Niewolnicy snów. Część 1. Dominika Budzińska

Чтение книги онлайн.

      Wieczór dłużył się niemiłosiernie. Od momentu, kiedy zrezygnowana wróciła do domu, nie mogła się na niczym skupić. Siedziała przy biurku nad stertą rozłożonych książek, bezmyślnie wpatrując się w tekst.

      – Zjesz coś? – pani Royensen zajrzała do pokoju przez uchylone drzwi. – Zaraz będzie kolacja.

      – Nie mam ochoty.

      – Nie jadłaś obiadu.

      – Mamo, daj spokój – powiedziała poirytowana.

      Zaniepokojona Emily podeszła do córki. Dopiero teraz zauważyła zapłakaną twarz.

      – Co się dzieje? Coś w szkole? – zapytała z troską.

      Martika przytuliła się.

      – Sama nie wiem. Ciągle chce mi się płakać. Myślałam, że czas dojrzewania mam za sobą.

      – To nie to, córeczko – uśmiechnęła się. – To nagłe zmiany wywołują takie emocje – usiadła naprzeciwko. – Czasem w życiu spotykają nas sytuacje, których nie jesteśmy w stanie przewidzieć i którym nie możemy zapobiec. Trzeba umieć się dostosować, zacisnąć zęby, być twardym. Zmiany są fajne. Nadają życiu kolor. Sama się przekonasz. Jeszcze tyle niespodzianek cię czeka. Z każdym dniem będzie lepiej, zobaczysz. A kiedy już się przyzwyczaisz i zaczniesz żyć nowym rytmem, znowu wydarzy się coś, co wywróci twój świat. Tak to już jest.

      – Wiem – westchnęła głośno. – Zawsze to powtarzasz. Trzeba być twardzielem i już. Innej opcji nie ma. Inaczej masz przerąbane!

      – Powiedzmy, że można to tak ująć – Emily pokiwała głową, a potem uśmiechnęła się z pobłażaniem.

      – Jesteś taka mądra, mamo.

      – Mam nadzieję, że też będziesz. Człowieka uczą życiowe doświadczenia. A czas, wbrew pozorom, płynie na korzyść.

      – Święte słowa – dziewczyna się zamyśliła.

      – Jak tam szkoła? Znośnie? – kobieta zmieniła temat.

      – Miałam dziś dość bolesne zderzenie z panią DYREKTOR. Koszmarna baba!

      – Co zrobiła? Wniosła cię na rękach do klasy? – zażartowała, widząc jej minę.

      – Żebyś wiedziała! Szkoda gadać. Wstrętny, nawiedzony, gruby potwór w obrzydliwym kretyńskim stroju!

      – Widzę, że nie przypadła ci do gustu – Emily była rozbawiona. – Ale ten potwór ma dobrą opinię. To najlepsza szkoła w mieście i wszystko to zawdzięcza właśnie temu potworowi.

      – Podobno. Dobrzy ludzie o nad wyraz wielkich sercach też tak mówili – oznajmiła, z trudem próbując zachować powagę. Spojrzała na matkę i obie wybuchły śmiechem.

      – Ci ludzie, jak rozumiem, to twoja cudownie nawrócona klasa?

      – Nie wszystkich mam na myśli, ale są naprawdę wspaniali. Może to tylko pozory, ale dziś zrobili wrażenie. Jeśli ich zachowanie było szczere, to znaczy, że nie mogłam lepiej trafić.

      – Cieszę się. Martwiliśmy się z tatą o ciebie. Staraliśmy się wybrać dobrą szkołę, ale wiesz, jak to jest. Dobra szkoła to nie wszystko. Naprawdę się cieszę, kochanie. Taka zmiana, na dodatek w trakcie roku szkolnego to duży stres.

      – Nie dla mnie! – zrobiła dumną minę wypinając pierś do przodu.

      – Bohaterka! – rozbawiona Emily ucałowała córkę w czoło. – A teraz chodź zjeść. Założę się, że ogromna porcja lodów waniliowych obficie polana musem karmelowym natychmiast poprawi ci humor. Ale to oczywiście na deser. Najpierw konkrety! – wykrzyknęła, po czym żwawym krokiem wyszła z pokoju.

      Mama zawsze umiała ją rozweselić. Kiedy była mała zabierała na długie spacery i opowiadała zabawne historyjki. Czasami musiała naprawdę się nieźle namęczyć, ale skutek zawsze był ten sam. Martika zanosiła się śmiechem tak bardzo, że potem bolał ją brzuch. Na to też mama znajdowała sposób: po wielkiej porcji lodów ból brzucha znikał bezpowrotnie. Z czasem zabawne historyjki СКАЧАТЬ