Тожмаҳал. Узбектош Киличбек

Чтение книги онлайн.

      ЗУМРАДХОН: Вой куйдирги, сепи мил-мил Умиданикига совчиликка.

      ХУШЁРБЕК: Ие узингиз унинг тили захар дердингизку?

      ЗУМРАДХОН: Эй болам, ишинг тушганда эшакниям тога дейсан. Куп гап эшакка юк, қани юр, олдимга туш, отни қамчилаш керак. (чиқиб кетади)

      ХУШЁРБЕК: (ортидан) Қайси отни, қайси эшакни?! Ойи…

      Тохир Ихтиёрнинг бир қўли билан елкасидан ушлаб бир четга бошлайди.

      ТОХИР: Битта яхши фикр бор. Агар шу фикр амалга ошса, машинанинг ярим пули бизники бўлади!

      ИХТИЁР: Йўғ-э, осон экан-да?

      ТОХИР: Буни менга қўйиб беринг. Маҳалламизнинг имоми бор. Самарқанднинг қайсидир мадрасасидан келган. Чала битган уйида бир ўзи яшайди. Қоп-қора соқолини айтмаса, анча ёш… Сиз қатори-да! Фақат Худони деган: мол-дунёга ўч эмас. Бориб айтамиз: сизга хотин топдик, келин тарафни рози қилиш, тўй харажатлари – биздан деймиз.

      ИХТИЁР: Сиз Умидани унга узатамиз демоқчимисиз?

      ТОХИР: Ҳа-да! Имомга ўзимиз совчилик қиламиз деймиз. Биз кампирни рози қилсак, уёғи – бир қадам! Мен бошлайман. Сиз қўшилиб ёнимни оласиз.

      ИХТИЁР: Қандай бўларкин?

      ТОХИР: Қанддай бўлади. Мошинани иккимиз бўлишиб оламиз.Ҳозир биласиз-ку, “иномаркалар” қиммат. Ярмиям йигирмадан ошади-да!!!

      ИХТИЁР: Вой-бў!!! Бунга сенинг имоминг рози бўлармикан?

      ТОХИР: Э, у машинани шундоқ ҳам берворади. Айтдим-ку, пулга қизиқмайди деб. Унинг устига, биз унга хизматини қиладиган икки оёқлиииии… мошина олиб беряпмиз-ку!!! Қолаверса кампирни ўзи куёв топинглар деб топшириқ бердику.

      ИХТИЁР: Тўғрику-я, лекин мен ойижонимдан қурқаяпман, агар бу машмашани, биз мошина учун қилаётганимизни билиб қолсалар, синдирадилар.