Niezwykły dar. Diana Palmer

Чтение книги онлайн.

      Tank postanowił wybrać się do Merissy. To nie była rozmowa na telefon. Jeśli ktoś dybał na jego życie, mógł założyć mu podsłuch.

      Kiedy parkował przed chatą, Clara czekała na niego na ganku z powitalnym uśmiechem.

      – Merissa wiedziała, że przyjedziesz. Ma okropną migrenę i musiała się położyć – dodała zmartwiona. – Ból dokucza jej od rana, więc lek nie skutkuje.

      – Pigułki od lekarza?

      – Leki ziołowe. Mój dziadek był szamanem Komanczów – odparła, spuszczając wzrok. Tank przyglądał się jej z niedowierzaniem. – Wiem, że jestem blondynką. Merissa też, ale to prawda. Miałam syna, niedługo po urodzeniu Merissy, który żył ledwie tydzień. Jednak on miał ciemne włosy i brązowe oczy. Mnie i mojej córce trafiły się po prostu takie geny.

      Tank podszedł bliżej, a Clara, tak jak wcześniej Merissa, zrobiła krok wstecz. Zatrzymał się skonfundowany.

      – Takie geny, hm? – powiedział, a ona się odprężyła, widząc, że nie podchodzi bliżej. – Claro, nie znam was na tyle, żeby się wtrącać, ale zauważyłem, że ty i Merissa cofacie się, ilekroć podchodzę – oznajmił cicho.

      Clara wahała się. Nie znała Tanka na tyle, żeby mu zaufać, ale czuła, że nic jej nie grozi w jego obecności.

      – Mój były mąż potrafił być straszny, kiedy się zdenerwował – przyznała. – To stary nawyk. Przepraszam.

      – Nie gniewam się.

      Zanim znów się odezwała, upłynęło trochę czasu.

      – Rozwiodłam się z nim dzięki naszemu poprzedniemu szeryfowi. Był dla nas taki dobry. Nie tylko udzielił nam schronienia na czas rozprawy, lecz dopilnował pozbycia się mojego byłego nie tylko z miasta, ale nawet ze stanu – oznajmiła, zdobywając się na słaby uśmiech. – Zawsze się go bałyśmy, kiedy się wściekał. Był tak duży jak ty. Wysoki i barczysty.

      – Ja jestem łagodny jak baranek – szepnął Tank, patrząc jej w oczy. – Ale jeśli powiesz o tym komuś z rancza, wyślę mejla do Świętego Mikołaja, że byłaś niegrzeczna, i nie dostaniesz prezentu pod choinkę – zagroził żartobliwie.

      – Dobrze – oznajmiła zaskoczona Clara, zanosząc się śmiechem. Szybko jednak spoważniała. – Merissa wspomniała, że mężczyzna, który wciągnął cię w zasadzkę, jest blisko.

      – Kiedy się zjawi?

      – To tak nie działa – westchnęła. – Dlatego tak trudno potwierdzić nasz dar naukowymi metodami. Wizje pojawiają się sporadycznie i są wybiórcze. To, co widzimy, bywa niejasne, i musimy interpretować obrazy. Dar Merissy jest silniejszy od mojego, ale dlatego też cena, którą zapłaciła, jest wyższa.

      – Słyszałem o prześladowaniach. Mogę się z nią zobaczyć?

      – Nie czuje się najlepiej.

      – Mój najstarszy brat Mallory również cierpi na migreny. Ma silne leki, które wzięte na czas zapobiegają atakom. Jeśli budzi się już z bólem głowy, nic nie pomaga. Dlatego stara się przespać ten czas.

      – Merissa dziś bardzo cierpi. Wejdź. I przepraszam, że stałeś tyle na zimnie.

      – Mam ciepłą kurtkę – zapewnił z uśmiechem Tank.