Сымон-музыка. Якуб Колас

Чтение книги онлайн.

              Праз аблогі,

              Праз лясы!

      Гэй, дарогі, ніці-кросна,

              Тканкі кола

              І зямлі!

      Як зацята-безгалосна

              Паўзверх долу

              Вы ляглі!

      Гэй, дарогі-пуцявіны,

              Чыёй волі

              Вы ганцы?

      Што гамоняць каляіны

              І на полі

              Растанцы?

      Вы паведайце нам былі,

              Што пісалі

              Вам тут дні;

      Няхай скажуць вашы мілі,

              Як знікалі

              Тут агні!

      Няхай скажуць вашы далі,

              Дзе звісае

              Мгла-туман,

      Што яны нам абяцалі?

              Хто не знае

              Гэты зман!

      Гэй, дарогі ў чыстым полі,

      Ніці шэрыя зямлі!

              Колькі к долі і нядолі

              Ног людскіх вы праняслі!

      Выйшла б казка, ды якая,

      Каб маглі вы расказаць

              То, што й думка не згадае,

              Што адным вам толькі знаць!

      Над Сымонкам думкі ўюцца:

      Што рабіць? Куды пайсці?

      Ці назад дамоў вярнуцца,

      Ці ў свет гора панясці?

      Ды вялікі свет бясконца,

      А ён – толькі мошка ў ім,

      Лёгкі пыл у косках сонца,

      У прасторы тонкі дым.

      Чужаніца між сваімі,

      «Непатрэбны дармаед»,

      Як пагодзіцца з чужымі?

      Як сустрэне яго свет?

      І дадому ж ён не пойдзе

      Здзек цярпець і спіну гнуць,

      Долю знойдзе ці не знойдзе —

      Гайда ў пуць, далёкі пуць!

      II