Пьесалар / Пьесы. Карим Тинчурин

Чтение книги онлайн.

      Мөршидә. Шул, кичәдән бирле бөтен полиция, охранка сине эзләп йөриләр. Бездә бөтен җирдә сакчылар, полицейскийлар тора. Мине һичбер яры чыгармыйлар. Шакирҗан абый һуштан тайдырганчы кыйнады. (Елый.)

      Мансур. Синеме?

      Мөршидә. Әйе. (Елый.)

      Мансур. Ни өчен?

      Мөршидә. Бергәләп урлагансыз, ди. Син аларга акча урынын күрсәткәнсең, ди. Акчаларымны хәзер табып китер, юкса үтерәм, ди. Көчкә генә бакча аркылы качып котылдым. (Елый.)

      Мансур. Йә, тынычлан, Мөршидә… Хуш, мине эзлиләр, дисеңме әле?

      Мөршидә. Бик эзлиләр.

      Мансур. Хуш. Инде нишлибез?

      Мөршидә. Безгә хәзер бу шәһәрдән бер минут тормыйча китәргә кирәк.

      Мансур. Кая?

      Мөршидә. Кая күз күрер. Ләкин хәзер, хәзер үк китәргә кирәк. Юкса сине дә, мине дә харап итәчәкләр.

      Мансур. Минем бит бер тиен дә акчам юк.

      Мөршидә. Миндә бар. Яхшырак нәрсәләремнең барын да менә монда төядем. Мин инде мәңгелеккә ул йорттан аерылдым. Әйдә, җаным, тизрәк китик. Зинһар, китик.

      Мансур. Минем бит фельетоным өчен акча аласым бар.

      Мөршидә. Күпме?

      Мансур. Ун сум.

      Мөршидә. Калсын, калсын. Монда эш акчада түгел, башта эш, аңлыйсыңмы, башта! Тотылсак, башыбыз гомергә харап булачак бит.

      Мансур (уйланып йөреп, капчык өстенә утыра). Менә юләр балыклар. Каян уйлап чыгарганнар, ә мин тагын Ильясның кәбестә бакчасында гамьсез ятам. Монда хәлләр болай икән.

      Мөршидә. Ул кулыңдагы төенеңдә нәрсә тагын?

      Мансур. Кәбестә. Яшелчәләр кибетенә күрсәтергә дип, Ильяс биреп җибәрде. Кара әле, Мөршидә, син җәйнең бу вакытында яңа кәбестә күргәнең бар идеме?

      Мөршидә. Нигә булмасын.

      Мансур. Мин бу вакытта яңа кәбестәне беренче тапкыр күрәм. Ильяс оранжереяда үстергән. Аңарда меңләп калды әле. Кил әле, җаным, утыр, бераз хәл җый! (Капчыкка икәү утыралар.) Шулай, китикме икән? Бәлки, бернәрсә дә булмас әле?

      Мөршидә. Булмаган кая, акча синдә дип бөтен шәһәр шаулый.

      Мансур. Бер яктан, шатлык, икенче яктан, бу аяк астыннан чыккан бәла башымны тәмам катырды, йә, буласы булыр. Кайгырма, җаным. Менә без хәзер икәү бергә. Бүгеннән син минем гомерлек дустым буласың. Шунысы җитә. Ә безнең киләчәкне…

      Мөршидә (торып). Шулай да, Мансур, китәргә ашыгырга кирәк.

      Мансур. Өлгерербез әле.

      Мөршидә. Килеп бассалар?

      Мансур. Минем бу бүлмәне эзләп тапканчы бер атна үтәр.

      Мөршидә. Садрый белә бит.

      Шакирҗан (Мөршидә капчык өстенә кинәт утырганда). Ай, кабыргам!

      Мансур (сикереп торып). Бу нинди тавыш?

      Мөршидә (капчыкны күрсәтеп). Менә моннан чыкты.

      Мансур. Ха-ха-ха!.. Син, Мөршидә, бигрәк каушагансың. Колагыңа әллә нәрсәләр ишетелә башлаган.

      Мөршидә. Юк, чынлап, шуннан чыккан төсле тоелды.

      Мансур. Анда иске китаплардан башка бернәрсә дә юк. (Капчыкны типкәли.)

      Мөршидә. Соң, тавыш?

      Мансур. Әбинең биле сызлый торгандыр. СКАЧАТЬ