Кая чабасың, гомер юртагы? / Куда мчишься, рысак жизни?. Рафкат Карами

Чтение книги онлайн.

      – Нигә тын? – диде Мәнвия, аптырап.

      Кызлар бер-берсенә карап көлештеләр, болай гына.

      – Син көннәреңне ничек үткәрәсең? – дип сорады Рәҗия Хөрмәттән.

      – Төрлечә була инде. Тулай торак та спортзал инде минем. Уку күп вакытны ала, телевизор карыйм. Беркөн безнең илнең җыелма командасы Англия белән футбол уйнады – ничьяга, икегә ике булды. Унысы көнне хоккей карадым, безнең Урицкий клубы ЦСКА белән уйнады.

      – Кем җиңде соң? – дип сорады Мәнвия, егетенә яратып карап, ул аны бик сагынган иде, чөнки күрешмәгәннәренә атнадан артты.

      – Тегеләр инде, җидегә бер белән оттылар.

      – Ничек карыйсыздыр шуларны?! – диде Миңнира, кашын җыерып. – Алар гел сугышалар бит.

      Хөрмәт аңа каршы төште, һәр спорт төренең кагыйдәләре булуын әйтте, кайчагында эләгешеп алалар икән – бу гадәти хәл икәнен аңлатты.

      – Бигрәк тә хоккейда… Йә бәрелешеп, йә силовой приём аркасында егылсалар, кызып та китәләр – йодрык уйнаталар. Шуңа күрә хоккей – чын ир-егетләр уены бит!..

      Аннары ул сүзне көрәш тирәсенә күчерде. Анда да төрле хәлләр булуын искәртте…

      Рәҗия кабат футбол темасына әйләнеп кайтты:

      – Пеле, Пеле, диләр, кем соң ул? Андый исем буламыни?

      – Ул Бразилия уенчысы. Чын исеме Эдсон Арантес ду Насименту… – Егет даны бөтен дөньяга таралган атаклы футболчы турында сөйләп бирде.

      Бераз гәпләшеп утыргач, Хөрмәт белән Мәнвия урамга чыктылар.

      Хөрмәт, юри үпкәләгән булып:

      – Хәлне белергә килмәдең дә, – диде.

      Эш шунда: егетләргә көрәш алымы күрсәткәндә, ул аягын каймыктырган иде.

      – Белмәдем бит, – диде кыз, акланып. – Егетләр килеп әйтсен иде.

      – Бу аксак-туксак хәлдә килеп күренәсем килмәгән иде дә, бик сагындым, – диде егет, юри чатанлаган булып.

      Мәнвиянең ачуы килде:

      – Хәзер мин гаепле.

      – Үпкәләмә, үпкә бәлеше ашатырмын.

      – Үзең аша!

      – Ярый, бар, кер, – диде Хөрмәт, кызы ни әйтер икән дип, һәм, яннан карап, аның реакциясен белергә теләде.

      – Ашыгасыңмыни?

      – Юк та. Исән булсам, бер килермен әле, – диде егет, һаман аны үртәп.

      – Бар, – диде кыз, иренен турсайтып, аннары дымланган күзләрен тутырып Хөрмәткә карады: – Хәзер хәлең ничек соң?

      – Врач әйтте, өч көннән үләсең, диде.

      – Ай Ходаем! – дип кычкырып җибәргәнен Мәнвия сизми дә калды, егетнең сүзләрен чынга алып.

      – Хәзер шундый машина бар: предсказать может. – Ул эчтән генә көлде һәм мескен Мәнвияне кызганып та куйды. – Ярар, шаярттым гына, үпкәләмә. Гафу ит.

      – Гафуың белән сату ит, акчасын миңа сдавать ит, – диде Мәнвия, иренен турсайтып, ләкин ачуы тиз басылды.

      Урамда эре, йомшак кар ява, бөтен тарафта ак мамык оча сыман. Егет кызның иңбашыннан тотты да юл читендәге карга екмакчы булды.

СКАЧАТЬ