Əlvida silah. Эрнест Миллер Хемингуэй

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ style="font-size:15px;">      – Səkkiz il. Biz bir yerdə böyümüşük.

      – Bəs nə üçün qabaqca ona ərə getmədiz?

      – Özüm də bilmirəm, – qız dedi, – Çox ağılsızlıq elədim. Mən bunu heç olmasa onun xatirinə edə bilərdim. Fəqət elə bilirdim ki, bu cür onun üçün daha pis olar.

      – Başa düşürəm.

      – Siz heç sevmisiz?

      – Yox, – dedim.

      – Biz skamyada əyləşdik və mən ona baxdım.

      – Sizin gözəl saçlarınız var, – dedim.

      – Xoşunuza gəlirmi?

      – Çox.

      – O öləndə mən bunları kəsmək istədim.

      – Nə danışırsınız.

      – İstəyirdim ki, ondan ötrü heç olmazsa bir şey edim. Mən belə şeylərə əhəmiyyət vermirdim; o nə istəsəydi edə bilərdi. O nə istəsəydi ona nail ola bilərdi, amma əgər başa düşsəydim. Mən ona ərə gedərdim, ya da elə-belə. İndi mən bunların hamısını başa düşürəm. Lakin o vaxt o, müharibəyə getməyə hazırlaşırdı, mən isə heç bir şey başa düşmürdüm.

      Mən susurdum.

      – Mən o vaxt, ümumiyyətlə, heç bir şey başa düşmürdüm. Mən elə bilirdim ki, bu cür onun üçün daha pis olar. Mən elə bilirdim ki, bəlkə o, buna tab gətirmədi. Sonra isə onu öldürdü-lər, indi hər şey bitdi.

      – Kim bilir.

      – Bəli, bəli, – o dedi. – İndi hər şey bitib.

      Biz o biri şəfqət bacısı ilə söhbət edən Rinaldiyə nəzər saldıq.

      – Onun adı nədir?

      – Ferqyuson. Sizin dostunuz, gərək ki, həkimdir?

      – Bəli. O, çox yaxşı həkimdir.

      – Çox yaxşı. Cəbhə yaxınlığında yaxşı həkimə az rast gəlmək olur. Axı, bura lap cəbhəyanı xətdir, elə deyilmi?

      – Əlbəttə.

      – Axmaq cəbhədir, – qız dedi. – Amma bura çox qəşəng yer-dir. Nə deyirlər, hücum olacaq?

      – Bəli.

      – Onda bizim də işimiz olacaq. İndi heç bir iş yoxdur.

      – Siz çoxdanmı şəfqət bacısı işləyirsiz?

      – On beşinci ilin axırından. O, gedən kimi, mən də getdim. Yadımdadır, başıma belə bir axmaq fikir gəlmişdi ki, o mənim işlədiyim hospitala düşəcək. Qılınc zərbəsindən yaralanmış, başı sarınmış, ya da çiynindən yaralanmış halda. Nə isə, ro-mantik bir şey.

      – Bura ən romantik cəbhədir, – dedim.

      – Bəli, – qız dedi. – Adamlar təsəvvür edə bilmirlər ki, Fransada müharibə nə deməkdir. Əgər onlar təsəvvür etsəydilər, bu cur davam edə bilməzdi. O, qılınc zərbəsindən yaralanmadı. O, tikə-tikə oldu.

      Mən susurdum.

      – Siz elə bilirsiz ki, bu həmişə davam edəcək?

      – Yox.

      – Bəs nə olacaq?

      – Bir yerdə üzüləcək.

      – Biz üzüləcəyik. Biz Fransada üzüləcəyik. Sommadakı kimi işlər törədəndən sonra, üzülməmək olmaz.

      – Burada üzülməz, – dedim.

      – Elə güman edirsiz?

      – Bəli, keçən yayda hər şey yaxşı gedirdi.

      – Üzülə bilər, – qız dedi, – hər yerdə üzülə bilər,

      – Almanlarda da.

      Qız:

      – Yox, – dedi. – Güman etmirəm.

      Biz, Rinaldi və miss Ferqyusona yaxınlaşdıq.

      – Siz İtaliyanı sevirsizmi? – Rinaldi ingiliscə miss Ferqyu-sondan soruşdu:

      – Bura pis deyil.

      – Başa düşmürəm. – Rinaldi başını yırğaladı.

      – Abbastanza bene8, – tərcümə etdim. O, başını tərpətdi.

      – Yaxşı deyil. Siz İngiltərəni sevirsizmi?

      – Çox yox. Bilirsizmi, mən şotlandiyalıyam.

      Rinaldi sualedici nəzərlə mənə baxdı.

      – O, şotland qızıdır, buna görə də İngiltərədən çox Şotlan-diyanı sevir, – mən italyanca cavab verdim.

      – Axı, Şotlandiya da İngiltərədir.

      Mən onun sözlərini miss Ferqyusona tərcümə etdim.

      – Pas encore9, – miss Ferqyuson cavab verdi.

      – Hələ yox?

      – Heç vaxt da olmayacaq. Biz ingilisləri sevmirik.

      – İngilisləri sevmirsiz? Miss Barklini sevmirsiz?

      – Axı, bu tamam başqa şeydir. Bu cür hərfi mənada başa düşmək olmaz.

      Bir az sonra biz vidalaşıb getdik. Evə gedərkən yolda Rinaldi dedi:

      – Miss Barklinin məndən çox sizdən xoşu gəldi. Bu, gün kimi aydındır. Amma o şotland qızı da qəşəngdir.

      – Çox, – dedim. Mən o qıza fikir verməmişdim, – O sizin xoşunuza gəlir?

      – Yox, – Rinaldi dedi.

      BEŞİNCİ FƏSİL

      Ertəsi gün mən yenə miss Barklinin yanına getdim. O bağda deyildi, buna görə də mən villanın yan qapısına tərəf döndüm, sanitar maşınları da ora gəlirdi. İçəri girib hospitalın baş şəfqət bacısını gördüm, o mənə dedi, Barkli növbətçidir.

      – Bilirsizmi, müharibədir.

      Dedim ki, bilirəm.

СКАЧАТЬ