Zamanın əsirləri. Reyhan Yusifqızı

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ Səmada isə sirli bir şəkildə gölün rəngdən-rəngə çalan suları, suyun səthində xəfifcə titrəyən suzanbağı və yosunlar, adacıqlar və mağaralar əks olunur, ara-sıra itib gedərək bir-birini əvəz edirdi.

      Bu axşam dünyanın ən gözəl axşamlarından biri idi.

      Kiçik adacıqlar bu gözəl gölü hissələrə bölürdü. Sağ tərəfdə uzaqlardan qıvrıla-qıvrıla gələn çay köpüklənən sularını gurultu ilə gölə axıdırdı. Solda isə göl dik bazalt divarlarla əhatə olunmuşdu.

      Başlarına gələnləri bir anlıq unudan uşaqlar qışqıraraq şən səslərlə gölü salamladılar. Əlindəki çantanı çiyninə aşırmış Kənan qərb tərəfdən səmanı örtməyə çalışan qara buludları göstərdi. Gölün üzərindən meşəyə tərəf sürünən buludlar hər an şəklini dəyişərək yavaş-yavaş irəliləyirdi. Bir azdan məlum oldu ki, uşaqların bulud zənn etdikləri saysız-hesabsız iri quşlardır. Əvvəl qarıldaşan qarğalar, onların ardınca havada süzən durnalar, rəngli başını irəli uzatmış ördəklər, uzunboğaz qazlar, sığırçınlar, qaratoyuqlar, sağsağanlar… Uşaqlar quşlara əl elədilər. Amma onların sevinci uzun sürmədi. Meşə tərəfdən gələn tükürpədici ulama səsi onları vahiməyə saldı.

      Dostlar ikisi də birdən qayanın üstünə çökdü.

      – O nə idi?!

      – Bilmirəm!

      – Qayaların arasında dəlmə-deşiklər, mağaralar ola bilər, – deyə Rüstəm pıçıldadı, – balaca bir yer tapsaydıq…

      Rüstəm udqundu. Qorxu hələ onların aclıq və susuzluq hislərini kütləşdirmişdi. Geri çəkilib qayanın üstündə oturdular. Bu zaman Kənanın şalvarının arxa cibində nəsə daşa dəyib taqqıldadı. Bu, mobil telefon idi.

      Telefonun batareyası hələ yatmamışdı. Kənan onun düyməsini basan kimi ekran işıqlandı. Kənan sevincək dalbadal bir neçə nömrəyə zəng vurdu; aydın məsələ idi ki, zəng çatmırdı.

      – Daş dövründən XXI əsrə zəng vurursan? – deyə Rüstəm istehza etdi.

      – Neyləyim? Bizi elə günə qoymusan ki…

      Növbəti ulama səsi onları reallığa qaytardı. Səs aşağıdan gəlirdi.

      Onlar qayanın təpəsinə sürünüb dikdirdən aşağı baxanda dəhşətə gəldilər. Qayaların altında – çayın yatağının genişlənib gölə qarışdığı yerdə böyük bir tala cürbəcür heyvanlarla dolu idi. Buranın suvat olduğu aydın idi: heyvanlar axşam su içmək üçün bura gəlirdilər. İncə antiloplar, sayqaklar, iri atlar, nazikayaq vəhşi eşşəklər, saqqallı muflonlar (vəhşi qoçlar), bir neçə təkə və başqa otyeyən heyvanlar bir-birini itələyir, qabağa soxulurdular. Onlardan bir az aralı başında sanki böyük bir ağac bitmiş qoca maral buynuzlarını arxaya tutaraq vüqarla dayanmışdı. Bütün heyvanların önündə, ən yaxşı yerdə durmuş nəhəng kərgədan tələsmədən, rahat-rahat su içirdi. Qalanlar isə qulaqlarını şəkləyərək qorxa-qorxa, hər an qaçmağa hazır vəziyyətdə susuzluqlarını yatırırdılar. Meşənin qanunu belə idi: zəif olan daim qorxu içində yaşamalı idi.

      Birdən heyvanların başı eyni səmtə – meşə tərəfə döndü və onlar təlaşlanıb bir-birinə qarışdılar. Meşə yolunda iri bir bəbir göründü. Onun ipək kimi parıltılı, gözəl, xal-xal dərisinin altından güclü əzələləri sezilirdi. Yırtıcı başını qaldırıb sarı gözləri ilə qabağından qaçan heyvanlara baxdı. İri caynaqlı ağır pəncəsi ilə torpağı cırmaqlayıb xırıltılı səslə mırıldadı. Onun arxasında quyruq bulayan çaqqal və kaftarlar qorxularından pöhrəliklərə girdilər. Adətən, leş yeyən və üfunət qoxuyan bu yaramazlar nəhəng və güclü heyvanların ardınca gəzir, onların yeməyindən qalan qalıqlarla dolanırdılar.

      Boyu bir az alçaq olan dişi bəbir də cəngəllikdən çıxıb arxada dayandı. Bundan ürəklənən yırtıcı hədələyici görkəm alıb qıvraq bədənini geri dartdı və irəli sıçradı. Bir neçə sıçrayışla o, suvatın tən ortasına düşdü və vəhşi atlardan birinin belinə tullanıb boğazını gəmirməyə başladı.

      Aləm bir-birinə qarışdı. İndiyə kimi kolluqda gizlənən canavarlar qarışıqlıqdan istifadə edərək antilopa hücum etdilər. Haradansa bir qartal şığıdı, körpə antilopu caynağına alıb göyə qalxdı. Heyvanlar bir-birini tapdalayaraq qaçmağa başladılar.

      Səs-küy özünü bütün heyvanlardan güclü sayan kərgədanı hirsləndirdi. O, gödək, kötük kimi qalın, qranit kimi möhkəm ayaqları üstə geri döndü. Onun qırışıq, palıd qabığı kimi qalın dərisinə nə şirin, nə də bəbirin iri dişləri bata bilirdi. Hirslənmiş kərgədanın qarşısından qaça bilməyən məhv olurdu. Qan gözlərini tutmuş ağılsız heyvan aşağı əyilib bir metrə çatan buynuzunu qabağa tutdu və böyürdü. Gödək ayaqlar hərəkətə gələrək kərgədanın ağır bədənini sürətlə irəli apardı. O, tufan, qasırğa kimi qarşısına çıxanı süpürləyirdi. Bir neçə canavar kötük ayaqların altında meyvəqurdu kimi əzildi. Bu nəhəngin gözləri pis görsə də, o, qoxuları bir-birindən yaxşı seçib ayırırdı. Kərgədan şikarından əl çəkmək istəməyən bəbirə tərəf yönələrək onu buynuzu ilə vurub kənara atdı, sonra qarşısıalınmaz bir qüvvə ilə hücumu davam etdirdi. Bəbirin xallı bədəni bir neçə dəfə göydə fırlandı, sonra isə yerə düşüb kərgədanın tapdağı altında qaldı.

      Qorxudan tir-tir əsən uşaqlar geri qaçmağa başladılar. Əgər bu gördükləri həyatda deyil, filmdə baş versəydi, onlar maraqla axıra kimi izləyərdilər. İndi isə onlar canlarının hayında idilər. Kənan elə telefon əlində qayanın üstündən sürüşüb yarğana düşdü, Rüstəm də onun ardınca. Cığırın cəngəlliyə burulduğu yerə çatanda dayanıb mübahisə etdilər. Kənan meşə kənarındakı hündür, sıx budaqlı ağacların birinə dırmaşıb budaqların arasında yatacaq yer düzəltməkdə israrlı idi. Rüstəm isə qayaların arasında daldalanacaq tapmağı təklif edirdi. Meşə tərəfdən, lap yaxından gələn böyürtü onların mübahisəsinə son qoydu. Başlarını çevirib baxan uşaqlar heyrətdən və qorxudan yerlərindəcə donub-qaldılar.

      Mağara ayısı

      Yırtıcı heyvanların çoxu insanı güclü hesab edərək ondan uzaq gəzir. Bu, indi də belədir, o dövrlərdə də belə idi. Yırtıcılar yalnız çox ac və ya təhqir edilmiş olanda insanlara hücum edirlər. Xüsusilə də qəbiləsindən ayrı düşmüş insanlara…

      Uşaqların, demək olar ki, iyirmi addımlığında nəhəng, tüklü bir heyvan durmuşdu. Onun aşağıya doğru ensizləşən iri başı, ağır, amma qıvraq, əyri və qısa ayaqları, qabarıq alnı və donuq-donuq baxan xırda gözləri vardı. Bu, böyük bir ayı idi. Uşaqlar onu qarşılarında görcək dəhşətdən yerlərindəcə donub-qaldılar.

      Əslində, bu güclü və nəhəng heyvan sakitcə öz mağarasında və onun ətrafında yaşayır, kimsəyə СКАЧАТЬ