamsızlıq hökm sürürdü: dörd köhnə divar, sınıq pəncərələr və quş nəcisi, yapışqan zir-zibil və, sonralar bir yoldaşın mənə anlatdığı kimi, gəmi mühərrikinin kəsilmiş paslı hissəcikləri ilə örtülmüş çürük döşəmə.

      Sözün СКАЧАТЬ