Ochrona ludności. Wybrane problemy. Bogdan Michailiuk

Чтение книги онлайн.

34

Od roku 1934 funkcjonował pod nazwą: Związek Ochotniczych Straży Pożarnych RP.

35

Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29 stycznia 1937 roku o przygotowaniu w czasie pokoju obrony przeciwlotniczej…, dz. cyt., § 14.

36

J. Suwart, Zarys Obrony Cywilnej…, dz. cyt., s. 21

37

„Każdy z nich był aktywnym propagatorem obrony przeciwlotniczej. Jednak obronę przeciwlotniczą i przeciwgazową ludności na pierwszym miejscu stawiali: Z. Marynowski, Z. Wojnicz-Sianożęcki, Z. Drogosław, S. Abżółtowski, W. Sikorski i J. Zając. Autorzy ci w swoich pracach sygnalizowali konieczność organizacji obrony przeciwlotniczej czynnej i biernej na obszarze całego kraju, ze szczególnym uwzględnieniem osłony węzłowych ośrodków o znaczeniu politycznym, wojskowym i ekonomicznym, ośrodków, które stanowiły największe skupiska ludzi”. Cyt. za: R. Kalinowski, Obrona Cywilna…, dz. cyt., s. 13–14.

38

M. Flemming, J. Gołębiewski, S. Olbryś, Ochrona ludności – wybrane zagadnienia, Urząd Szefa Obrony Cywilnej Kraju, Warszawa 1997, s. 24.

39

A. Brzeziński, Starachowicki wrzesień 1939. Historia ziemi starachowickiej, Starachowice 2010, s. 60–61.

40

Poniżej przedstawiono listę najważniejszych z tych wydarzeń w układzie chronologicznym:

• dwubiegunowy podział świata (warto w tym miejscu zaznaczyć, iż rozwój obrony cywilnej przebiegał w tych dwóch blokach odmiennie);

• „zimna wojna”;

• próba z bronią jądrową w Związku Radzieckim w roku 1949;

• wojna koreańska w latach 1950–1953;

• wystrzelenie pierwszego sztucznego satelity Ziemi w 1957 roku;

• kryzys berliński w roku 1961;

• kryzys kubański w 1962;

• wojna wietnamska w latach 1963–1975;

• katastrofa czarnobylska w 1986 roku;

• upadek Imperium Radzieckiego i oddalenie widma kolejnej wielkiej wojny.

Za: M. Flemming, J. Gołębiewski, S. Olbryś, Ochrona ludności…, dz. cyt., s. 24.

41

R. Kalinowski, Obrona Cywilna…, dz. cyt., s. 23.

42

J. Suwart, Zarys Obrony Cywilnej…, dz. cyt., s. 147.

43

R. Kalinowski, Obrona Cywilna…, dz. cyt., s. 39.

44

Ustawa z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (Dz.U. z 1967 r., nr 7, poz. 31), art. 137.

45

Uchwała Rady Ministrów nr 111/73, 18 maja 1973 r. w sprawie obrony cywilnej, nr 15 i 16.

46

J. Suwart, Zarys Obrony Cywilnej…, dz. cyt., s. 190.

47

K. Leśniak-Moczuk, Społeczna ocena transformacji systemowej w kontekście nierówności społecznych, Uniwersytet Rzeszowski, Rzeszów 2007, s. 158.

48

J. Suwart, Zarys Obrony Cywilnej…, dz. cyt., s. 199.

49

Tamże.

50

Największe powodzie w Polsce. Powódź tysiąclecia i inne – opis i zdjęcia, http://www.ekologia.pl/srodowisko/ochrona-srodowiska/najwieksze-powodzie-w-polsce-w-xx-i-xxi-wieku,12426,3.html (dostęp: 12.02.2017 r.).

51

Ustawa z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym (Dz.U. z 2007 r., nr 89, poz. 590 z późn. zm.).

52

J. Gołębiewski, Zasady bezpieczeństwa. Standardy europejskie, Wyd. Difin, Warszawa 2017, s. 11.

53

Tamże.

54

Np. w XVII w. Montesquieu wzywał do humanitarnego prowadzenia wojen, potępiając okrutne traktowanie ludności cywilnej, zwłaszcza reprezentującej odmienną rasę. Na kartach projektu Deklaracji prawa międzynarodowego z 1795 roku czwartą pozycję przyznano zasadzie mówiącej o tym, by w trakcie pokoju narody świadczyły sobie wzajemnie możliwie jak najwięcej dobra, natomiast w czasie wojny – by wyrządzały swoim przeciwnikom możliwie najmniejsze krzywdy. Zob.: M. Szczęśniak, Obrona cywilna…, dz. cyt., s. 282.

55

Declaration Renouncing the Use, in Time of War, of Explosive Projectiles Under 400 Grammes Weight, Saint Petersburg, 29 November/11 December 1868, https://ihl-databases.icrc.org/applic/ihl/ihl.nsf/Article.xsp?action=openDocument&documentId=568842C2B90F4A29C12563CD0051547C (dostęp: 10.10.2016 r.).

56

Tamże, § 2.

57

L. Gelberg, Prawo międzynarodowe i historia dyplomatyczna. Wybór dokumentów, PWN, Warszawa 1954, s. 108.

58

IV Konwencja dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej z 1907 roku (tzw. konwencja haska), Aneks do konwencji: Regulamin dotyczący praw i zwyczajów wojny lądowej, podpisana w Hadze, 18 października 1907 roku (Dz.U. z 1927 r., nr 21, poz. 161), art. 23.

59

Tamże, art. 46.

60

Tamże, art. 25.

61

Została podpisana 26 czerwca 1945 roku przez 50 państw na zakończenie konferencji w San Francisco (25–26 czerwca 1945 roku). Polska nie miała reprezentanta na przywołanej konferencji, podpisała Kartę później, jednak jest traktowana jako 51 członek-założyciel. Karta weszła w życie 24 października 1945 roku, po jej ratyfikowaniu przez większość uczestników konferencji w San Francisco. Traktat stanowi umową międzynarodową, na mocy której została utworzona i funkcjonuje Organizacja Narodów Zjednoczonych. Szerzej: J. Rydzkowski, Słownik Organizacji Narodów Zjednoczonych, Wiedza Powszechna, Warszawa 2003, s. 75–76.

62

I. Malinowska, Prawa człowieka i ich ochrona międzynarodowa, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 1996, s. 21.

63

J. Rydzkowski, Słownik Organizacji Narodów…, dz. cyt., s. 28–29.

64

Karta Narodów Zjednoczonych (Dz.U. nr 23, poz. 90), R. I, art. 1 pkt 1 oraz art. 2 pkt 3.

65

Tamże.

66

Tamże, R. III, art. 7 pkt 1.

67

Szerzej: tamże, R. IV.

68

Szerzej: tamże, R. V oraz VI–VIII.

69

Szerzej: tamże, R. X.

70

Szerzej: tamże, R. XII–XIII.

71

Szerzej: tamże, R. XIV.

72

Szerzej: tamże, R. XV.

73

Pierwsza konwencja genewska została przyjęta i podpisana 22 sierpnia 1864 roku i dotyczyła polepszenia losu rannych w armiach czynnych. Podnosiła kwestie dotyczące zajmowania się rannymi podczas walk oraz powołania personelu sanitarnego, odpowiedzialnego za ratunek poszkodowanych. СКАЧАТЬ