Саламея. Оскар Ўайлд

Чтение книги онлайн.

СКАЧАТЬ й дзікім мёдам. Ён меў вопратку з вярблюджага воласу і скураны пас на паясніцы. Ягонае аблічча было вельмі суровае. Вялікі натоўп ішоў за ім. У яго нават былі вучні.

      КАПАДАКІЕЦ. Пра што ён гаворыць?

      ПЕРШЫ САЛДАТ. Мы ніколі не ведаем. Часам ён гаворыць жудасці, але зразумець яго немагчыма.

      КАПАДАКІЕЦ. Можна яго пабачыць?

      ПЕРШЫ САЛДАТ. Не. Тэтрарх не дазваляе.

      МАЛАДЫ СІРЫЕЦ. Царэўна схавала твар за веерам. Яе маленькія белыя рукі трапечуцца, як галубы, што ляцяць да свайго дамка. Яны падобныя да белых матылькоў. Яны зусім як белыя матылькі.

      ПАЖ ІРАДЫЯДЫ. Ды што ж ты робіш? Навошта глядзіш на яе? Не трэба на яе глядзець… Гэта можа дрэнна скончыцца.

      КАПАДАКІЕЦ (паказваючы на калодзеж). Якая дзіўная вязніца!

      ДРУГІ САЛДАТ. Гэта стары калодзеж.

      КАПАДАКІЕЦ. Стары калодзеж? Гэта ж вельмі шкодзіць здароўю.

      ДРУГІ САЛДАТ. О не. Да прыкладу, брат тэтрарха, ягоны старэйшы брат, першы муж царыцы Ірадыяды, праседзеў там дванаццаць гадоў і не памёр. Урэшце давялося яго задушыць.

      КАПАДАКІЕЦ. Задушыць? І хто ж насмеліўся зрабіць гэта?

      ДРУГІ САЛДАТ (паказваючы на ката, вялікага мурына). Ён, Нааман.

      КАПАДАКІЕЦ. І ён не збаяўся?

      ДРУГІ САЛДАТ. О не. Тэтрарх паслаў яму пярсцёнак.

      КАПАДАКІЕЦ. Які пярсцёнак?

      ДРУГІ САЛДАТ. Пярсцёнак смерці. Таму і не збаяўся.

      КАПАДАКІЕЦ. Аднак гэта жахліва – задушыць цара.

      ДРУГІ САЛДАТ. Чаму? У цара такая ж шыя, як у астатніх.

      КАПАДАКІЕЦ. Мне здаецца, гэта жахліва.

      МАЛАДЫ СІРЫЕЦ. Царэўна ўстае! Яна падымаецца з-за стала! Які ў яе маркотны твар! О, яна ідзе сюды! Так, яна ідзе да нас. Якая яна бледная… Ніколі не бачыў яе такою бледнаю…

      ПАЖ ІРАДЫЯДЫ. Не глядзі на яе. Малю цябе, не глядзі на яе.

      МАЛАДЫ СІРЫЕЦ. Яна нібы голуб, што заблукаў у небе… быццам нарцыс, што дрыжыць на ветры… Яна падобная да срэбнае кветкі.

      Уваходзіць Саламея.

      САЛАМЕЯ. Я там не застануся. Я не магу застацца. Чаму тэтрарх увесь час пазірае на мяне сваімі кратовымі вачыма з-пад дрыготкіх павекаў?.. Дзіўна, што муж мае маці так на мяне глядзіць. Не ведаю, што гэта значыць. Зрэшты… не, ведаю…

      МАЛАДЫ СІРЫЕЦ. Вы пакінулі баль, царэўна?

      САЛАМЕЯ. Якое свежае тут паветра! Урэшце можна ўздыхнуць! Там, унутры, габрэі з Ерусаліма, што сварацца праз свае бязглуздыя абрады, і варвары, што ўсё п’юць, заліваючы горла віном, і грэкі са Смірны* з нафарбаванымі вачыма, нарумяненымі шчокамі й завітымі валасамі, і егіпцяне, маўклівыя, хітрыя, з пазногцямі бы з нефрыту, у рудых строях, і рымляне, грубыя, нязграбныя непрыстойнікі. О! Як я ненавіджу рымлянаў! Плебеі, што прыкідваюцца высакароднымі.

      МАЛАДЫ СІРЫЕЦ. Вы не хочаце сесці, царэўна?

      ПАЖ ІРАДЫЯДЫ. Навошта з ёй гаварыць? Навошта глядзець на яе?.. О, гэта дрэнна скончыцца…

      САЛАМЕЯ. Як прыемна глядзець на поўню! Яна падобная да грошыка. Яна нібыта маленькая срэбная кветка. Яна халодная і беззаганная, СКАЧАТЬ