Айтыс. Сəкен Иманасов

Чтение книги онлайн.

      Неге отыр домбырасын бұрын қақпай?

      Шықпай ма қалың елі, қырын мақтай.

      Кетті ме мына Салдың мысы басып,

      Қала ма шынымен-ақ бір үн қатпай?

      Болмаса ақтармай ма ащы мұңын,

      Жүрекке түскен дерттің асқынуын.

      Жеңем деп желпініп-ақ тұр-ау Біржан,

      Атақты Жетісудің жас сұлуын.

      Сал Біржан аңырата дүрілдейді,

      Қарамай,

      Халық болып ұрын мейлі.

      Арқаның ақиығы

      Аңсап келген

      Қалайша, қаршығасын бір ілмейді?

      Апыр-ай, Сара солай сасар ма айқын,

      Кез бе осы тартыншақтап, нашарлайтын?

      Əлде оның ақындығы дақпырт па еді

      Ауыл үй арасынан аса алмайтын?

      Жұрт солай тұрды аңырып, тынып іштен,

      Біржанды тоқтата алар кімі күшпен?

      Қарайды Сара жаққа ауық-ауық

      Сан көздер кекесінмен, кіжініспен.

      Осы елде бардай-ақ бір өші өлердей,

      Біржан да саңқылдайды есе бермей.

      Демінен үй жығардай күпінеді,

      Бір сөзі бір сөзінен кесек өрлей.

      Сара да тұра алмады төзіп енді,

      Біржанның тоқтамасын көзі көрді.

      Баптаулы домбырасын қағып-қағып,

      Көп күткен жұрт алдына өзі келді.

      Қос жүйрік қырда қалай сайысқанын,

      Көп сырды көп алдына жайысқанын

      Əлі де аңыз етіп айтады жұрт,

      Сараның сан иіліп, майысқанын.

      Өлеңнің көз алдында күрт өскенін

      Көргенде

      Жинай алмай жұрт естерін,

      Аңыз ғып кете берген сан ұрпаққа

      Қос жүйрік қырда қалай сілтескенін.