Ibong Adarna. Unknown

Чтение книги онлайн.

      Madai't, salita naman

      at di co na pahabaan,

      ay naguing apat na buan

      pag-lacad niya sa parang.

      Sa aua nang Vírgen Iná

      cay don Juan de Berbania,

      ay dumating capagdaca

      sa daan na pasalunga.

      Nang sa príncipeng matignan

      taas niyong cabunducan,

      lumuhód siya't, nagdasál

      sa Vírgeng Ináng marangal.

      Aco'i, iyong caauaan

      Vírgeng calinis-linisan,

      at aquin ding matagalán

      itong mataas na daan.

      Nang siya'i, matapos naman

      pagtauag sa Vírgeng mahal,

      nuha nang isang tinapay

      at cumain capagcuan.

      Sa limang tinapay bagá

      na baon niyang talaga,

      iisa na ang natira

      na pangpauing gutom niya.

      Nang matapos nang pagcain

      sumalunga siyang tambing,

      sa aua nang Ináng Vírgeng

      ualang hirap na dinating.

      Nang dumating sa ibabao

      ang príncipeng si don Juan,

      doo'i, caniyang dinatnán

      isang leprosong sugatán.

      Anitong leproso't, badyá

      maguinoó po aniya,

      na cun may baon cang dalá

      aco po'i, limosán mo na.

      Sa Dios po alang-alang

      aco'i, iyong cahabagán,

      cun gumaling ang catauan

      ay aquin ding babayaran.

      Isinagot ni don Juan

      aco nga'i, mayroong taglay,

      natirang isang tinapay

      na aquing baon sa daan.

      Dinucot na capagdaca

      yaong tinapay na isa,

      caniyang ibinigay na

      sa leproso na naquita.

      Anitong matanda't, saysay

      pasasaan ca don Juan,

      sabihin mo't, iyong turan

      ang layon mo't, iyong pacay.

      Anang príncipe at badyá

      ganito po'i, maquinig ca,

      sasabihin cong lahat na

      ang sadya cong quiniquita.

      Ang ama co'i, may damdam

      sa banig ay nararatay,

      ang ibong Adarna lamang

      ang caniyang cagamutan.

      Bucód dito ang isa pa

      ngayon ay tatlóng taón na,

      na hindi co naquiquita

      ang capatid cong dalauá.

      Anitong leproso bagá

      don Juan maghihirap ca,

      at sa pagca't, encantada

      yaon ngang ibong Adarna.

      Nguni't, ngayon ang bilin co

      ay itanim sa pusó mo.

      at nang hindi sapitin mo

      na icáo ay maguing bató.

      Sa iyong paglalacad diyan

      ay may cahoy na daratnan,

      diquít ay di ano lamang

      cauili-uiling titigan.

      Doo', huag tumiguil ca

      na sa cariquitan niya,

      totoong ualang pagsala

      don Jua'i, mamamatay ca.

      Sa ibaba'i, tumanao ca

      may bahay cang maquiquita

      ang magtuturo ay siya

      doon sa ibong Adarna.

      Yaring limos mong tinapay

      ay cunin mo na don Juan,

      nang may canin ca sa daan

      sa láyo nang paroroonan.

      Anitong príncipe't, badyá

      ugali pagcabata na,

      na cun mailimos co na

      ay di co na quinucuha.

      Pinipilit na ibigay

      ang limos niyang tinapay,

      umalis na si don Juan

      siya'i, hindi pinaquingan.

      Sa mahusay na pag-lacad

      nitóng príncipeng marilág,

      sumapit siyang liualas

      sa cahoy na Piedras Platas.

      Nang maquita ni don Juan

      yaong cahoy na malabay,

      loob niya'i, natiguilan

      sa gayon ngang cariquitan.

      Naualá sa ala-ala

      yaóng bilin sa caniya,

      parang naencanto siya

      sa cahoy niyang naquita.

      Sa caniyang pagmamalas

      sa dahong nagsisiquintáb,

      gayon din naman ang lahat

      na anaqui'i, guintóng uagás.

      Ay ano'i, caguinsa-guinsá

      na sa panonoód niya,

      ay parang pinucao bagá

      ang caniyang ala-ala.

      Tinutóp nanga ang noó

      at nag uica nang ganito,

      abá at nalimutan co

      yaóng bilin nang leproso.

      Sa ibabá'i, tumingin siya

      ay may bahay ngang naquita,

      lumacad na capagdaca

      itóng príncipeng masiglá.

      Nang dumating sa hagdanan

      napatano capagconan,

      capagdaca ay dumungao

      isang ermitañong mahal.

      Pinapanhic na sa bahay

      ang príncipeng si don Juan,

      at ang ermitaño naman

      ang pagcai'i, inilagay.

      Umupo na sa lamesa

      nagsalo silang dalaua,

      ay sa príncipeng naquita

      tinapay na limos niya.

      At nag-uica capagdaca

      sa loob niyang mag-isa,

      itong tinapay cong dalá

      ay baquit СКАЧАТЬ