Пьесалар / Пьесы. Карим Тинчурин

Чтение книги онлайн.

      Әби. Нәрсә, кем бар анда? Ай, балакаем, кайттыңмыни?

      Мансур. Әби, син элек шуны безгә әйт: билең авыртамы?

      Әби. Бик авырта, балакай. Менә күсәк белән кыйнаган шикелле инде.

      Мансур. Әйттем бит. Ха-ха-ха!..

      Әби. Кунак бар икән. Күрми дә торам. Исәнме, бәбкәм. Кунакка самавыр куярга кирәк. Син, Мансур, балакай, кайда йөрисең? Кичәдән бирле башымны әйләндереп бетерделәр.

      Мансур. Кемнәр?

      Әби. Кемнәр икәнлекләрен белмим. Әмма башымны бик әйләндерделәр.

      Мансур. Йә, йә?

      Әби. Әллә нинди кешеләр килеп, сине сораштырып көтеп тордылар-тордылар да соңыннан сугыштылар. Базга качып кына котылдым. Аллага шөкер әле, нәрсәләремә тимәгәннәр.

      Мансур. Соң син кемнәр икәнен сорашмадыңмыни?

      Әби. Алдан килгәне абзаң дип әйтте үзен. Соңынтын килгәннәре әллә нәрсәләр сораштырып башымны әйләндереп бетерделәр.

      Мөршидә. Әйттем бит…

      Мансур. Йә, йә?

      Әби. Шул, гөмбә, диләр, каравыл, диләр, акча, диләр. Башымны катырып бетерделәр. Бүген дә сине сорап бер әфәнде белән бер бай кеше килгәннәр иде. Йорты теге зур бакча каршында, ди. Әй, аты коргыры, исеме хәтеремнән чыккан лабаса. Әй балакай, кәбестә алып кайттыңмыни?

      Мансур. Әби, син безгә самавыр куй. Безне бик һәйбәтләп сыйла!

      Мөршидә. Юк, юк, рәхмәт. Безнең вакытыбыз юк, әби.

      Әби. Минем самавырым бик тиз кайный. Хәзер булыр, балалар. Кәбестәңне… (Ала башлый.)

      Мансур. Кешенеке ул, әби.

      Әби. Ярый, ярый. Хәзер самавырым кайнап чыгар, Алла боерса. (Чыга.)

      Мөршидә. Син чәйләр эчеп әллә төрмәгә ябыласың киләме?

      Мансур. Нигә?

      Мөршидә. Юк, Мансур, бу шаяруларың урынсыз. Бел дә тор: килеп басарлар.

      Мансур. Безнеме?

      Мөршидә. Әйе.

      Мансур. Әй, исең киткән икән. Без полициянең борын төбеннән кача алабыз. Әнә ул тәрәзәне күрәсеңме?

      Мөршидә. Йә?

      Мансур. Менә шул инде.

      Мөршидә. Нәрсә шул инде?

      Мансур. Менә шуннан бакчага, аннан тар тыкрык буйлап күлгә, күлдә көймәләр күп була. Берсенә утырабыз да выжт пристаньга. Анысы өчен син кайгырма… Шулай да җыенырга кирәк булыр, ахрысы.