Дахавік Казік. Уладзімір Васькоў

Чтение книги онлайн.

      Праз паўгадзіны сябар са слоікам ліпавага мёду быў ужо каля ложка Казіка.

      – Будзем лекаваць цябе мёдам, – сказаў Юзік. – Дапамагае ў дзевяноста дзевяці адсотках ад любой хваробы.

      І сапраўды, раніцай Казік быў як агурочак, бадзёры і вясёлы.

      Юзік, які правёў усю ноч побач з сябрам, пачаў яго прабіраць:

      – Будзеш ведаць, як парушаць тэхніку бяспекі.

      – А што такое тэхніка бяспекі?

      Казік заўсёды, калі чаго ня ведаў, пытаўся ў Юзіка. Юзік шмат гадоў пражыў на даху гарадской бібліятэкі і лічыўся сярод дахавікоў вельмі начытаным і разумным. Ён бы і надалей жыў на бібліятэчным даху, але бібліятэка пераехала ў новы будынак, стары будынак пачалі рэстаўраваць і Юзік мусіў адтуль з’ехаць, бо рэстаўратары заміналі нармальна жыць.

      – Што такое тэхніка бяспекі? – перапытаў Казік.

      – Ну як бы табе патлумачыць?

      Юзік абвёў позіркам гарышча і, пабачыўшы разетку, праз якую Казік падзараджаў свой мабільны тэлефончык, сказаў:

      – Тыцні два пальцы ў разетку.

      Казік і тыцнуў. Пасыпаліся іскры, і цела Казіка пачало біцца ў рытме бугі-вугі. Нарэшце пальцы выскачылі з адтулін разеткі, і дахавік споўз па сценцы. З-пад цыліндра ішоў дым, а на каленках Казікавых штонікаў свяціліся дзіркі. Лоб у Казіка быў увесь мокры.

      – Вось гэта і ёсць парушэнне правіл тэхнікі бяспекі, – весела сказаў Юзік. Ён увесь ажно ззяў ад таго, што змог так даходліва растлумачыць сябру пра тэхніку бяспекі.

      – І што мне з табой рабіць? Тэлевізар – гэта як цукеркі, ты ж ізноў палезеш сваю калыханку глядзець, – Юзік пачаў задумліва хадзіць узад-уперад. – Табе тэрмінова трэба купіць тэлевізар, – нарэшце сказаў ён.

      – Ага. Тэлевізар! Ды ён трыста талераў каштуе! – адказаў Казік.

      – Праблема, – пагадзіўся Юзік. – Але я што-небудзь прыдумаю. А пакуль, – чао…