Закопува Забна жаба. Фантазија комедија. СтаВл Зосимов Премудрословски

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ на коските на Черевич, која исто така се симна и висеше полека движејќи се во воздухот среде бавен скок. Тој, сепак, веднаш се фрли во брзината на нашето време. – Па, така ќе ме цицаш овој пат?

      – - Нос! – одговори бавно скокотливиот рид Казулија.

      – - Седнете на носот? Затоа немам нос. Јас не сум ќелава мачка? Дека тој има нос. И јас имам клун. – го потврди врабецот и ги зацврсти очите на туберкулата од која мустаќи се испакнати исто толку бавно, потоа сферичен нос.

      – - Главната работа е тој јазик да биде. – додаде Уважената Черевич. – зборлест и расипан како врабец…

      Но Стасијан веќе не ги слушаше и не ги погледна. Се заинтересирал за носот од дупката со мустаќи, која полека се искачувала од дупката. Беше крт, но Стасијан не го знаеше ова. Зеде слама лежејќи во близина и отиде и го залепи во ноздрата и ја прегази на место со нос и мустаќи во дупката. Славата мешавина се меша полека, проследена со истата бавна кивавица. – Аапчихии … – полета од ноздрите и исто така полека. Стасијан дури успеа да заспие, додека сламата го допре земјата, а крт повторно почна да се искачува и се покажа полека: на почетокот на мустаќите, а потоа и на носот. Спароу го стори истото и се насмевна. Слабата полека се промешува и Стасијан ја врза со мустаќи. Имаше бавна кивавица и слама, како пудра со гужва, полека, но монументално, полета надвор и се повлече на мустаќи.

      – - Ахх!! – клевета се наведна и дојде, извади слама со мустаќи, чувствував пеколна болка и брзо избега како лебарка. Стасијан приближувајќи го и му го зграпчи стомакот. И тимот се пензионираше само за еден скок во цело време поминато. Стасијан почна да се досадува и да шета: тука и таму. И само се жалеше што ги врзал мустаќите, бидејќи во близина забележал свежо легло во легло, кое било чудовиште исплашено од крт. Спароу излезе и рече среќно:

      – - Оххх, Небесни сили, бушави облаци, печено сонце, благодарам!!! Ох, небесни сили!!!!! – и тој се сети на мувите и пукна во муви, се завитка како тогаш и почна да ги чека мувите.

      – - Па, каде се тие? – врапчето се загрижи гласно.

      – - Ние сме тука, фати! – одговори черепот Зараттич.

      – - Да, не ти. Јас сум болен од вас, ми требаат муви. – и Стасијан ги мавташе со рацете така што смрдеата ќе се рашири пошироко.

      – - Ах, кои се овие муви? – праша Черевич.

      – - Сега гледате, само трпеливост. – и врабецот почна да чека, гледајќи наоколу.

      За среќа, остатоците во висина од две милијарди мушички предводени од истата летање на медот се шетаа во потрага по храна, но за жал од живите кои можеа да направат храна како мешунките Казулија, овде после експлозијата имаше само овој крт и тоа е сè, и тој воопшто, тој не полудеше од дупката и глупостите во дупката, туку го испушти лицето надвор, само за да ја промени температурата. Или можеби тој дури и ползи, или поточно, кога случајно му рчеше во заразената област. Snиркаат, arиркаат и snиркаат… и срања.

      Омилен СКАЧАТЬ