Մատեան Ողբերգութեան. Գրիգոր Նարեկացի

Чтение книги онлайн.

      Արդ, ինչպէս օրը թերի է առանց գիշերի,

      Նոյնպէս է տնտեսութիւնն առանց հարկ եղած ձէթի,

      Քանզի ինչպէս սովորական, ոչ նուիրական

      Իւղն է լուսաւորում մարմնական աչքի տեսողութիւնը,

      Նոյնպէս անիմանալի կերպով

      Քոյինաշունչ շնորհի ընտրութեամբ մաքրուածը

      Աներեւոյթ հոգիները միաւորում է մեզ

      Հրաշափառապէս պայծառացնելով:

      Եւ ինչպէս իջնելով սուրբ աւազանի լուսարանը,

      Մարմինը լուանալով` հաւատում ենք, թէ սրբութիւն ենք ստանում,

      Այդպէս իւղի օծումով յուսավառւում ենք,

      Սրանով կարծում ենք անտարակուսելիօրէն

      Հոգու զօրութիւն ստացած:

      Եւ ինչպէս օրհնաբանելի տէրունական հրամանդ

      Նախավճռում էր մեղքերի քաւումն ախտացեալների,

      Իսկ դրան չհաւատացողների հանդէպ

      Հրաշալի բժշկութիւն անելով`

      Մարմնական աչքով տեսանելի,

      Հաստատում էիր վստահելի վկա,

      Այսպէսեւ այս իւղը` կատարեալ փրկութեան լոյսով,

      Լցուելով մեզ վրայ` օծում է մեր խորանն արտաքին,

      Իսկ ներքին մարդու մէջ մտնելով ոչ ակնյայտ, այլ ծածկապէս`

      Նոր կենդանութիւն է հաղորդում:

      Նիւթի զանգուածն այս երկնի արարչիդ

      Պատկերն է պանծալի.

      Քանի որ ովքեր իւղի օգուտն ստացան,

      Ստացան եւ ողորմութիւն,

      Եւ ի գովեստ քեզ դու սահմանեցիր սա`

      "Ողորմած եմ ես, Տէր",

      Որովհետեւ ինչպէս սիրոյ հետ նոյնացնում ես

      Աստուած անունդ

      Նոյնպէսեւ մասամբ կոչւում ես սրանով,

      Մեզ պարգեւուածով

      Ճարպն այս վեհագոյն մեծութեան խորհուրդն է կերպաւորում

      Թանձր երկրային հողանիւթ գոյացութեամբ:

      Որովհետեւ կենդանու այս մասը ուտել չէր թոյլատրւում,

      Ըստ հին Օրէնքի,

      Այլ արարչութեանդ [արժանի] պտուղ էր համարւում,

      Նոյնպէս եւ այստեղ,

      Որպէս Տիրոջը մատչելի զօրութիւն,

      Վայելչապէս նուիրւում է Աստուած Էիդ,

      Հաճութեան աւանդն այս`

      Հոգուս հարազատ զուգաշաւիղ,

      Ուխտով СКАЧАТЬ