Kajtuś Czarodziej. Janusz Korczak

Чтение книги онлайн.

      Zatrzymał się przed fryzjerem i myśli.

      – Ale ty ciągle to samo. To nie sztuka.

      – Nie podoba ci się, to nie. Sam sobie chodź i wymyślaj co innego.

      – No już dobrze. A tu co powiesz?

      – Nie spiesz się. Poczekaj. Zobaczę.

      Wchodzi.

      Ładnie tu. Czysto. Pachnie.

      Perfumy w różnych butelkach. Mydła kolorowe. Grzebienie. Pomady2. Puder.

      Kasjerka czyta książkę.

      – Czego sobie życzysz, kawalerze? – pyta się pan.

      Pan młody i wesoły.

      – Proszę o pomadę na porost królewskich wąsów.

      – Dla kogo?

      – Dla mnie.

      Pani przerywa czytanie i patrzy.

      Pan oczy szeroko otworzył.

      – A na co ci wąsy?

      Kajtuś patrzy naiwnie i mówi:

      – Na przedstawienie w szkole.

      – A co będziesz przedstawiał?

      – Króla Sobieskiego3.

      – Mogę namalować ci wąsy.

      – Ja wolę prawdziwe.

      – A potem co zrobisz po przedstawieniu?

      – A ogolę.

      Śmieją się.

      Uwierzyli.

      – Niech mu pan da wody kolońskiej.

      – Nie chcę – otrząsa się Kajtuś.

      – Dlaczego nie? Będziesz pachniał.

      – Nie chcę. Chłopaki śmiać się będą. Powiedzą, że się chcę żenić.

      – A ty się nie chcesz żenić?

      – Pewnie, że nie. Na co?

      Nudzi się młodym w sklepie, więc radzi pożartować.

      Ale weszła kupująca. Rozmowę przerwała.

      – Przyjdź, to cię pomaluję. Będą jak prawdziwe.

      – Ale zaprosisz nas na przedstawienie? Pamiętaj.

      Kolega się niecierpliwi.

      – Coś tak długo siedział?

      – Perfumować mnie chcieli.

      – Za darmo?

      – No chyba.

      – Dlaczego nie dałeś?

      – Co mają towar marnować? Pożartować można. Ale nie jestem pętakiem. Nie lubię oszukańców4.

      – No pewnie.