Әсәрләр. 1 томда / Собрание сочинений. Том 1. Мухаммет Магдеев

Чтение книги онлайн.

      Поезд ыжгырып чапкан көйгә кычкыртып алды. Акрыная башлады. Тормозлар ысылдады. Баязитова башын чыгарып алга карады – ерактан станция утлары җемелди иде. Һич тә көтмәгән урында, кырда, поезд туктады да калды. Баязитованың мамык шәленә бияләй кадәр су килеп төште. Бу – соңгысы иде. Баязитова карлы шлак өстенә сикерде. Туңган аякларының сөякләре яңгырап алды. Ул, бернигә карамый, состав буенча артка таба йөгерде. Аңа хәзер үзен тотып милициягә тапшырырга тиешле кешеләрне табарга кирәк иде. Аңа исән калырга кирәк иде. Кайда гына соң бу кондуктор дигәннәре? Урта вагоннарның берсендә ут яктысы күренде. Баязитова тыны буылганчы йөгерде, түбәсе ябык товар вагонының урта ишеге бераз гына ачылган, һәм аннан тәмәке уты күренеп тора иде. Поезд кычкыртты. Йә кырда катып үләсең, йә шушы утлы ишеккә ябышасың! Уйлап торырга вакыт юк иде – Баязитова бозлы бияләе белән биек ишекнең кырыена килеп ябышты. Буферлар шаулап алды. Билгесез куәтле бер көч аны күтәрде дә вагон эченә суырды. Әллә кай төшләр бәрелде, әллә кай төштәге сөякләр җылынып китте. Аң кергәч торып караса – каршында учак күрде. Зур табаклы тимерне вагон идәненә салганнар да ут якканнар. Вагонның ике башында да фонарь эленгән. Бераздан күз ияләште: вагон идәненә беркетелгән калын шпалларны киртләп зур-зур мичкәләр урнаштырганнар. Бер кырыйда мул итеп салам өелгән. Анда толып кигән берәү йоклап ята. Баязитовага кул биргәне дәшмәде. Һаман тәмәкесен суыра-суыра, башын чыгарып карап бара иде.

      Билгесез станциянең утлары җемелдәп калды. Кара урман башланды.

      – Йә, куян баласы, син нишләп төнлә йөрисең? – диде тәмәкеле кеше, вагонның шудырмалы ишеген ябып.

      Баязитова курыкмады. Хәзер ул исән калачак, сеңелләренә рулетны бирәчәк, Әлтафига әҗәтен түләячәк һәм диктант дәресенә дә килеп җитәчәк иде.

      Салам арасындагы толып та, карт аюдай кыймылдап, учак янына килде.

      Болар азәрбайҗанлылар икән. Берсе татарча шактый ук чибәр сөйләшә. Сугышка кадәр Казанның Чехов базарында җимеш саткан. Тик акчаны гына «манат» дип сөйләшә. Сорашып белделәр: кызый укудан өч көнгә бәйрәмгә кайта икән. Ә үзләре?

      – Менә Кавказдан кузгалганга ай була, – диде татарча белгәне. – Фронтка, алгы сызыкка барабыз. Анда кыш бик суык бит, ә без сугышчыларга Кавказ җылысын алып барабыз. – Кара мыеклы, кара күзле абзый көлде. Төнге учакта аның ап-ак тешләре ялтырап күренде. – Безнең Кавказның йөзем суын авыз иткән кеше үлми. Бу – тереклек суы… Тик менә тиешле эшелонга такканчы гына озак селкетеп йөрттеләр. Син утырган станциядә көне буе яттык. Менә әле тактылар да, каядыр үз эшелоныбызны эзләп барабыз…

      Баязитова кыюланды. Шәлен салып, учак ялкынына тотты. Шәлдән пар күтәрелде.

      – Ах-вах, син юеш түгелме соң? – дип, кара мыеклы шәлне кулына алды.

      Баязитова хәлне сөйләп бирде. Кара мыеклы ыгы-зыгы килде.

      – Агамали! СКАЧАТЬ